• چهارشنبه ۰۲ آذر ۱۴۰۱ ۱۶:۳۴
• کد خبر : 1913250

خیابان ناایمن، سگ های بلاصاحب و بوی گند فاضلاب، هر رهگذری را کلافه می کند چه برسد به اهالی که اینجا زندگی می کنند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از تبریزبیدار، برای پیگیری مشکلات روستای مایان سفلی ۸ کیلومتری غرب تبریز را پیش می گیریم. روستایی با ۲ هزار و ۵۰۰ خانوار که حدود ۵۰ هزار نفر جمعیت را در خود گنجانده است.

مردم این روستا ۲۲ شهید تقدیم انقلاب اسلامی کرده اند اما بی مهری ها در توزیع عادلانه منابع آنها را دلگیر کرده است.

مردمان خونگرمی که اغلب به دامداری و کشاورزی مشغول هستند و بیشترین اراضی زراعی آنها به کشت محصول استراتژیک کلزا اختصاص یافته است.

اگرچه مسیر دسترسی به روستا از مراکز صنعتی و تجاری بخصوص شهرک صنعتی چرمشهر عبور می‌کند اما از وجود این مراکز اقتصادی و مسیرهای مواصلاتی پرتردد، عایدی برای روستاییان مایان سفلی نشده چرا که نه آسفالت مناسبی دارد و نه در شب نور مناسبی دارد.

مهمتر از همه مردم روستای مایان و روستاهای اطراف سال‌هاست با مشکل بوی بد چرمشهر و پتروشیمی و همینطور آلوده شدن آب های سطحی و جاری روستا توسط پساب های چرمشهر دست و پنجه‌نرم می‌کنند.

خیابان ناایمن، سگ های بلاصاحب و بوی گند فاضلاب، هر رهگذری را کلافه می کند چه برسد به اهالی که اینجا زندگی می کنند.

مردم روستا با حضور خبرنگاران و تعدادی از مسئولین که مهمان اهالی بودند، سفره دل را باز کردند تا بلکه با انعکاس مشکلات آنها فرجی برای برطرف کردن مشکلات آنها حاصل شود.

محمد اللهوردی عضو شورای روستای مایان از مشکلات این روستا برایمان می‌گوید و از بوی بد چرمشهر بخصوص در فصل گرما، گاز های آزاد شده از پتروشیمی در نیمه های شب، نبود آسفالت مناسب در خیابان های روستا و آلودگی آب های سطحی توسط پساب چرمشهر و همینطور از نبود مرکز بهداشت شبانه روزی گلایه دارد.

او می افزاید: مایان و روستای اطراف حدود ۵۵ هزار نفر جمعیت دارد و این ۵۵ هزار نفر فدای ۲۰۰ واحد صنعتی چرمشهر می شوند.

وی ادامه می دهد: هر شب حدود ساعت ۱۲ از طرف پتروشیمی تبریز گازهایی آزاد می شود که شدیدا اذیت کننده است و بوی بدی هم دارد طوری که اهالی روستا بعد از آزاد شدن این گاز به خانه ها پناه می‌برند.

الله وردی از مشکلات مهم‌تر از بوی بد چرمشهر هم برایمان می گوید: پساب های چرمشهر بدون آنکه در تصفیه خانه تصفیه شود وارد آب های سطحی روستا می شود و ممکن است آب های کشاوزی روستا را آلوده کند.

یکی از اهالی روستا می‌گوید: علاوه بر فاضلاب چرمشهر، درمانگاه شبانه روزی هم نداریم، فرزندان ما شب بیمار شوند چه کنیم؟ درست است که به شهر نزدیکیم اما مگر می‌شود هر لحظه آنجا برویم؟

بعد از صحبت های ساکنین منطقه، نوبت به مسئولین می رسد تا به مطالبات به حق آنها جامه عمل بپوشانند.

میر راضی، معاون اداره کل محیط زیست آذربایجان شرقی به مشکل آلودگی آب های سطحی اشاره کرده و می‌گوید: چرمشهر سه تصفیه خانه دارد اما به حد استاندارد مصوب محیط زیستی نرسیده است که بهانه آنها این است که برخی از واحدها هزینه نمی‌دهند.

کریم زاد، رئیس اداره محیط زیست شهرستان تبریز آذربایجان شرقی نیز می گوید: بر اساس آزمایش و نمونه‌برداری، آب روستای مایان قابل شرب است‌.

علی‌پور، مدیر امور آزمایشگاه‌های اداره کل محیط زیست آذربایجان شرقی هم در پاسخ به درخواست مردمی می گوید: تصفیه خانه صرفا به اسم وجود دارد و مستهلک شده و موتور آن از کار افتاده است، چرمشهر هم می‌گوید نیازمند سرمایه‌گذار است و باید دولت تأمین کند.

علیزاده کارشناس بهداشت محیط آذربایجان شرقی هم ضمن تاکید بر قایبل شرب بودن آب مایان سفلی، می‌گوید: آبیاری مزارع با آب آلوده ضرر بالایی دارد و مکاتبات لازم را برای حفظ سلامت مردم انجام داده‌ایم.

او در مورد مطالبه احداث خانه بهداشت در مایان نیز می گوید: احداث مراکز درمانی بر اساس چارچوب های شبکه بهداشت و طبق پایش جمعیتی صورت می گیرد.

حضور مطالبه گرایانه رسانه ای در روستای مایان به کار خود پایان داده اما اکنون زمان آن است که مسئولین مربوطه با تمرکز بیشتر روی خدمت رسانی، هوای ولی نعمتان را بیش از پیش داشته باشند.

 انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #