به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس، در اول سال 173 هجری قمری مصادف با اول ماه ذی القعده، مدینه صاحب دختری از تبار بنی هاشم شد .

امام موسی کاظم(ع) و حضرت نجمه(س) وی را فاطمه نامیدند. پیشی گرفتن در علم و عمل از رقبای خود و جلوگیری از ورود شیعیان به آتش دوزخ، دو راز سر به مُهر این اسم بود که بر مسلمین جهان عیان گشت.

با این وجود همان گونه که پیامبر (ص) در شأن حضرت زهرا (س) فرمود:‌ «فداها ابوها» : (پدرش به فدایش باد)، حضرت موسی بن جعفر (ع) نیز در شأن وی فرمود: «فداها ابوها»..

روزی عده‌ای از شیعیان امام کاظم(ع) به منظور پرسیدن سوالات شرعی خود، به مدینه آمدند، ولی چون آن حضرت در خانه نبود، به ناچار سؤالات خود را نوشتند و به افراد خانواده امام تحویل دادند تا در سفر بعد، جواب آن‌ها را دریافت کنند. زمان خداحافظی با کمال تعجب دیدند که حضرت فاطمه معصومه(س) {در حالی که تنها ده سال داشت} پاسخ پرسش‌های آنان را نوشته است.                                                              

هنگام بازگشت در بین راه با امام کاظم(ع) ملاقات کردند و ماجرا را خدمت ایشان عرض کردند. امام آن نوشته را گرفت و مطالعه نمود و چون پاسخ‌ها درست بودند، لبخند رضایت بر لبانش نقش بست و سه بار فرمود: "فداها ابوها: پدرش به فدایش باد".

بدون شک دختری که امام معصوم(علیه‌السلام) خود را فدایی او معرفی می‌کند، باید عظمتی بسیار والا داشته و در نهایت عصمت و کمال باشد که امام و پدر او، جان خود را شایسته نثار عظمت و کمال او می‌بیند و چنین کلامی بر لب جاری می‌سازد .                                                                                          

 برای آشنایی بیشتر با ابعاد شخصیتی این بانوی ارجمند گفتگویی را ترتیب داده ام با حجت الاسلام میر ستار مهدی زاده پژوهشگر و نویسنده که ما حصل آن را در طی این گزارش مشاهده می کنید .                         

مساله ولایت یکی از ارکان اصلی اسلام است که در روایات، احادیث و آیات قرآن کریم به آن اشاره شده و اهتمام پیامبر اکرم (ص) که بارها از حضرت علی (ع) به عنوان وصی و ولی مومنان پس از خود یاد کرده‌اند به خوبی اهمیت این جایگاه مهم را نشان می دهد.                                                                             

حجت الاسلام میر ستار مهدی زاده ، با اشاره به ولایت پذیری و آواره دشت و بیابان شدن حضرت معصومه (س)، وی را از این جهات شبیه به حضرت فاطمه و زینب (سلام ا... علیها) خواند و افزود؛ ایشان در داشتن سرشتی ولایت پذیر و خالص جایگاهی ویژه داشتند که توانستند با ولایت پذیری خالص به مراتب بالای تقرب و قدرت شفا دادن دست بیابند.                                                                                          

هجرت حضرت معصومه (س) به همراه گروهی از قبیله بنی هاشم از مدینه به خراسان برای همراهی و کمک به امام رضا(ع)، ولایت پذیری ایشان را اثبات می کند گرچه ایشان به خراسان نرسیدند و توسط دشمنانشان مسموم و در نهایت بیمار شدند که به ظاهر اسارت نیز محسوب می شود اما مهم گامی جانانه بود که ایشان به سوی ولایت پذیری برداشتند و جان خود را در این راه دادند.                                                         

آن حضرت نیز بتول دوم و جلوه ای از وجود حضرت زهرا (س) بود. در طهارت نفس امتیازی خاص و بسیار والا داشت تا آنجا که امام هشتم برادر تنی آن حضرت، او را (که نامش فاطمه بود) معصومه خواند و فرمود: «من زار المعصومة بقم کمن زارنی» : (کسی که حضرت معصومه (س) را در قم زیارت کند مانند آن است که مرا زیارت کرده است) .                                                                                                               

حضرت معصومه(س) در نزد خداوند متعال و ائمه اطهار(علیهم‌السلام) دارای جایگاه و مقام بلندی است به نحوی که مورد توجه چهار امام معصوم بوده و زیارت ایشان توسط امام صادق، امام کاظم، امام رضا و امام جواد(علیهم‌السلام) مورد تأکید قرار گرفته و ائمه علیهم السلام بیان داشته‌اند که زیارت این بانوی بزرگ، رسیدن حتمی به بهشت را به همراه دارد، البته به شرط معرفت به او؛ امام رضا(علیه‌السلام) فرمودند: «من زارها عارفاً بحقها فله الجنه»: هر کس او را زیارت کند در حالی‌که به حق او معرفت دارد، بهشت برای او است .

 این پژوهشگر به علت عدم ازدواج حضرت معصومه (س) اشاره کرد و گفت : این امر به دستور پدر و برادر آن حضرت امام رضا (ع) بود که حضرت معصومه(س) از جانب برادرشان با وصیت پدرش در این رابطه دیه دریافت کردند.                                                                                                       

حرکت ایشان به سوی خراسان نیز به احتمال زیاد به دلیل نامه ای که از سوی امام رضا(ع) دریافت کرده و به خراسان دعوت شدند می باشد.

حجت الاسلام مهدی زاده افزود: مضمون نامه مشخص نیست بر همین اساس فقط می توان حدس زد حضرت رضا(ع) به وسیله نوشتن نامه می خواستند ایشان به خراسان بیایند و از وی در فضایی که خفقان بر آن حاکم بود ، مراقبت کنند  اما این امر میسر نشد و حضرت معصومه(س) هفده روز بعد از مسمومیت شان در روز دوازدهم ربیع الثانی سال 201 هجری قمری در قم به شهادت رسیدند .                                           

این نویسنده تصریح کرد : حضرت معصومه(س) دارای مقام شفاعت است و همه شیعیان را در روز قیامت شفاعت خواهد کرد که گویای عظمت و بزرگی مقام و جلالت این بانوی بزرگ است .                             

در این زمینه امام صادق(علیه‌السلام) فرمودند: « بهشت 8 در دارد، که 3 در آن به سوی قم باز می‌شود، به زودی در آن مکان، دختری از فرزندان من دفن خواهد شد که نامش "فاطمه" است و با شفاعت او تمام شیعیان ما وارد بهشت می‌شوند".                                                                                               

گفتنی است بیت‌النور عبادتگاه حضرت معصومه(س) نیز واقع در میدان میر، وسط شهر قم قدیم (یکی از محله‌های قدیمی) {ابتدای چهل و پنج متری عمار کنونی} زیارتگاه شیعیان و شیفتگان آن حضرت است.   

گفت‌وگو: مهدیه خالقوردی      

انتهای پیام/