به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ در طول عمر انسان برخی فرصت‌های استثنایی، کم نظیر و یک سری نسیم های معنوی شروع به وزیدن می کند که باید انسان خود را در معرض وزش آن ها قرار دهد تا بتواند بهره کافی را ببرد. رسول خدا (صَلَّی الله عَلیه وَ آله وَ سَلَّم) در بیانی فرمودند: «إِنَ‏ لِرَبِّکُمْ‏ فِی‏ أَیَّامِ‏ دَهْرِکُمْ‏ نَفَحَاتٍ‏ أَلَا فَتَعَرَّضُوا لَهَا [1] همانا در طول عمر شما، نسیم­‌های الهی وزیدن می گیرد، پس هشیار باشید و خود را در معرض آن ها قرار دهید».

«گفت پیغامبر که نفحت‌های حق
اندرین ایام می‌آرد سبق
گوش و هش دارید این اوقات را

سفر زیارتی اربعین که از جهت معنوی و تقویت جنبه های ولایی انسان، سفری کم نظیر و بلکه بی نظیر است، یکی از آن فرصت های بسیار مناسب است؛ و با برنامه ریزی حساب شده و هدفمند قابلیت آن را دارد که آثار و برکات معنوی زیادی برای زائر اربعین به جا بگذارد. در این نوشتار به برخی نکات و برنامه هایی که می تواند در این زمینه مؤثر باشد، اشاره می شود:
 

با توجه به یک بار بودن آن در سال، شرایط امنیتی عراق، حوادث غیر مترقبه ای مانند بیماری، گرفتاری های دنیوی و... تکرار سفر اربعین هیچ تضمینی ندارد. بنابراین شایسته است با هر سفر اربعین معامله سفر وداعی داشت و آن را آخرین سفر اربعین خود تلقی کرد و قدر چنین فرصتی دانسته شود که پیامبر گرامی اسلام (صَلَّی الله عَلیه وَ آله وَ سَلَّم) در این رابطه فرمودند: «مَنْ‏ فُتِحَ‏ لَهُ‏ بَابٌ‏ مِنَ‏ الْخَیْرِ فَلْیَنْتَهِزْهُ‏ فَإِنَّهُ‏ لَا یَدْرِی‏ مَتَى‏ یُغْلَقُ‏ عَلَیْهِ [3] هر کس که درى از خیر به رویش گشوده شود، باید آن را غنیمت شمرد؛ زیرا که نمى داند آن درب چه وقت به رویش بسته مى شود».
 

سید الشهداء (علیه السلام) در آن بحبوحه روز عاشورا و در گرماگرم آن جنگ نابرابر، نماز را از اول خود به تأخیر نینداختند و در اول وقت خود اقامه کردند. وقتی ابوثمامه صیداوی آمد خدمت حضرت و عرض کرد: «یا اباعبدالله! جان من فدای تو باد! همانا می بینم که لشکر دشمن هر چه بیشتر به ریختن خون شما نزدیک شده اند. لیکن به خدا سوگند! آگاه باش که تو کشته نخواهی شد! تا این که من در رکاب شما کشته شوم و در خون خود غلطان گردم. حال دوست دارم که این نماز ظهر را در خدمت شما اقامه کنم و آن گاه خدای خود را ملاقات کنم. امام حسین (علیه السلام) پس از یادآوری ابو ثمامه، نگاهی به آسمان افکندند و فرمودند: ذَکَرتَ اَلصَّلاةَ جَعَلَکَ‏ اَللَّهُ‏ مِنَ‏ اَلمُصَلَّیِن‏ اَلذَّاکِرِین نَعَم هَذَا أَوَّلُ وَقتهَا [4] نماز را یادآوری کردی، خدا تو را از نمازگزاران و ذاکران قرار دهد! آری، به درستی که الآن هنگام نماز است».
اگر اهل نماز اول وقت نیستیم این سفر، فرصت مناسبی برای تمرین است تا با اقتداء کردن به سید الشهداء (صلوات الله علیه) هر جا که بودیم و اذان شد، نمازهای خویش را اول وقت بخوانیم و این سیره را به عنوان یک دستاورد عظیم معنوی، بعد از سفر نیز ادامه بدهیم.
 

یکی از برنامه های معنوی که می تواند زمینه توفیقات بیشتر در این سفر معنوی را فراهم سازد، برنامه ویژه قرائت قرآن است. زائر در خلال سفر معنوی فرصت های مناسبی را برای خواندن قرآن پیدا می کند. بنابراین از ابتدای سفر با همراه داشتن یک قرآن کوچک و برنامه ریزی مناسب چه بسا بتواند یک ختم قرآن را تلاوت و ضمن بهره برداری معنوی از آیات قرآن، ثواب آن را به روح سید الشهداء (صلوات الله علیه) و یارانش اهداء کند.
 

در سفر زیارتی اربعین وقت های زیادی در مسیر حرکت زائر محل زندگی تا عراق و همچنین در مسیر حداقل دو شبانه روز پیاده روی نجف تا کربلا و نیز سایر مسیرهای درون شهری از زائر وقت صرف می شود که معمولا امکان انجام عبادت‌های خاص یا حتی قرائت قرآن و سایر ادعیه برای زائر ممکن نیست. بسیار شایسته است که زائر اربعین با برنامه ریزی لازم و همراه داشتن صلوات شمار یا تسبیح و یا به هر شکل که برایش میسور است، از برنامه معنوی «ذکر» غافل نباشد و ذکرهای وارده از جمله: «اَلَّلهُمَّ صَلِّ مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد»، ذکر شریف «لَا ِالَهَ اِلَّا َاللَّه» و سایر اذکار وارده را با توجه به معانی آن ها، تکرار و ثوابش را به روح مطهر سید الشهداء و سایر معصومین (علیهم السلام) اهدا کند. چه زیباست که در پایان یک سفر اربعین زائر اربعین مثلا ۱۴هزار صلوات برای چهاره معصوم (علیهم السلام) یا ۷۲ هزار صلوات به نیت ۷۲ تن شهدای کربلا اهدا کند.
 

 لذا امیرمؤمنان علی (علیه السلام) در فرمایشی می فرمایند: «ثَمَرَةُ الْمُحَاسَبَةِ إِصْلَاحُ النَّفْس‏»،[5‏]؛«میوه و نتیجه حساب گری، اصلاح نفس است».
بنابراین کمی با خود خلوت کردن و خویشتن را در بُعد معنوی و بندگی ارزیابی نمودن، و سعی در برطرف نمودن عیوب موجود، تلنگر خوبی برای تغییر در جهت معنوی خواهد بود.
 

«دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

اما سحرخیزی در این سفر به یاد نماز شب های سیدالشهداء و حضرت زینب (صلوات الله علیهما) در سرزمین کربلا جلوه خاص دیگری خواهد داشت. امام حسین (علیه السلام) و یارانش در شب عاشورا به نماز و تهجد توجّه خاصی داشتند: «وَ بَاتَ الْحُسَیْنُ وَ أَصْحَابُهُ تِلْکَ اللَّیْلَةَ وَ لَهُمْ دَوِیٌّ کَدَوِیِّ النَّحْلِ مَا بَیْنَ رَاکِعٍ وَ سَاجِدٍ وَ قَائِمٍ وَ قَاعِدٍ؛[8] [امام] حسین (علیه السلام) و یارانش در آن شب بیتوته کردند (بیدار ماندند) و صدایی چون نغمة کندوی زبنور عسل داشتند. آنان در حال رکوع و سجود و قیام و قعود بودند».
از فاطمه صغری، دختر امام حسین (علیه السلام) روایت شده: «اَمَّا عَمَّتِی زِینَب فَاِنَّها لَم تَزل قَائِمِة فِی تِلکَ الَّلیلَة، (اَی العاَشِرَة مِنَ اَلمُحَرَّمِ) فِی مِحرَابِها [9] عمه ام زینب در شب دهم محرم تا به صبح در محراب عبادتش به نماز ایستاده بود»، و یا در آن آخرین سفاشاتی که امام به خواهرشان داشتند فرمودند: «یَا اُختَاه‏، لَا تَنسِینِی‏ فِی نَافِلَة الَّلیل [10] خواهر جان مرا در نماز شب فراموش نکن».
بنابراین شایسته است زائر این فرصت استثنایی را غنیمت بشمرد و از سحرهای این سفر غافل نماند و در مسیر راه و یا در حرم‌های شریف که فیوضات الهی گسترده است، خود را به قافله متهجدین ملحق سازد.

 

منبع:فردا