به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به گزارش پایگاه اطلاع رسانی خبرنگار، باز هم شب شد، خورشید غروب کرد و شب های شعبان کم کم جای خودشان را به رمضان میدهند، ماه شعبان با تمام جشن و سرور و میلاد و مناسبت های مذهبی گذشت؛ خیلی هم عجیب نیست عمر میگذرد این یک امر عادی و غیر قابل انکار است اما اینکه چطور میگذرد فبها !

به ماه رمضان، ماه میهمانی خدا نزدیک میشویم ای مسلمانان هیچ حواستان هست قرار است میهمان چه کسی باشیم؟ مسلما تمام انسان ها میدانند در زندگی شخصی شان طی این تابستان چه میهمانی ها، عروسی ها و جشن هایی دعوت خواهند بود و هستند اما آیا واقعا آماده ایم که یک بار دیگر میهمان خدا شویم؟ چشمانمان، دلمان، زبانمان، فکرمان و روحمان آماده است؟ مطمئنیم که دیگر غیبت نمیکنیم؟ دروغ نمیگوییم؟ دو به هم زنی نمیکنیم؟ خیانت نمیکنیم؟ فکرمان سالم است؟

من، خود من، به شخصه اعتراف میکنم که هنوز بعد از این همه سال و گذشت سالهای عمرم و گذشتن ماه رمضان های متمادی هنوز آماده نیستم، رویم سیاه است.

پروردگارا با چه رویی باز هم هر روز و هر شب سر سفره ات بنشینم؟ میدانم که نمیتوانم برایت بندگی کنم، دستم را بگیر در همین ماه رمضان امسال، در همین شبهای قدر و قرآن سرگرفتن، بلندم کن، مرا جدا کن از این دنیای فانی، از این دنیایی که به هیچکس وفا نکرد از این همه آلودگی روحی.

چشم امیدمان به توست، آن هم تنها به تو...

 بارالها ما را دریاب و نور عشق و ایمان را در دلهایمان روشن کن...

 همه ما میدانیم که هستی و تمام هستی از آن توست پس بهتر است طوری زندگی کنیم که واقعا هستی و تا اینکه طوری زندگی کنیم که انگار خدایی نیست و با این وجود که میدانیم ما را می بیند گناه کنیم و زمانی که مردیم شرمنده اش شویم.

بیایید تا وقت داریم با خدا باشیم

انتهای پیام/