• سه‌شنبه ۱۲ اسفند ۱۳۹۳ ۰۹:۱۸
• کد خبر : 255570

• اخبار
• سایر رسانه ها

چند سوال از مسئولین محترم، آیا تاکنون با خود فکر کریده اید که چرا شاغلین بخشهای مختلف بعد از بازنشستگی از بافت مهاجرت کرده و به شهرهای هم جوار مثل کرمان و سیرجان و ... می روند؟

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا،به نقل از "اقطاع"، این روزها مردم در حال سپری کردن روزهای پایانی سال ۹۳ می باشند، همه در تکاپوی خانه تکانی و خرید عید هستند، مردم بافت هم با پشت سر گذاشتن فراز و نشیبهای سال ۹۳ به استقبال شروعی تازه می روند

مردمی زحمتکش که به قناعت و صبر پیشه اند، مردمی که اکثرا کشاورز زاده هایی هستند که با نان زحمت و روزی حلال بزرگ شده اند، این را از حلاوت لقمه نان سر سفره شان هم می توان فهمید.

آری من از بافت گزارش می دهم، شهری با قدمت ۱۲۰۰ ساله و تمدنی کهن( تپه یحیی صوغان که به گفته تاریخشناسان کهن ترین تمدن بشری است) بود که روزگارانی را به خود دیده و همچنان ایستاده است.

من از شهر گردوهای کهنسال گزارش می دهم شهری که با آب وهوای کوهستانی و مساعد یکی از بزرگترین تولیدکننده گردوی با کیفیت کشور است .

شهری که دارای ۶۰% معادن کروم کشور، هچنین معادن سنگ آهن، معدن نخ نسوز طبیعی، معادن منگز، سرب و … است

من از شهری گزارش می دهم که سومین شهر مرتفع کشور است و به دلیل ارتفاع۲۲۸۰ متری اش از سطح دریا( که در برخی نواحی شهر بافت به ۲۳۱۵ متر از سطح دریا هم می رسد) دارای آب و هوایی متمایز از مناطق اطرافش است و این آب و هوایی مفرحش ان را به بهشت جنوب ایران معروف کرده است و محال است مسافری از این شهر عبور کند و از آب و هوای مثال زدینی اش به خوبی یاد نکند.

شهری که توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) به عنوان یکی از ۷۰ شهر سالم ایران و یکی از هزارشهرسالم جهان معرفی شده است.

من از شهری گزارش می دهم که دومین شهر عشایر نشین کشور می‌باشد و از لحاظ تعداد ایل و طایفه در سطح کشور رتبه اول را دارد و ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار راس دام سبک و ۲۰ هزار راس دام سنگین در این منطقه وجود دارد و کرک تولیدی اش به لحاظ خصوصیات ویژه اش(ظرافت و سفیدی و استحکام) به گفته کارشناسان در کشور نذیر ندارد و سومین جایگاه کرک مرغوب جهان را داراست.

من از شهری گزارش می دهم که دارای بزرگترین پارک ملی جنوب شرق کشور است(پارک ملی خبر) که دارای محیط زیستی بکر با انواع گونه های نایاب حیات وحش و گیاهان دارویی و یکی از مناطق بزرگ اکوتوریسم است.

آری من از بافت گزارش می دهم، شهری که خانواده هایش از نان شبشان می گذرند تا خرج تحصیل فرزندانشان کنند، آن وقت همان فرزند با مدرک فوق لیسانسش به دلیل نبود اشتغالزایی در شهر، باید برود در شهر تهران دستفروشی کند.

شهری که مادرانش از غصه بیکاری و بلاتکلیفی و بی سروسامانی فرزندانش خواب ندارند در حالی که برخی مسئولینش در فکر این هستند که فردا برای همایش یا جلساتشان چی پذیرایی بگیرند که ابروداری شود…

من از شهر کارخانه و معادن تعطیل شده سخن می گویم ، کارخانه آبلیمو، معدن نخ نسوز طبیعی که تعطیل شد و الان سالهاست به فراموشی سپرده شده و الان این محصول را خارج وارد می کنند.

کارخانه کرکی که به دلیل مرغوبیت کرک عشایری منطقه مزیتی برای شهر بود و روزنه ای برای پیشرفت شهر، کارخانه ای که وقتی راه اندازی شد خانواده های زیادی از قبل آن روزگار می گذراندن ولی به دلایلی واهی تعطیل شد.

کارخانه فولادی که وقتی کلنگش به زمین خورد، نور امیدی در دل پدران و مادرانی افتاد که با تاول کف دست فرزندانشان را به دانشگاه فرستاده بودند. اما به سرانجامی نرسید و بعد از ۸ سال و هزینه کردن ۸۰۰ میلیون تومان از مال بیت المال می گویند فاز اول آن هم در حال تعطیل شدن است. من ندیده ام و اما شنیده ام که آبدارچی آن هم غیر بومی بوده است.

من از شهری گزارش می دهم که به واسطه ارتفاعش از سطح دریا، کارشناسان می گویند یکی از بهترین مکانها برای مطالعات ستاره شناسی و نجوم است و آب و هوای خوب ناشی از این ارتفاعش مکان مناسبی برای راه اندازی یک باشگاه برای تمرین تیمهای ورزشی است. اما مسئولینش همه این پتانسیل را نادیده گرفتند و روی تابلویی نوشتند” بافت بام کویر ایران” و ورودی شهر نصب کردند، فقط همین!!!

شهری که با قدمت ۱۲۰۰ ساله یک مسافرخانه ابتدایی ندارد و اگر رهگذری شب هنگام گذرش به این شهر بیافتند و آشنایی در این شهر نداشته باشد شب را باید در خیابان به صبح برساند و این مایه ابروریزی برای مسئولین این شهر است.

شهری که با وجود هنرمدانی نام آور و فرهیخته یک سینما ندارد که خانواده ها اوقاتی را در آنجا سرگرم باشند.

آری من از بافت گزارش می دهم که به معدن استعداد معروف است و برخی به طعنه آن را شهر صادر کننده پزشک می خوانند. پزشکان برخواسته از این شهر به دلیل رکود، عدم توسعه و پیشرفت و بی مهری برخی مسئولین شهر، به خارج از کشور مهاجرت کردند و این در حالی است که بیماران این شهر برای معالجه از کمترین تخصص آواره سیرجان و کرمان و این شهر و آن شهر هستند.

من از تبعیدگاه آیت الله طالقانی سخن می گویم شهری که ایشان در بدو ورود، وقتی دید ساواکیها خانه های مردم را به اتش می کشند او در فکر ابادانی بود در اولین گام مسجد جامع شهر را تعمیر کرد و جوانان را جمع کرد. در کتب موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران در خصوص تبعید ایشان به بافت آمده است”او، که خود برخاسته از روستا و از بطن مردم فقرزده بوده است و زندان و تبعید را به خاطر همین انسانها محروم و مظلوم می‌کشد، خوشحال است که در میان این طبقه آمده و از نزدیک با دردها و رنجها و محرومیتهای آنان آشنایی بیشتری پیدا می‌کند و با دیدن زندگی رقت‌بار مردمی که… ” و الان بعد از گذشت این مدت، شهرهای همجوار از جمله سیرجان رفسنجان و حتی زرند پیشرفت چشمگیری کردند، اما بافت با این پتانسیل عظیم خدادادی، همچنان در محرومیت و عدم پیشرفت قرار گرفته و اکنون بعد از گذشت این همه سال هنوز هم بافت جای بدی برای تبعیدگاه بودن نیست ، مسئولین تعارف نکنند!!!

من از شهری گزارش می دهم که اگر مسئولی بخواهد مسئول دیگری را عزل و نصب کند به این فکر نمی کند که آیا بودن یا نبودن این شخص به نفع مردم هست یا خیر، بلکه همین که هم جناحی او باشد یا نباشد برای عزل و نصب او کافیست. شهری که برخی مسئولینش وقتی دعوا می کنند حتی اگر دعوایشان شخصی هم باشد دودش به چشم مردم می رود.

شهری که برخی وعده های مسئولین به عمل نمی رسد ، به یاد دارم اوایل سال ۹۳ فروشندگان جمعه بازار می گفتند فلانی و فلانی که می خواستند رای بیاورند آمدند جمعه بازار وقتی مشکلاتمان را گفتیم و اینکه در جمعه بازار برق لازم داریم، گفتند شما به ما رای دهید ما برای شما پروژکتور هم می آوریم، اما وقتی رای آوردند گفتند اینجا روز بازار است نه شب بازار که برق می خواهید.

همچنین به یاد دارم چند ماه پیش که فاز اول تصفیه خانه اب شرب شهر بافت افتتاح شد مسئولین به اتفاق گفتند با توجه به اینکه اعتبارات اختصاص داده شده است در دهه فجر فاز دوم هم به بهره برداری می رسد. اما الان که روزهای پایانی سال ۹۳ را سپری می کنیم اصلا به روی خودشان هم نیاوردند که چنین قولی دادند ، فکر کردند که مردم هم فراموش کردند، اما نه مردم فراموش نکردند بلکه اینقدر وعده های بی عمل و قولهای تو خالی شنده اند که دیگر عادی شده و اصلا وعده ها را از همان اول باور نمی کنند که حالا بخواهد منتظر وقوعشان باشند!

شهری که برخی مسئولین می گویند امسال ۵ برابر بودجه سالانه اش سرمایه و سرمایه گذار جذب شده  است در حالی که  تاثیری در اشتغال و وضعیت اقتصادی مردم پیدا نشده. ما منکر تلاشهای شبانه روزی و کارهای انجام شده توسط مسئولین دلسوز در شهرمان نیستیم اما حرفمان این است که این جلسات و همایشها بلاخره باید یک خروجی و نمود و تاثیری هم در زندگی مردم یا شهر داشته باشد یا خیر؟ اصلا چرا با وجود فعالیتهایی که انجام می دهید باز هم گرد محرومیت بر شهرمان نشسته است؟

چند سوال از مسئولین محترم، آیا تاکنون با خود فکر کریده اید که چرا شاغلین بخشهای مختلف بعد از بازنشستگی از بافت مهاجرت کرده و به شهرهای هم جوار مثل کرمان و سیرجان و … می روند؟ آیا تاکنون با خود فکر کرده اید که چرا آمار طلاق در بافت رو به افزایش است در حالی که بانوان بافتی به سازگاری و قناعت در زندگی معروف بودند؟ آیا تاکنون دیده اید که چرا در مرکز شهر از هر ۳-۴ مغازه یک کدام لوازم ارایشی فروشی است؟ به نظرتان جمعیت شهر بافت به این همه مغازه لوازم ارایشی فروشی نیاز دارد؟ ایا فکر نمی کنید علتش این است که شغل دیگری برای این افراد نیست ؟ تاکنون برای کاهش آمار طلاق چه کرده اید؟ تا به حال فکر کرده اید که چرا هر پزشکی که می خواهد طرح بگذراند و نیاز به یکی سری نمونه برای پیشرفت کارش دارد بافت را انتخاب می کند و خوب که آزمون و خطاهایش را روی مردم این شهر انجام داد و راه افتاد می رود؟

عزیزی می گفت بافت شده سکوی پرتابی برای بقیه، وقتی خوب فکر می کنم می بینم بیراه هم نگفت، خدایی کدام یک از مسئولین بعد از اتمام مسئولیتشان در بافت ماندند و با این مردم زندگی کردند؟ پاسخش ساده است، اکثریتشان با اتمام کارشان کفشهایشان را در آوردند و پا به فرار گذاشتند زیرا در محرومیت و رکود  بافت جایی برای پیشرفت خود و اینده فرزندانشان نمی دیدند.

قصد نادیده گرفتن تلاش بی وقفه و اقدامات مثبت مسئولین محترم شهرمان را نداریم فقط با این مطلب خواستن خطاب به مسئولین این شهر در طول این ادوار بگویم: دست مریزاد روی بافت را سفید کردید…

اری من از بافت گزارش می دهم، شهری تشنه دلسوزی و ابادانی و پیشرفت …

انتهای پیام/گ

• برچسب ها
• #
• #
• #