وی ادامه داد: بررسی­ های باستان شناسان در شهر جهانی سوخته سیستان و اسپیدژ بلوچستان نشان می دهد ساکنان این دیار همواره پایبند به نوعی اعتقاد به زندگی پس از مرگ بوده­ا­ند و دین­مداری در آن سبقه ­ای طولانی دارد.

پژوهشگر میراث فرهنگی تصریح کرد: از مباحث مرتبط با موضوع، دارالولایه بودن سیستان است که در متون تاریخی از جمله تاریخ سیستان آمده، سیستانیان همواره به همان آیین بودند که حضرت ابراهیم و آدم (ع) بود و برای شکر خدا نماز می­خواندند.

ابراهیمی عنوان کرد: آن ها با ورود لشکر اسلام وقتی حقانیت دین مبین اسلام را دریافتند اسلام را پذیرفتند و پس از آن نیز پیرو راستین ائمه بودند، هیچگاه سب مولا علی (ع) را نگفتند و به خونخواهی امام حسین (ع) علیه حکومت ظلم برای نخستین بار در تاریخ شورش کردند و اولین خونخواهان امام شهیدشان نام گرفتند.

وی ادامه داد: مدت­ها بعد نیز یعقوب لیث صفاری اولین حکومت رسمی علیه خلفای جور را تشکیل داد و مساجد و حوزه ­های علمیه متعددی را در منطقه دایر کرد که بقایای آن در شهر زرنج و زاهدان کهنه، خود مصداقی بارز از دینمداری مردمان این دیارو به شمار می آید.

کارشناس مردم شناسی اظهار کرد: ترجمه نخستین قرآن به گویش محلی، وجود مکاتب و حوزه­های علمیه بزرگی در مناطق مختلف سیستان همچنین در شهرهای مختلف بلوچستان که از دیرباز عالمان دین را پرورش داده­اند، برگزاری مراسم مذهبی از جمله عزاداری های محرم و تعزیه در مناسبت های دینی، سحرخوانی، چاوشی، رمضان خوانی و...... نشانه ای از اهمیت مذهب و اعتقاد به پیامبران و پیام آوران دینی و ائمه اطهار در سیستان ­و بلوچستان است.

ابراهیمی بیان کرد: از همین روی در گوشه گوشه این استان مکان های مقدسی تحت عنوان مسجد، زیارتگاه، بقعه و آرامگاه ایجاد شده که مورد زیارت خیل عظیم مشتاقان و علاقه مندان به آستان مطهر ائمه بوده است.

انتهای پیام/