حمایت های شگفت انگیز دولت از کشاورزان فارس

کسی بادمجان های ما را حتی مفتی هم نمی خرد که مجبور نشویم جلوی گاو و گوسفند بریزیم.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از فسایی، وارد روستای خیرآباد فسا می شوم، ماشین های نیسان با بار بادمجان، در حال خروج از روستا هستند، فکر می کنم برای توزیع به میدان میوه می برند.

کمی جلوتر که می روم به یکی از زمین های کشاورزی می رسم، تعدادی گاو و گوسفند را مشاهده می بینم که در حال خوردن بادمجان اند! و تعدادی کارگر بادمجان را چیده و جلوی آن ها می ریزند!

با یکی از کشاورزانی که در زمین مشغول کار است، سر صحبت را باز می کنم. وی پس از معرفی خود،علت این کار را برای ما توضیح می دهد: محمد حسین بنایی 51 ساله ساکن خیرآباد با 30 سال سابقه کار کشاورزی. وی با چهره ای درهم روزگار ناخوش خود را این چنین معرفی می کند: با چشم خود می بینید کسی بادمجان های ما را حتی مفتی هم نمی خرد که مجبور نشویم جلوی گاو و گوسفند بریزیم.

بنایی یکی از این علت ها را مدیریت بد جهاد کشاورزی و عدم نظارت بر کار کشت محصولات می داند و می گوید: در منطقه ششده و قره بلاغ 600 هکتار بادمجان کاشت شده که توسط چند تاجر به امارات صادر می شود. اکثر کشاورزان روستای ما و روستاهای اطراف جهت عملگی به آن منطقه می روند و آنهایی که ماندند این است روزگارشان.

از او پرسیدم میدان میوه و تره بار فسا، بادمجان ها را از شما نمی خرد، می گوید: چرا به ما می گویند کیلویی 40 تومان با این قیمت ارزش ندارد که کارگر گرفته و برداشت کنیم بعد به میدان ببریم. به گاو و گوسفند بدهیم بهتر از این است که ضرر بدهیم.

کشاورز دیگری که در آن نزدیکی است می گوید: ماشینی با بار بادمجان را به اهواز فرستادم کرایه آن 1200000 تومان شد فقط 200000 تومان فروش کرد یعنی یک میلیون تومان ضرر کردیم. چه کسی پاسخگو است!؟

او ادامه می دهد: کار ما مشکلات زیادی دارد؛ از مشکل نبود آب گرفته تا خرید سم و مراحل کاشت داشت و برداشت.

او می گوید: سم، لیتری 50 تا 100هزارتومان هزینه دارد. کود اوره کیسه ای 50000 تومان، پلاستیک طاقه ای 300000 تومان هزینه دارد. کشاورز بدبخت از کجا بیاورد؟

کشاورز دیگری که خود را صفایی معرفی می کند، علت دیگر ضرر این کشاورزان را عدم صادرات به عراق اعلام و می گوید: با بسته شدن مرز عراق و افزایش بی رویه کشت، به میزان تولید مصرف داخلی نداریم و آخرش هم اینطور خوراک گوسفندان می شود!

وی در مورد خرید بادمجان توسط کارخانه این طور گفت: کارخانه به ما گفته جنس درجه دو و درجه سه می خواهد و قیمتی که کارخانه به ما می گوید ارزش برداشت ندارد.

او هم حسابی از عدم نظارت جهادکشاورزی انتقاد می کند: در این چند سال ما مسئولین جهاد را یکی دو بار فقط دیدیم در مسجد محل می آمدند یک شام می خوردند کمی هم نصیحت می کردند ومی رفتند به یکی از آنها گفتم بیایید لااقل تا سر مزرعه برویم تا ببینید چه وضعی داریم گفت: شرمنده ماموریتمان در همین حد است و رفتند!

او ادامه می دهد: مردم روستای ما درآمدشان از راه کشاورزی است، دامداری که نداریم بدون تعارف کشاورزان اینجا نهایت سوادشان سیکل است، اگر مسئولی بالای سرشان بود توجیه شان می کرد فلان محصول با فلان مقدار بکارید به این روز نمی افتادیم. کشاورزان این جا با قرض محصولاتشان را برداشت می کنند. ما کارمان همین است اگر شغل دیگری سراغ دارید بگویید ما برویم.

صفایی می گوید: جهاد کشاورزی می تواند لااقل با کارخانه دار صحبت کند و برای ما بازاری پیدا کند ولی افسوس .....

ستوده پیرمردی 80 ساله که در گوشه ای از زمینش نشسته را می بینیم از او راجع به زمینش که یک گله گوسفند در آن مشغول چرا هستند می پرسم. با آه و ناله می گوید: بادمجان در میدان قیمت مصوب شده ای ندارد و هر چه دلشان بخواهد می خرند. کسی هم نظارت بر قیمت ها ندارد.

وی گلایه شدیدی بر نحوه طرح آبیاری قطره ای دارد و می گوید: آبیاری تحت فشار را به شرکت ها واگذار کرده اند و با هر قیمتی دلشان خواست می فروشند بدون هیچ نظارتی.

این پیرمرد 80 ساله با گلایه از دوران دولت مشهور به سازندگی می گوید: بدون آینده نگری و برنامه به هر کسی که رسیدند مجوز حفر چاه آب دادند، حالا اینطور سرمان آمد که دیگر چاه ها خشک شده اند و حتی آب خوردن هم درست پیدا نمی شود.

برای بازگشت با راننده وانتی که قصد دارد مقداری بادمجانی را برای گاو و گوسفند به گاوداری ببرد همسفر می شوم.