روایتی از پرستوی خونین بال مهاجر؛

• سه‌شنبه ۱۲ دی ۱۳۹۶ ۱۵:۰۶
• کد خبر : 1271528

• اخبار
• سایر رسانه ها

شهید «قاسم رُست» ارادات خاصی به حضرت زهرا(س) داشت و گمنامی او با نام حضرت زهرا(س) گره خورده بود، چراکه پیکر این شهید بزرگوار پس از گذشت سال‌ها همچون فرمانده خود «حاج‌احمد متوسلیان» به وطن بازنگشته است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از فراهان خبر؛ دفاع مقدس، آلبومی از انسان‌های آزاده ای است که با اندیشه‌های متعالی، دلی دریایی و اراده‌ای دنیایی، مرگ را شرمنده شهادت و پایداری خود کردند.

شهید «قاسم رُست» یکی از این رادمردان دفاع مقدس است، پرستویی خوش سیما، عاشق و عارف که جان خود را برای خفظ نظام اسلامی در طبق اخلاص نهاد.

شهید «رُست» در سال ۱۳۳۲ در روستای غیاث‌آباد‌ فراهان در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان گشود. وی از همان کودکی به اهل بیت(ع)  علاقه داشت. این شهید بزرگوار پروانه عاشقی بود که تبعیت از امر رهبر را به زندگی راحت ترجیح داد.

وی قبل از انقلاب اسلامی عاشق و شیفته  امام خمینی(ره) و اندیشه‌های ایشان شد و نسبت به مشکلات جامعه، و ظلم و ستمی که  رژیم پهلوی به مردم روا می‌داشت همواره معترض بود.

پس از انقلاب اسلامی شهید «رُست» به خیل بسیجیان و انقلابیون پیوست و در دوران دفاع مقدس با رزمندگان راهی جبهه نبرد حق علیه باطل شد.

این شهید بزرگوار سربازی زیر پرچم جمهوری اسلامی و ولایت را بزرگترین توفیق  زندگی خود می‌دانست.

شهید «رُست» قامتی بلند و استوار داشت و به همین سبب در کردستان او را سرو قامتِ جبهه‌های غرب می‌نامیدند.

این شهید بزرگوار احساس می‌کرد دنیا برایش بسیار کوچک و حقیر شده، زشتی‌ها و پلیدی‌های دنیا آزارش می‌داد و  از همین رو در حال و هوای پرواز بود.

ایمان قوی و اخلاص این شهید گرانقدر زبانزد اهالی روستا است. شهید «رُست» به روایت برادرش، لباس رزمش را خود خرید و حاضر نشد لباس از تدارکات بگیرد، می‌خواست تا با اخلاص هر چه تمام‌تر در مصاف حق علیه باطل شرکت کند.

شهید «رُست» عباس گونه به میدان نبرد شتافت

او عاشق شهادت بود و آرزویش شناور شدن در دریای خون خود برای رسیدن به ساحل نجات حق بود، این رعنا قامت شجاع کردستان عباس گونه به میدان نبرد شتافت و در تاریخ ۱۵ دی ماه سال ۶۰ در منطقه «طویله عراق»  تیر دشمن بر چشمانش نشست و دعوت حق را لبیک گفت.

شهید «قاسم رُست» ارادات خاصی به حضرت زهرا(س) داشت و  گمنامی او با نام حضرت زهرا(س) گره خورده بود، چراکه پیکر این شهید بزرگوار پس از گذشت سال‌ها همچون فرمانده خود «حاج‌احمد متوسلیان» به وطن بازنگشته است.

بخشی از وصیتنامه شهید:

«من خیلی خدا را شکر می‌کنم که سرباز روح الله شده ام و با کفر در جنگ هستم، چون در کربلا حسین(ع) یاوری همچون ابوالفضل(ع)، اکبر(ع) و قاسم(ع) داشته است. خمینی کبیر هم در کربلای ایران یاوری چون سپاه پاسداران و بسیج دلاور دارد.

به خدا قسم جنگ با کفار، منافقین در شمال غرب و کردستان افتخار است برای یک سرباز روح الله که آرزوی کربلا دارد».

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #