• یک‌شنبه ۲۴ بهمن ۱۳۹۵ ۲۱:۱۷
• کد خبر : 1037024

• اخبار
• سایر رسانه ها

دیوارنگاره به متراژ ۱۵۰ متر مربع و با متریال و تکنیک نقش برجسته سفالی ،‌کاشی شکسته و آینه کاری،‌ روی دیوار افقی گاومیش گلی به طرف میدان اصلی شهر کار شده است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از چشمه لر،این دیوار به متراژ ۱۵۰ متر مربع و با متریال و تکنیک  نقش برجسته سفالی ،‌کاشی شکسته و آینه کاری،‌ روی دیوار افقی گاومیش گلی به طرف میدان اصلی شهر کار شده و به مناسبت دهه مبارک فجر افتتاح شد.

رضا زنده‌ دل شهردار سرعین با بیان اینکه یکی از وظایف شهرداری حمایت از هنر به ویژه هنرمندان و  زیباسازی شهری است، افزود: این طرح با هنرمندان بومی استان انجام گرفته و برای اتمام این پروژه 50 میلیون تومان هزینه شده است.

امین اعلایی؛ نویسنده و تحلیل‌گر آثار هنری در این باره نوشت:

 چهار حوضِ آیینه کاری شده در اثر وجود دارد که طرح با یک حوض نصفه از سمت چپ آغاز می شود. حوض بالاخص در فرهنگ شرق نماد کوثر است و هشت گوشه بودن این حوض ها یادآور هشت بهشت است. همچنین در هنر تذهیب شمسه را معمولا هشت گوشه رسم می‌کنند که این هشت گوشه‌گی حوض‌ها به نوعی می‌تواند بیانگر ارتباطِ آن با خورشیدِ مقدس نیز باشد. با توجه به مکان اجرای این اثر که به شهر چشمه های بهشتی معروف است، طراح به صورت کاملا آگاهانه از حوض‌های هشت گوشه استفاده کرده است.

 جالب است که نصف حوضی که پروژه با آن آغاز شده در انتهای اثر با نصف دیگرش که حدوداً پنجاه متر پایین‌تر به چشم می‌خورد، کامل می‌شود  و این از مدور بودن اثر حکایت می‌کند که نشانه‌ای از هستی و کره‌ی زمینی است که هیچ نقطه آغاز و پایانی از نظر جغرافیایی ندارد.

چهار یعنی کلّیت، تمامیت، کمال، یکپارچه‌گی، زمین، نظم، عقل، اندازه، نسبیت و عدل. چهار نشان دهنده‌ی چهار جهت اصلی، چهار فصل، چهار باد، اضلاع مربع، رودخانه‌های بهشتی، دریاها، کوه‌های مقدس، گاه‌های شبانه روز، شکل‌های چهارگانه ماه و چهار عنصر است.

در فرهنگ اسلامی چهار بخش یک چهار واحدی عبارتند از «مبدأ یا آفریننده، روح عالم، جان عالم، و ماده‌ی اولیه». این چهار جزء با چهار عالم بالا منطبق است. چهار فرشته و چهار منزل مرگ نیز نمادهایی از عدد چهار هستند و برای تفسیر و آیینه‌کاری درون حوض با این توضیحات مختصر می‌توانیم به علت این‌که چرا چهار حوض هشت گوشه در طرح استفاده شده است، پی ببریم.

 چیزی که مسلم است طراح سعی کرده در کلیت اثر فقط بر روی موضوع کلیشه‌ایِ آب‌های معدنی سرعین تمرکز و تاکید نکند و بعنوان راوی به نشان دادن ماهیتِ فرهنگی و تاریخی شهر سرعین نیز بپردازد.

پس این حوض‌ها که آب از آن‌ها سرریز می‌شود و در قسمت سفالین پایین اثر در سراسر طرح موج می‌زند یادآور نعمتِ آب‌های معدنی زیرزمینی این شهر است، اما  روایات اصلی را بر روی زمین طراح با هنرِ خود به ما می‌گوید.

قبل از آخرین حوض، کوهِ بزرگی دیده می‌شود که بلاواسطه قله سبلانی را به ذهن متبادر می‌کند که سرعین را در آغوش گرفته. شاید جمله‌ی معروف «بالای هر کوهی خدایی ایستاده است» را شنیده باشیم که از قداست و عظمت کوه ها نشات گرفته است. کوه یکی از مظاهر اصلی طبیعت و سمبل ایستادگی است که با رودخانه همایش حیات بخش طبیعت و زندگی است.

 پای کوه طبیعتی را می بینیم که با درختان و خانه‌های ساده در اطراف آن، زندگی سنتی و ساده و بی دردسر روستاهای اطراف این شهر و همچنین سرعینِ قدیم و سنتی را نشان می‌دهد که در تقابل با قسمت بعدی طرح یعنی آپارتمان های سر به فلک کشیده ی دنیای مدرن قرار داده شده است.

همان‌طور که می دانیم تا سال‌های نه چندان دور، سرعین بافتی کاملا سنتی داشت. با افزایش گردشگران توجه سرمایه‌گذاران را به خود جلب کرد اما تنها کاری که این قشر در این شهر انجام دادند افزایش ارتفاع ساختمان‌ها و تبدیل خانه‌ها به هتل‌های خوش خط‌وخال بود.

طراح به خوبی این آپارتمان‌ها را با کاشی‌های رنگارنگ چنان تنگاتنگ هم قرار داده که فارغ از زیبایی، حسِ آشنای دیگری را در نگاه اول در یک مخاطب به وجود می‌آورد. حسی که می‌تواند نوعی هشدار هم تلقی شود که نه آفتاب و نه هوا اجازه‌ی گذشتن از سد آپارتمان‌ها برای رسیدن به شهر را ندارند.

 لابلای آپارتمان‌ها و کوه و روستا، به تناوب درختانی از نوع سرو دیده می‌شود که جنس برگ‌هایش از کاشی‌های سبز رنگ است.اصلی‌ترین مشخصه‌ی درخت سرو که در سرتاسر ادبیات و هنر به کرات استفاده شده آزادگی آن است. همچنین همیشه سبز بودن و جاودانگی‌اش در خزان و زمستان و مقاومت‌اش در برابر طوفان که تا زمین سرخم می‌کند اما هیچ‌گاه کمرش نمی‌شکند. این نگاه، رنگ و بوی خاصی به ماهیت اثر بخشیده است. درخت سرو چهارده بار در جای جای دیوار به چشم می‌خورد که هرکدام از آنها می‌تواند نماینده‌ای برای یکی از چهارده معصوم تلقی شود.

 در قسمت میانی طرح و در اطراف بزرگترین حوض کبوترهای سفیدِ بدون چشم قرار گرفته، همان‌طور که می‌دانیم کبوتر پیام‌آور صلح و‌ دوستی است. همچنین نمادی است برای پاکی و سادگی و بی آلایشی. اما چرا این کبوتران از نعمت چشم بی بهره اند؟ شاید باید برگردیم به رباعی معروف باباطاهر که می‌گوید:

 ز دست دیده و دل هر دو فریاد
که هر چه دیده بیند دل کند یاد
بسازم خنجری نیش‌اش ز پولاد
زنم بر دیده تا دل گردد آزاد

 کبوتران اثر هفت تا هستند. عدد هفت یکی از رمزآلودترین اعداد خلقت است. از هفت آسمان گرفته تا هفت شهر عشق و هفت طبقه‌ی جنت و برزخ و دوزخ که در کمدی الهی به گونه‌ای نمادین و زیبا توصیف می‌شود. قداستِ بی‌چون و چرای عدد هفت در میان تمام سنت‌ها و اقوام و باورهایی که به خوش‌یُمنی این عدد در بین جوامع مختلف وجود دارد، همه و همه می‌تواند تعدادِ کبوترانِ این طرح را توجیه کند.

 اما آینه که نماد جهان بی‌پایان و بارگاه خداوندی است. آینه بازتاب حقیقت است و به خویشتن نگریستن و نشان یک رنگی است. تصویر که پیدایش و روشنایی از آن نشأت می‌گیرد.

 انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #