به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از «بسیج جامعه زنان» دومین روز ماه محرم، روزی است که امام حسین(ع) و کاروان ایشان به کربلا رسیدند و در آنجا ساکن شدند تا واقعه عاشورا اتفاق افتاد و امام پس از اینکه به سرزمین کربلا رسیدند، فرمودند:"اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنَ الْکَرْبِ وَ الْبَلَاءِ ..." به این معنا که این موضع کرب و بلاء و محل محنت است، فرود آیید که اینجا منزل ما است.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, سیج جامعه زنان,اما سوالی که مطرح می شود این است که چگونه در یک جامعه ی به ظاهر مسلمان و متمسک به دین که مردم نماز می خوانند، اهل ظواهر دین هستند و آداب شرعی را رعایت می کنند سر یک مسلمان بریده می شود، اقدامی که در هیچ فرقه و ملتی قابل قبول نیست، حتی در جامعه های فعلی برای کشتن انسان ها برای خود توجیه می آورند، حتی داعش در جنایات خود نیز با صادر کردن حکم تکویر برای از بین بردن فتنه، اقدام به کشتن افراد بیگناه می کند.
امام حسین(ع) به دعوت 12هزار نفر با زن و بچه راهی کوفه شد اما وقتی دعوت کنندگان خود به مقابله با حضرت ایستادند، ایشان فرمودند که حالا با منصرف شدن از تصمیم خود، بگذارید ما برگردیم، که این اتفاق هم نیفتاد.
چه اتفاقی در افکار مردم مسلمان ایجاد می شود که خشونت را در این جنگ به حد اعلا می رسانند و کسی اعتراضی نمی کند، همانطور که امام رضا(ع) فرمودند: «جد من را مانند گوسفند سر بریدند»، بدین منظور که کسی در موقع ذبح گوسفند در مراسم عروسی و عزا و... اعتراض نمی کند، در کشته شدن امام حسین(ع) نیز انگار امر مباحی بوده و با ضابطه ای درگیر نبود، کسی اعتراضی نکرد!
فردی که جدای از ویژگی های قدسی و نوه پیامبر(ص) بودنش، انسانی است که نه کسی را کشته، نه مال کسی را تلف کرده و نه آبرویی را ریخته است! چطور می شود که 50 سال بعد از تاسیس جامعه اسلامی چنین اتفاقی می افتد؟
به نظر می رسد عمل به ظواهر اسلام و نه عمق آن علت اصلی این فاجعه شد، همانطور که امام باقر(ع) در حدیثى مىفرماید: «امر به معروف و نهى از منکر راه پیامبران است. برنامه افراد صالح و شایسته است. واجبى است که سایر واجبات در گرو آن اقامه مىشوند. امنیت راهها در سایه آن حاصل مىشود. حلیت کسبها به سبب آن است. در سایه امر به معروف و نهى از منکر است که دشمنان را به رعایت انصاف وادار مىسازد، کارها در سایه امر به معروف و نهى از منکر به سامان مى‌رسد».
این واجبی است که علی رغم اهمیت و اثرگذاری آن در جامعه عده ای از مردم همواره علاقمند به ترک یا انزوای «امر به معروف و نهی از منکر» هستند و تذکرهای مداوم در اجرای آن، باعث زنده نگه داشتن فروع دین می شود.
اتفاقاتی که برای چند ناهی منکر در کشور افتاد باعث ایجاد طرحی برای حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر، به عنوان واجب دینی شد.
این طرح تیرماه سال 93 از سوی هیئت رئیسه مجلس شورای اسلامی اعلام وصول شد و کلیات آن در 16 مهر همان سال در صحن بهارستان به تصویب رسید و پس از تصویب کلیات این طرح، بررسی جزییات آن در صحن مجلس کلید خورد و سپس ایرادات شورای نگهبان به این طرح از سوی وکلای ملت رفع شد. شورای نگهبان نیز در تاریخ 2 اردیبهشت‌ماه سال 1394 این طرح مهم را تأیید کرد.
علی لاریجانی رئیس نهاد قانون‌گذاری کشورمان نیز7 روز بعد، قانون حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر را برای اجرا به دولت ابلاغ کرد، این قانون در اجرای اصل یکصد و بیست وسوم (123) قانون اساسی جمهوری اسلامی است که با عنوان طرح دوفوریتی به مجلس شورای اسلامی تقدیم گردیده بود و با تصویب در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ 1394.1.23 و تأیید شورای محترم نگهبان، به‌پیوست ابلاغ می‌گردد.
در ماده دهم این قانون وزارت آموزش و پرورش، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی موظف به اقامه امر به معروف و نهی از منکر و بالابردن سطح آگاهی‌های عمومی در این خصوص از طریق آموزش و اطلاع‌رسانی هستند.
همچنین سازمان تبلیغات اسلامی، سازمان بسیج مستضعفین، شهرداری‌ها و سایر نهادها و دستگاه‌های فرهنگی نیز مشمول این ماده هستند.
اما متاسفانه با وجودی که از سال ۱۳۷۱ شمسی تاکنون هر ساله هفته اول محرم الحرام به نام هفته احیای امر به معروف و نهی از منکر برای یادآوری اصلی ترین هدف جهاد والا و الهی امام حسین (ع) یعنی احیای امر به معروف و نهی از منکر نامگذاری شده است و این قانون نیز به تصویب رسیده اما به جز چند نهاد متولی مانند سازمان بسیج و معاونت اجتماعی شهرداری ها به واسطه نصب بنرهایی در این خصوص، رعایت حریم ها و حجاب و عفاف دیگر نهادها اقدام در خور توجهی انجام نداده اند و این هفته فرصت بسیار مناسبی برای توجه به این اصل است و انتظار می رود که نهادهای مسئول اقدامات در خور توجهی را انجام دهند.
انتهای پیام/
اما سوالی که مطرح می شود این است که چگونه در یک جامعه ی به ظاهر مسلمان و متمسک به دین که مردم نماز می خوانند، اهل ظواهر دین هستند و آداب شرعی را رعایت می کنند سر یک مسلمان بریده می شود، اقدامی که در هیچ فرقه و ملتی قابل قبول نیست، حتی در جامعه های فعلی برای کشتن انسان ها برای خود توجیه می آورند، حتی داعش در جنایات خود نیز با صادر کردن حکم تکویر برای از بین بردن فتنه، اقدام به کشتن افراد بیگناه می کند.
امام حسین(ع) به دعوت 12هزار نفر با زن و بچه راهی کوفه شد اما وقتی دعوت کنندگان خود به مقابله با حضرت ایستادند، ایشان فرمودند که حالا با منصرف شدن از تصمیم خود، بگذارید ما برگردیم، که این اتفاق هم نیفتاد.
چه اتفاقی در افکار مردم مسلمان ایجاد می شود که خشونت را در این جنگ به حد اعلا می رسانند و کسی اعتراضی نمی کند، همانطور که امام رضا(ع) فرمودند: «جد من را مانند گوسفند سر بریدند»، بدین منظور که کسی در موقع ذبح گوسفند در مراسم عروسی و عزا و... اعتراض نمی کند، در کشته شدن امام حسین(ع) نیز انگار امر مباحی بوده و با ضابطه ای درگیر نبود، کسی اعتراضی نکرد!
فردی که جدای از ویژگی های قدسی و نوه پیامبر(ص) بودنش، انسانی است که نه کسی را کشته، نه مال کسی را تلف کرده و نه آبرویی را ریخته است! چطور می شود که 50 سال بعد از تاسیس جامعه اسلامی چنین اتفاقی می افتد؟
به نظر می رسد عمل به ظواهر اسلام و نه عمق آن علت اصلی این فاجعه شد، همانطور که امام باقر(ع) در حدیثى مىفرماید: «امر به معروف و نهى از منکر راه پیامبران است. برنامه افراد صالح و شایسته است. واجبى است که سایر واجبات در گرو آن اقامه مىشوند. امنیت راهها در سایه آن حاصل مىشود. حلیت کسبها به سبب آن است. در سایه امر به معروف و نهى از منکر است که دشمنان را به رعایت انصاف وادار مىسازد، کارها در سایه امر به معروف و نهى از منکر به سامان مى‌رسد».
این واجبی است که علی رغم اهمیت و اثرگذاری آن در جامعه عده ای از مردم همواره علاقمند به ترک یا انزوای «امر به معروف و نهی از منکر» هستند و تذکرهای مداوم در اجرای آن، باعث زنده نگه داشتن فروع دین می شود.
اتفاقاتی که برای چند ناهی منکر در کشور افتاد باعث ایجاد طرحی برای حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر، به عنوان واجب دینی شد.
این طرح تیرماه سال 93 از سوی هیئت رئیسه مجلس شورای اسلامی اعلام وصول شد و کلیات آن در 16 مهر همان سال در صحن بهارستان به تصویب رسید و پس از تصویب کلیات این طرح، بررسی جزییات آن در صحن مجلس کلید خورد و سپس ایرادات شورای نگهبان به این طرح از سوی وکلای ملت رفع شد. شورای نگهبان نیز در تاریخ 2 اردیبهشت‌ماه سال 1394 این طرح مهم را تأیید کرد.
علی لاریجانی رئیس نهاد قانون‌گذاری کشورمان نیز7 روز بعد، قانون حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر را برای اجرا به دولت ابلاغ کرد، این قانون در اجرای اصل یکصد و بیست وسوم (123) قانون اساسی جمهوری اسلامی است که با عنوان طرح دوفوریتی به مجلس شورای اسلامی تقدیم گردیده بود و با تصویب در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ 1394.1.23 و تأیید شورای محترم نگهبان، به‌پیوست ابلاغ می‌گردد.
در ماده دهم این قانون وزارت آموزش و پرورش، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی موظف به اقامه امر به معروف و نهی از منکر و بالابردن سطح آگاهی‌های عمومی در این خصوص از طریق آموزش و اطلاع‌رسانی هستند.
همچنین سازمان تبلیغات اسلامی، سازمان بسیج مستضعفین، شهرداری‌ها و سایر نهادها و دستگاه‌های فرهنگی نیز مشمول این ماده هستند.
اما متاسفانه با وجودی که از سال ۱۳۷۱ شمسی تاکنون هر ساله هفته اول محرم الحرام به نام هفته احیای امر به معروف و نهی از منکر برای یادآوری اصلی ترین هدف جهاد والا و الهی امام حسین (ع) یعنی احیای امر به معروف و نهی از منکر نامگذاری شده است و این قانون نیز به تصویب رسیده اما به جز چند نهاد متولی مانند سازمان بسیج و معاونت اجتماعی شهرداری ها به واسطه نصب بنرهایی در این خصوص، رعایت حریم ها و حجاب و عفاف دیگر نهادها اقدام در خور توجهی انجام نداده اند و این هفته فرصت بسیار مناسبی برای توجه به این اصل است و انتظار می رود که نهادهای مسئول اقدامات در خور توجهی را انجام دهند.
انتهای پیام/
اما سوالی که مطرح می شود این است که چگونه در یک جامعه ی به ظاهر مسلمان و متمسک به دین که مردم نماز می خوانند، اهل ظواهر دین هستند و آداب شرعی را رعایت می کنند سر یک مسلمان بریده می شود، اقدامی که در هیچ فرقه و ملتی قابل قبول نیست، حتی در جامعه های فعلی برای کشتن انسان ها برای خود توجیه می آورند، حتی داعش در جنایات خود نیز با صادر کردن حکم تکویر برای از بین بردن فتنه، اقدام به کشتن افراد بیگناه می کند.
امام حسین(ع) به دعوت 12هزار نفر با زن و بچه راهی کوفه شد اما وقتی دعوت کنندگان خود به مقابله با حضرت ایستادند، ایشان فرمودند که حالا با منصرف شدن از تصمیم خود، بگذارید ما برگردیم، که این اتفاق هم نیفتاد.
چه اتفاقی در افکار مردم مسلمان ایجاد می شود که خشونت را در این جنگ به حد اعلا می رسانند و کسی اعتراضی نمی کند، همانطور که امام رضا(ع) فرمودند: «جد من را مانند گوسفند سر بریدند»، بدین منظور که کسی در موقع ذبح گوسفند در مراسم عروسی و عزا و... اعتراض نمی کند، در کشته شدن امام حسین(ع) نیز انگار امر مباحی بوده و با ضابطه ای درگیر نبود، کسی اعتراضی نکرد!
فردی که جدای از ویژگی های قدسی و نوه پیامبر(ص) بودنش، انسانی است که نه کسی را کشته، نه مال کسی را تلف کرده و نه آبرویی را ریخته است! چطور می شود که 50 سال بعد از تاسیس جامعه اسلامی چنین اتفاقی می افتد؟
به نظر می رسد عمل به ظواهر اسلام و نه عمق آن علت اصلی این فاجعه شد، همانطور که امام باقر(ع) در حدیثى مىفرماید: «امر به معروف و نهى از منکر راه پیامبران است. برنامه افراد صالح و شایسته است. واجبى است که سایر واجبات در گرو آن اقامه مىشوند. امنیت راهها در سایه آن حاصل مىشود. حلیت کسبها به سبب آن است. در سایه امر به معروف و نهى از منکر است که دشمنان را به رعایت انصاف وادار مىسازد، کارها در سایه امر به معروف و نهى از منکر به سامان مى‌رسد».
این واجبی است که علی رغم اهمیت و اثرگذاری آن در جامعه عده ای از مردم همواره علاقمند به ترک یا انزوای «امر به معروف و نهی از منکر» هستند و تذکرهای مداوم در اجرای آن، باعث زنده نگه داشتن فروع دین می شود.
اتفاقاتی که برای چند ناهی منکر در کشور افتاد باعث ایجاد طرحی برای حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر، به عنوان واجب دینی شد.
این طرح تیرماه سال 93 از سوی هیئت رئیسه مجلس شورای اسلامی اعلام وصول شد و کلیات آن در 16 مهر همان سال در صحن بهارستان به تصویب رسید و پس از تصویب کلیات این طرح، بررسی جزییات آن در صحن مجلس کلید خورد و سپس ایرادات شورای نگهبان به این طرح از سوی وکلای ملت رفع شد. شورای نگهبان نیز در تاریخ 2 اردیبهشت‌ماه سال 1394 این طرح مهم را تأیید کرد.
علی لاریجانی رئیس نهاد قانون‌گذاری کشورمان نیز7 روز بعد، قانون حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر را برای اجرا به دولت ابلاغ کرد، این قانون در اجرای اصل یکصد و بیست وسوم (123) قانون اساسی جمهوری اسلامی است که با عنوان طرح دوفوریتی به مجلس شورای اسلامی تقدیم گردیده بود و با تصویب در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ 1394.1.23 و تأیید شورای محترم نگهبان، به‌پیوست ابلاغ می‌گردد.
در ماده دهم این قانون وزارت آموزش و پرورش، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی موظف به اقامه امر به معروف و نهی از منکر و بالابردن سطح آگاهی‌های عمومی در این خصوص از طریق آموزش و اطلاع‌رسانی هستند.
همچنین سازمان تبلیغات اسلامی، سازمان بسیج مستضعفین، شهرداری‌ها و سایر نهادها و دستگاه‌های فرهنگی نیز مشمول این ماده هستند.
اما متاسفانه با وجودی که از سال ۱۳۷۱ شمسی تاکنون هر ساله هفته اول محرم الحرام به نام هفته احیای امر به معروف و نهی از منکر برای یادآوری اصلی ترین هدف جهاد والا و الهی امام حسین (ع) یعنی احیای امر به معروف و نهی از منکر نامگذاری شده است و این قانون نیز به تصویب رسیده اما به جز چند نهاد متولی مانند سازمان بسیج و معاونت اجتماعی شهرداری ها به واسطه نصب بنرهایی در این خصوص، رعایت حریم ها و حجاب و عفاف دیگر نهادها اقدام در خور توجهی انجام نداده اند و این هفته فرصت بسیار مناسبی برای توجه به این اصل است و انتظار می رود که نهادهای مسئول اقدامات در خور توجهی را انجام دهند.
انتهای پیام/
اما سوالی که مطرح می شود این است که چگونه در یک جامعه ی به ظاهر مسلمان و متمسک به دین که مردم نماز می خوانند، اهل ظواهر دین هستند و آداب شرعی را رعایت می کنند سر یک مسلمان بریده می شود، اقدامی که در هیچ فرقه و ملتی قابل قبول نیست، حتی در جامعه های فعلی برای کشتن انسان ها برای خود توجیه می آورند، حتی داعش در جنایات خود نیز با صادر کردن حکم تکویر برای از بین بردن فتنه، اقدام به کشتن افراد بیگناه می کند.
امام حسین(ع) به دعوت 12هزار نفر با زن و بچه راهی کوفه شد اما وقتی دعوت کنندگان خود به مقابله با حضرت ایستادند، ایشان فرمودند که حالا با منصرف شدن از تصمیم خود، بگذارید ما برگردیم، که این اتفاق هم نیفتاد.
چه اتفاقی در افکار مردم مسلمان ایجاد می شود که خشونت را در این جنگ به حد اعلا می رسانند و کسی اعتراضی نمی کند، همانطور که امام رضا(ع) فرمودند: «جد من را مانند گوسفند سر بریدند»، بدین منظور که کسی در موقع ذبح گوسفند در مراسم عروسی و عزا و... اعتراض نمی کند، در کشته شدن امام حسین(ع) نیز انگار امر مباحی بوده و با ضابطه ای درگیر نبود، کسی اعتراضی نکرد!
فردی که جدای از ویژگی های قدسی و نوه پیامبر(ص) بودنش، انسانی است که نه کسی را کشته، نه مال کسی را تلف کرده و نه آبرویی را ریخته است! چطور می شود که 50 سال بعد از تاسیس جامعه اسلامی چنین اتفاقی می افتد؟
به نظر می رسد عمل به ظواهر اسلام و نه عمق آن علت اصلی این فاجعه شد، همانطور که امام باقر(ع) در حدیثى مىفرماید: «امر به معروف و نهى از منکر راه پیامبران است. برنامه افراد صالح و شایسته است. واجبى است که سایر واجبات در گرو آن اقامه مىشوند. امنیت راهها در سایه آن حاصل مىشود. حلیت کسبها به سبب آن است. در سایه امر به معروف و نهى از منکر است که دشمنان را به رعایت انصاف وادار مىسازد، کارها در سایه امر به معروف و نهى از منکر به سامان مى‌رسد».
این واجبی است که علی رغم اهمیت و اثرگذاری آن در جامعه عده ای از مردم همواره علاقمند به ترک یا انزوای «امر به معروف و نهی از منکر» هستند و تذکرهای مداوم در اجرای آن، باعث زنده نگه داشتن فروع دین می شود.
اتفاقاتی که برای چند ناهی منکر در کشور افتاد باعث ایجاد طرحی برای حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر، به عنوان واجب دینی شد.
این طرح تیرماه سال 93 از سوی هیئت رئیسه مجلس شورای اسلامی اعلام وصول شد و کلیات آن در 16 مهر همان سال در صحن بهارستان به تصویب رسید و پس از تصویب کلیات این طرح، بررسی جزییات آن در صحن مجلس کلید خورد و سپس ایرادات شورای نگهبان به این طرح از سوی وکلای ملت رفع شد. شورای نگهبان نیز در تاریخ 2 اردیبهشت‌ماه سال 1394 این طرح مهم را تأیید کرد.
علی لاریجانی رئیس نهاد قانون‌گذاری کشورمان نیز7 روز بعد، قانون حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر را برای اجرا به دولت ابلاغ کرد، این قانون در اجرای اصل یکصد و بیست وسوم (123) قانون اساسی جمهوری اسلامی است که با عنوان طرح دوفوریتی به مجلس شورای اسلامی تقدیم گردیده بود و با تصویب در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ 1394.1.23 و تأیید شورای محترم نگهبان، به‌پیوست ابلاغ می‌گردد.
در ماده دهم این قانون وزارت آموزش و پرورش، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی موظف به اقامه امر به معروف و نهی از منکر و بالابردن سطح آگاهی‌های عمومی در این خصوص از طریق آموزش و اطلاع‌رسانی هستند.
همچنین سازمان تبلیغات اسلامی، سازمان بسیج مستضعفین، شهرداری‌ها و سایر نهادها و دستگاه‌های فرهنگی نیز مشمول این ماده هستند.
اما متاسفانه با وجودی که از سال ۱۳۷۱ شمسی تاکنون هر ساله هفته اول محرم الحرام به نام هفته احیای امر به معروف و نهی از منکر برای یادآوری اصلی ترین هدف جهاد والا و الهی امام حسین (ع) یعنی احیای امر به معروف و نهی از منکر نامگذاری شده است و این قانون نیز به تصویب رسیده اما به جز چند نهاد متولی مانند سازمان بسیج و معاونت اجتماعی شهرداری ها به واسطه نصب بنرهایی در این خصوص، رعایت حریم ها و حجاب و عفاف دیگر نهادها اقدام در خور توجهی انجام نداده اند و این هفته فرصت بسیار مناسبی برای توجه به این اصل است و انتظار می رود که نهادهای مسئول اقدامات در خور توجهی را انجام دهند.
انتهای پیام/
اما سوالی که مطرح می شود این است که چگونه در یک جامعه ی به ظاهر مسلمان و متمسک به دین که مردم نماز می خوانند، اهل ظواهر دین هستند و آداب شرعی را رعایت می کنند سر یک مسلمان بریده می شود، اقدامی که در هیچ فرقه و ملتی قابل قبول نیست، حتی در جامعه های فعلی برای کشتن انسان ها برای خود توجیه می آورند، حتی داعش در جنایات خود نیز با صادر کردن حکم تکویر برای از بین بردن فتنه، اقدام به کشتن افراد بیگناه می کند.
,امام حسین(ع) به دعوت 12هزار نفر با زن و بچه راهی کوفه شد اما وقتی دعوت کنندگان خود به مقابله با حضرت ایستادند، ایشان فرمودند که حالا با منصرف شدن از تصمیم خود، بگذارید ما برگردیم، که این اتفاق هم نیفتاد.
,چه اتفاقی در افکار مردم مسلمان ایجاد می شود که خشونت را در این جنگ به حد اعلا می رسانند و کسی اعتراضی نمی کند، همانطور که امام رضا(ع) فرمودند: «جد من را مانند گوسفند سر بریدند»، بدین منظور که کسی در موقع ذبح گوسفند در مراسم عروسی و عزا و... اعتراض نمی کند، در کشته شدن امام حسین(ع) نیز انگار امر مباحی بوده و با ضابطه ای درگیر نبود، کسی اعتراضی نکرد!
,فردی که جدای از ویژگی های قدسی و نوه پیامبر(ص) بودنش، انسانی است که نه کسی را کشته، نه مال کسی را تلف کرده و نه آبرویی را ریخته است! چطور می شود که 50 سال بعد از تاسیس جامعه اسلامی چنین اتفاقی می افتد؟
,به نظر می رسد عمل به ظواهر اسلام و نه عمق آن علت اصلی این فاجعه شد، همانطور که امام باقر(ع) در حدیثى مىفرماید: «امر به معروف و نهى از منکر راه پیامبران است. برنامه افراد صالح و شایسته است. واجبى است که سایر واجبات در گرو آن اقامه مىشوند. امنیت راهها در سایه آن حاصل مىشود. حلیت کسبها به سبب آن است. در سایه امر به معروف و نهى از منکر است که دشمنان را به رعایت انصاف وادار مىسازد، کارها در سایه امر به معروف و نهى از منکر به سامان مى‌رسد».
,این واجبی است که علی رغم اهمیت و اثرگذاری آن در جامعه عده ای از مردم همواره علاقمند به ترک یا انزوای «امر به معروف و نهی از منکر» هستند و تذکرهای مداوم در اجرای آن، باعث زنده نگه داشتن فروع دین می شود.
,اتفاقاتی که برای چند ناهی منکر در کشور افتاد باعث ایجاد طرحی برای حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر، به عنوان واجب دینی شد.
,این طرح تیرماه سال 93 از سوی هیئت رئیسه مجلس شورای اسلامی اعلام وصول شد و کلیات آن در 16 مهر همان سال در صحن بهارستان به تصویب رسید و پس از تصویب کلیات این طرح، بررسی جزییات آن در صحن مجلس کلید خورد و سپس ایرادات شورای نگهبان به این طرح از سوی وکلای ملت رفع شد. شورای نگهبان نیز در تاریخ 2 اردیبهشت‌ماه سال 1394 این طرح مهم را تأیید کرد.
,علی لاریجانی رئیس نهاد قانون‌گذاری کشورمان نیز7 روز بعد، قانون حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر را برای اجرا به دولت ابلاغ کرد، این قانون در اجرای اصل یکصد و بیست وسوم (123) قانون اساسی جمهوری اسلامی است که با عنوان طرح دوفوریتی به مجلس شورای اسلامی تقدیم گردیده بود و با تصویب در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ 1394.1.23 و تأیید شورای محترم نگهبان، به‌پیوست ابلاغ می‌گردد.
,در ماده دهم این قانون وزارت آموزش و پرورش، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی موظف به اقامه امر به معروف و نهی از منکر و بالابردن سطح آگاهی‌های عمومی در این خصوص از طریق آموزش و اطلاع‌رسانی هستند.
,همچنین سازمان تبلیغات اسلامی، سازمان بسیج مستضعفین، شهرداری‌ها و سایر نهادها و دستگاه‌های فرهنگی نیز مشمول این ماده هستند.
,اما متاسفانه با وجودی که از سال ۱۳۷۱ شمسی تاکنون هر ساله هفته اول محرم الحرام به نام هفته احیای امر به معروف و نهی از منکر برای یادآوری اصلی ترین هدف جهاد والا و الهی امام حسین (ع) یعنی احیای امر به معروف و نهی از منکر نامگذاری شده است و این قانون نیز به تصویب رسیده اما به جز چند نهاد متولی مانند سازمان بسیج و معاونت اجتماعی شهرداری ها به واسطه نصب بنرهایی در این خصوص، رعایت حریم ها و حجاب و عفاف دیگر نهادها اقدام در خور توجهی انجام نداده اند و این هفته فرصت بسیار مناسبی برای توجه به این اصل است و انتظار می رود که نهادهای مسئول اقدامات در خور توجهی را انجام دهند.
,انتهای پیام/
,]