فخر فروشی میلیاردی در هتل آزادی؛

• چهارشنبه ۰۶ خرداد ۱۳۹۴ ۱۸:۵۸
• کد خبر : 326227

• اخبار
• سایر رسانه ها

فرهنگ اشرافی گری از زمان دولت سازندگی به مرور وارد فرهنگ مردم شد و به فراخور زمان همه گیری اشرافی گری افراطی در جامعه به وجود آمد و همانگونه که در تعالیم هم داریم انسان ها می بینند مسئولانشان به چه نحوی هستند و در جامعه به چه شکلی رفتار دارند آیا رفتارشان ساده است یا تجمل گرا هستند که این روش بازخورد در جامعه دارد که حاصل آن می شود که اکنون مانور ثروت در انظار عمومی و ولخرجی های بیهوده و گزاف به صورت مد در می آید.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا، به نقل از سرویس اقتصادی تهران نیوز؛شیوا امیری-چهارمین نمایشگاه حراج بزرگ تهران در هتل آزادی از روز ۳ خرداد گشایش یافته و تا روز جمعه هشتم خرداد ماه ادامه دارد و آثار این نمایشگاه به حراج گذاشته می شود، در این نمایشگاه تقریبا ۳۰۰ اثر به نمایش گذاشته می شود.

موضوعی که در این بین جلب نظر می کند این است که حراج بزرگ این آثار هنری در حالی در سکوت خبری آغاز به کار کرده است که از آن به عنوان یکی از مهم‌ترین هنرهای تجسمی کشور نام برده می‌‌شود چرا که رقم فروش این آثار در این حراج طی سال‌های گذشته بسیار چشمگیر و قابل توجه بوده است؛ رقم کل فروش در سال ۱۳۹۱؛ ۲۱,۵۰۰,۰۰۰,۰۰۰ ریال، رقم کل فروش در سال ۱۳۹۲؛ ۶۵,۴۵۰,۰۰۰,۰۰۰ ریال، رقم کل فروش در سال ۱۳۹۳؛ ۱۳۲,۵۷۰,۰۰۰,۰۰۰ ریال و اکنون نیز پیش‌بینی‌ می‌شود این رقم در روز جمعه هشتم خرداد به رقمی بیش از ۲۰۰ میلیارد ریال برسد که از سال ۹۰ پیشنهاد ایجاد این نمایشگاه از طرف گالری داران و فعالان عرصه هنر داده شده است.

این نمایشگاه در سکوت کامل خبری آغاز به کار کرد در حالی که از آن به عنوان مهم‌ترین رخدادهای عرصه هنرهای تجسمی کشور نام برده می‌‌شود شاید این سکوت برای این بوده است که مجوزی برای این نمایشگاه از شورای بررسی آثار هنری صادر نشده است که احتمالا دلیل آن فرار مالیاتی بوده است در حالی که صدور مجوز توسط این شورا به این معنی است که اصل بودن اثر هنری، قیمت‌گذاری، ارزش‌یابی و رعایت شئون اسلامی در آن به ثبت رسیده باشد اما حراج بزرگ تهران در حالی که از سوی افراد مشهور و به نام اجرا می شود، طی این سال‌ها این مجوز را دریافت نکرده است که این یک سوی مسئله است و سوی دیگر آن اشاعه فرهنگ غلط اشرافی گری و تجمل گرایی در ایران اسلامی است.

رواج همچین نمایشگاه ها و برخی موارد دیگر موجب ترویج اشرافی گری می شود آن هم در کشوری که بیش از نیمی از مردم درگیر معضلات و مشکلات اقتصادی هستند و به طور حتم برای تهیه اولیه مایحتاج زندگی دست به گریبان فقر و تنگدستی هستند اما از طرفی شاهد هدر رفت سرمایه هایی هستیم که توسط افراد بی درد و به نوعی کاخ نشین صورت می گیرد که با کمی بررسی و مقایسه با اوایل انقلاب می توان به راحتی متوجه شد که فرهنگ اشرافی گری از زمان دولت سازندگی به مرور وارد فرهنگ مردم شد و به فراخور زمان همه گیری اشرافی گری افراطی در جامعه به وجود آمد و همانگونه که در تعالیم هم داریم انسان ها می بینند مسئولانشان به چه نحوی هستند و در جامعه به چه شکلی رفتار دارند آیا رفتارشان ساده است یا تجمل گرا هستند که این روش  بازخورد در جامعه دارد که حاصل آن می شود که اکنون مانور ثروت در انظار عمومی و ولخرجی های بیهوده و گزاف مانند خرید تابلوهای هنری که احتمالا در گوشه سالن خانه ها خاک خواهد خورد در حال اجرا است و این مانور ثروت حاصل علت ها و معلول هایی است که از سرمایه ای لجام گسیخته و غیر مولد پدید می آید.

آیا خریدهای میلیاردی یک اثر هنری جزو ملزومات زندگی به حساب می آید که شمار زیادی از مردم جامعه که اندک نیستند بلکه فراوان نیز هستند در آتش فقر بسوزند و با حسرت نظاره گر بریز و بپاش های این چنینی و بی حساب و کتاب باشند؟ مگر همه در یک کشور زندگی نمیکنیم پس چگونه است که فردی می تواند برای یک تابلو میلیاردی هزینه کند و فردی دیگر در آرزوی زندگی ابتدایی باشد؟

مگر نظام اقتصادی ما مخالف سرمایه داری نیست؟ با وجود این مخالفت متاسفانه برخی از افراد به سوی اشرافی گری و هزینه های بی مورد پیش رفته اند و نظام اقتصادی گره خورده با دلالی و سرمایه گذاری غیر مولد مانند خرید آثار هنری گران قیمت، خرید سکه و ارز و مواردی از این قبیل را به وجود آورده اند که موجب شده تعدادی از افراد جامعه با عنوان مرفهین بی درد و به عبارتی طبقه تن آسای جامعه فقط مصرف گرا بوده و با این مصرف گرایی و خواهان زندگی راحت و بی دردسر موجبات رانت خواری را فراهم کرده اند که این نیز معضل عظیمی برای هر کشوری است.

یک آسیب شناس اجتماعی بر این عقیده است که در فیلمها و سریال های ما زندگی های اشرافی تبلیغ میشود. خانه های لوکس و گرانقیمت از لحاظ رفتارشناسی اینگونه فعالیتهای بشری تولید همزادپنداری مینماید. راهنمایی های رهبر معظم انقلاب در زمینه حماسه اقتصادی نشانگر دغدغه ایشان در بالا رفتن آمار مصرف و تجمل گرایی در جامعه است. اقتصاد مقاومتی نماد ساده زیستی است که در دشواری اقتصادی حاضر بهترین داروی شفابخش جامعه ما در دردهای اقتصادی است. ساده زیستی و بازگشت به زندگی اصیل ایرانی – اسلامی تنها راه نجات جامعه از وابستگی به اقتصاد بیگانه است.

وی می گوید: اگر صداوسیما در ساخت برنامه های خود به کاهش فرهنگ مصرفگرایی و تجملگرایی توجه کند،میتواند برفرهنگ جامعه ایرانی تاثیرزیادی بگذارد. چون اگر روش زندگی ائمه(ع) و رهبران دینی را ملاک قرار دهیم دچار اسرافگرایی و تجمل گرایی نمیشویم و از چشم و هم چشمی خودداری میکنیم، در این شرایط است که زندگی شکل درستی به خود میگیرد. به گفته او، در گذشته زنان بسیاری از مواد مصرفی منزل را خودشان تهیه میکردند؛ اما در حال حاضر بسیاری از آنان حتی زنان خانه دار به مصرف مواد موجود در بازار روی آورده اند؛ البته منظور این نیست که زنان مانند گذشته در خانه نان بپزند اما میتوانند برخی از مواد مصرفی خود را در منزل تهیه کنند. در فیلمهای تلویزیونی و حتی در برنامه های آشپزی سیما شاهد استفاده از آخرین مدل ظروف موجود در بازارهستیم که نه تنها اشرافی گری به این شکل در رسانه ملی گسترش می یابد بلکه در سالهای پیش و امسال شاهد حضور بازیگران ایرانی سینما و تلویزیون در این حراجی ها ونمایشگاه ها هستیم.

تبلیغات گسترده شهری جهت ایجاد رقابت از ظرف و ظروف خارجی تا خوراکیها، خودروها، پوشاک و… همه و همه نوعی اشراف گری کاذب را به انسانها عرضه میکند. وقتی تبلیغات در این حد و اندازه زندگی روزمره را پر کرده از نگاه روانشناختی در جامعه ایجاد مصرف کاذب مینماید. تاسیس فروشگاه های غربی در راستای انسان مصرف زده است و اگر کسی که هیچ نیازی ندارد به این مراکز قدم بگذارد در او نیاز کاذب ایجاد شده و باید خریدهای غیرضروری کند. تعویض تلویزیون ها به مد روز، تلفنهای همراه و یارانه ها گوشهای از مصرف زدگی است.

وقتی رسانه ای که عموما بیننده آن قشر متوسط و ضعیف جامعه هستند در فیلم ها و سریال ها و در تبلیغات بازرگانی جایگاهی از فقرا در آن دیده نمی شوند و انگار طیف وسیع جامعه را اغنیا در اختیار دارند به این شکل به اختلاف طبقاتی و اختلاف درامدی در کشور دامن می زند و باعث رواج اشرافیت‌گرایی و مصرف‌گرایی در کشور می شود دیگر چه انتظاری از نوکیسه ها می رود که ولخرجی های بیهوده نداشته باشند؟ پدیده نوکیسه‌ها که در ایران در وضعیت خطرناکی قرار گرفته و افرادی هستند که یک شبه میلیاردر شده‌اند که باعث رشد مصرف کالاهای لوکس در کشور شده‌اند و این نوکیسگی در کشور به بدترین حالت ممکن وجود دارد و به نسل بعد هم منتقل می‌شود چرا که امروزه شاهدیم پول اینقدر در جامعه اهمیت پیدا کرده که به یک دارو برای درمان بیماری تبدیل شده است! جدال سرمایه‌ دارها در کشورمان به اوج خود رسیده تا جایی که پدیده دیگری که به تازگی مد شده و بارها شاهد آن بوده ایم، رانندگی نوجوانان تهرانی با خودروهای میلیاردی هستیم که این نشان دهنده وضعیت خطرناک کشور است. سیستم اقتصادی ایران به تقلید از سیستم سرمایه‌داری آمریکایی و اروپایی و از نوع بد آن در حال فزونی و افراطی گری است که صرفا رو به سرمایه‌داری پولی و اشرافیت می رود که دولت باید متوجه این معضل در جامعه باشد دولت خوب دولتی نیست که اصلا در اقتصاد و جلوگیری از تجمل پرستی دخالت نکند بلکه باید دخالت مسئولانه داشته باشد.

انتهای پیام/ر

• برچسب ها
• #
• #
• #