به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از زیتون،یکی از سریالهایی که باید نامش را در تاریخ سینمای ایران نوشت، بیشک مختارنامه است. پس از گذشت یک دهه از ساخت و پخش مختارنامه همچنان در ایامی که این سریال از شبکه های تلویزیونی پخش مجدد می شود، یکی از مجموعه های پر بیننده به شمار می آید.

بدون تردید مختارنامه را گذشته از یک مجموعه تاریخی، سیاسی ترین سریال تاریخ سینمای ایران باید نام نهاد، فیلمی که هم اتفاقات تاریخی و سیاست بازی های آن زمان را به تصویر می کشد و هم به راحتی می توان اتفاقات تاریخ اسلام را با مصادیق روز تطبیق داد. از دسیسه و نیرنگ و ظاهر سازی های دشمنان اهل بیت گرفته تا عملکرد و نقش شخصیت های برجسته تاریخ اسلام در مواقع خاص به راحتی قابل لمس است.

یکی از مهمترین و تاثیر گذار ترین بخشهای مختارنامه را باید پس از به پیروزی رسیدن قیام و تشکیل حکومت در کوفه دانست. مختار بت نحمل تمامی مشکلات و موانع سر سخت بر سر راه، توانست کوفه را به تسخیر خود در آورد و پس از مدتها شیعیان را به آرامش و اقتدار برساند.

پس از پیروزی مختار بر دشمنانش و تشکیل حکومت، تعدادی از اطرافیان مختار به وی بدبین شدند. به طوری که او را کذاب که ساخته دشمنانش بود لقب نهادند و از وی جدا شدند. علت جدایی این عده از مختار، تشکیل حکومت بود. آنها مدعی بودند که مختار آنها را فریفته و به نام خون خواهی امام حسین و شهدای کربلا و قصاص قاتلین حسین آنها را با خود همراه کرده و اکنون در اندیشه حکومت است.

اینکه نیت مختار از تشکیل حکومت و حکمرانی چه بود، در این مقال نمی گنجند، تنها نقش و عملکرد همراهان جدا شده مختار را در این نوشته مورد بررسی قرار می دهیم.

رفاعة بن شداد بجلی یکی از شاخص ترین افرادی بود که پس از تشکیل حکومت از سوی مختار از وی جدا شد. رفاعه از شیعیان ریشه داری بود که جنگهای بسیاری را در رکاب امام علی (ع) شمشیر زده بود. 

رفاعه از یاران حضرت علی(ع)، از رهبران توابین بود. او در جنگ‌های جمل و صفین شرکت کرد و در حکومت حضرت علی(ع)، قاضی اهواز بود. رفاعه، از نخستین کسانی بود که به امام حسین(ع) نامه نوشت و او را به کوفه دعوت کرد، اما در کربلا حضور نداشت. پس از واقعه عاشورا، در کنار سلیمان بن صرد خزاعی از سران نهضت توابین به شمار می‌رفت و در نبرد عین الورده هم حضور داشت. رفاعه پس از شکست قیام توابین، در شمار یاران مختار قرار گرفت. 

رفاعه که در کنار سلیمان و دیگر توابین غلاف شمشیر شکسته بودن و عهده بسته بودند که تا انتقام از قاتلین اهل بیت شمشیر زمین نخواهند گذاشت، برای رسیدن به این مقصود با مختار بیعت کرد.

رفاعه پس از تشکیل حکومت از سوی مختار به او اتهام دروغگویی و خیانت زد و به همین دلیل پرچم مخالفت با وی را بلند کرد و از او جدا شد. رفاعه به این علت که مختار مقصود اصلی که قصاص قاتلین شهدای کربلاست را فراموش کرده از او جدا شد اما اتفاقات به گونه ای رقم خورد که در عرض مدت کوتاهی برای مقابله با مختار، دوشادوش قاتلین حسین ایستاد.

ایستادن رفاعه در کنار شمر و شبث برای مقابله کردن با مختار یکی از اتفاقات خاص تاریخ اسلام است. رفاعه هدف ثانویه خود که مقابله با مختار به خاطر فاصله گرفتن از اهداف مشترکشان بود را به هدف اصلی که قصاص قاتلین اهل بیت بود ترجیح داد. به نوعی رفاعه که بر سر کشتن شمر و عمر سعد و سنان از مختار جدا شده بود با آنها در یک جبهه قرار گرفت.

هرچند رفاعه در آخر پی به اشتباهش برد ولی نباید از ایفای نقش مهمش در شکل گیری مجددا حلقه قاتلین اهل بیت غافل شد. رفاعه و رفاعه ها در تاریخ همیشه بودند.

افراط گرانی که از افراط به تفریط رسیده اند. آنهایی که زمانی برای مقابله با بعضی مسائل پا را فراتر از پیشرو و رهبر می گذاشتند ولی اکنون از تمامی ارزش ها عقب نشینی کرده اند. تاریخ تکرار مکررات است، حوادث، اتفاقات و نقش اشخاص باز هم تکرار می شود.