به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا به نقل از پایگاه اطلاع رسانی حج، جده یکی از شهرهای تاریخی حجاز است که پیشینه آن به سده‌های پیش از اسلام می‌رسد. وجود کتیبه‌هایی از قوم ثمود در کوه‌های شرقی جده گزارش شده است. به گزارشی، نخستین ساکنان این شهر قبیله قُضاعه بودند که در این منطقه ساکن شدند. سپس این شهر به عنوان بندرگاه به دست ایرانیان و به نقلی، شاهان ساسانی ساخته شد. همچنین خانواده سلمان فارسی پس از پذیرش اسلام، در این بندر ساکن شدند.

زبان رسمی مردم این شهر عربی است. حضور بازرگانان ایرانی و نیز فارسی زبانان دیگر کشورها در این شهر در سده‌های نخستین اسلامی سبب گشته تا مقدسی (م. ۳۸۰ق.) از آشنایی مردم و بازاریان جده با زبان فارسی و توانایی آنان در گفت‌وگو به این زبان گزارش دهد. عنوان «شاه بندر جده» که از نام‌های این بندر بوده، از حضور تأثیرگذار فرهنگ ایرانی در این شهر حکایت دارد.

جده را محل هبوط حضرت حواء و نیز منزل و مدفن وی دانسته‌اند. به گزارش منابع سده ۱۴ق. بر قبر وی که در قبرستانی بیرون شهر و در یک کیلومتری دروازه شرقی جده قرار دارد، سه گنبد بر سر، شکم و پای او وجود داشت. از هنگام ساخت این گنبدها گزارشی در دست نیست.



آرامگاه حضرت حوا قبل از تخریب

ابن مجاور (م. ۶۹۰ق.) ساخت نخستین آرامگاه بر قبر حضرت حواء را به ایرانیان نسبت داده و از ویرانی آن در سده هفتم ق. سخن گفته است. در سال ۱۳۴۴ق. با تسلط وهابیان بر جده، این گنبدها ویران شد.

اکنون شبه جزیره عربستان به ۱۳منطقه اداری تقسیم می‌شود. در این تقسیم‌بندی، جده از شهرهای منطقه مکه به شمار می‌آید که پس از ریاض بزرگ‌ترین منطقه است. جده پس از شهر ریاض، بزرگ‌ترین و مهم‌ترین و پرجمعیت‌ترین شهر عربستان سعودی و از مهم‌ترین بندرهای این کشور است. 

انتهای پیام/