• چهارشنبه ۰۱ مهر ۱۳۹۴ ۱۳:۱۹
• کد خبر : 449457

• اخبار
• سایر رسانه ها

دشمن با توجه به دیدگاه نفوذی خود در حوزه فرهنگ و استحاله ارزش های اسلامی، از طریق شرکت های چندملیتی قطعا سعی خواهد کرد به اهداف فروپاشی از درون خود در ایران اسلامی برسد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از ندای گناباد، رقابت دو ابرقدرت شرق و غرب در چارچوب ساختار دوقطبی حاکم بر نظام بین الملل در فاصله سال های پس از جنگ دوم جهانی تا پایان جنگ سرد، در تلاش آمریکا برای گسترش شرکت های چندملیتی در کشورهای تحت نفوذ خود مشهود بود.

در این دوره، گسترش شرکت ها نه تنها با هدف افزایش نفوذ اقتصادی، بلکه به منظور بالا بردن نفوذ سیاسی در کشورهای مقصد دنبال می شد. نقش فعال شرکت نفتی ˈبریتیش پترولیومˈ در جریان کودتای سیاه 28 مرداد 1332علیه دولت مصدق، در این چارچوب تفسیر می شود.

فروپاشی نظام دوقطبی و خلا قدرت به جا مانده در حوزه نفوذ شوروی سابق در دهه 1990، زمینه های لازم برای نفوذ شرکت های چند ملیتی در این مناطق را نیز به وجود آورد. همچنین بی اعتمادی این کشورها به اقتصاد سوسیالیستی و گرایش به سمت آزادسازی اقتصادی، تلاش های آنان برای جذب بیشتر سرمایه خارجی را افزایش داد. این تلاش ها به گسترش دامنه نفوذ و حوزه تاثیرگذاری این بازیگران فعال عرصه روابط بین الملل منجر شد.

مخالفان حضور شرکت های چند ملیتی در کشورهای جهان سوم معتقدند که مهمترین عامل توسعه نیافتگی کشورهای جهان سوم، ساختار کنونی نظام سرمایه داری است که همواره در جهت بازتولید وابستگی اقتصادی و حتی سیاسی کشورهای جهان سوم حرکت می کند. بر همین اساس، چنین نظامی هرگز موجبات توسعه کشورهای جهان سوم را فراهم نمی کند. شرکت های چند ملیتی با ورود به کشورهای توسعه نیافته، تقسیم کاری ناعادلانه را به این کشورها تحمیل کرده و به این ترتیب وابستگی آنها به نظام سرمایه داری را تداوم می بخشند.

این شرکت ها با استثمار منابع اولیه، بهره کشی از نیروی کار ارزان قیمت و استفاده از بازار مصرف داخلی کشورهای میزبان، تنها به دنبال افزایش سود خود هستند و وابستگی ساختاری این کشورها را تشدید می کنند.

از سوی دیگر شرکت های چندملیتی در جهت تامین منافع خود یا کشورهای مبدا، می توانند تاثیرات سیاسی گسترده و زیانباری بر دولت های کشورهای میزبان داشته باشند و به نوعی وابستگی سیاسی ایجاد کنند.

شرکت های چندملیتی با گذشت زمان به بازیگران مهم تری در عرصه اقتصاد و سیاست بین الملل بدل می شوند. به نظر می رسد ورود شرکت های چندملیتی به صحنه اقتصادی کشورها، طیفی از فرصت ها و چالش ها را به همراه داشته باشد. آنچه که مزایای ورود این شرکت ها به داخل مرزهای ملی کشورهای در حال توسعه را بی ارزش می کند، تاثیرات نامطلوب سیاسی، اجتماعی و حتی فرهنگی آنها در کشورهای میزبان است.

جمهوری اسلامی ایران مانعی برای جهانی شدن  

پس از جنگ سرد و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، بلوک غرب و مخصوصا امریکا با پروژه جهانی سازی و استفاده از نهاد های بین المللی که شرکت های چند ملیتی هم در همین قالب قرار می گیرند، سعی در تسلط و استیلای کشورهای ضعیف و خصوصاً جهان سوم کرد.

در این زمان که طرفداران مکتب لیبرالیسم بر اساس آموزه های نئو لیبرالها می رفتند که دهکده جهانی به زعم خودشان را با تفکرات سکولار و اصالت رفاه و آزادی فردی فتح کنند و چندی از احساس پیروزی تفکر لیبرال بر تفکر کمونیست و مکتب سوسیالیست نگذشته بود، مانع بزرگی  تحت عنوان نظام جمهوری اسلامی ایران که بر پایه  اید ئولوزی دینی و تفکرات انقلابی بنا شده بود در سر راه جهانی شدن و تسلط سرمایه داری بر جامعه جهانی  یافتند.

برای سرکوب این انقلاب از هیچ اقدامی از جمله تحمیل جنگ نابرابر، تحریم های فلج کننده، ترور و بسیاری اقدامات دیگر فرو گذار ننمودند تا اینکه به این نتیجه رسیدند این انقلاب را باید از درون و توسط عوامل داخلی و از بین بردن انگیزه های انقلابی و کمرنگ کردن ارزش های اسلامی ازبین برد.

ماموریت نفوذ شرکت های چند ملیتی (با مبدا امریکایی و انگلیسی) در آلوده سازی جامعه اسلامی

جرالد سگال مدیر مطالعات انستیتوی بین المللی مطالعات استراتژیک لندن چنین می گوید: «غرب باید به شیوه ای که کمونیسم را مهار و آلوده کرد با سایر دشمنان خود عمل کند. آلوده سازی شیوه های فراوانی دارد که تجارت با دشمن و ایجاد طبقه متوسط غیر سیاسی و بی علاقه به سیاست از جمله انهاست. گسترش طبقه متوسطی که علاقه ای به فداکاری برای ایدئولوژی رادیکال ندارد، از راههای اصلی آلوده سازی است.»

دولت آمریکا بیش از آنکه از ورود و نفوذ شرکت های چند ملیتی خود یا همپیمانان خود به ایران اهداف اقتصادی بر اساس معادلات اقتصادی سالم تعریف شده داشته باشد، اهداف سیاسی و ادامه سیاست های مداخله جویانه مبنی بر از بین بردن روحیه مقاومت ملت ها و دولت های انقلابی را خواهد داشت و این سیاست ها تا مادامی که بهانه و رخنه ای برای نفوذ نباشد، قابل پیاده سازی نیست و ورود شرکت های چند ملیتی مورد حمایت مالی و سیاسی امریکا، این رخنه را ایجاد و گسترش خواهد داد.

کنت تیمرمن محقق امریکایی در این رابطه می گوید: «بر قراری روابط ایران وامریکا به معنای ختم انقلاب اسلامی است. زمانی که ستون مبارزه با امریکا فرو بریزد، کل انقلاب فرو خواه ریخت».

بنیامین نتانیاهو نیزمی گوید: «باید در ایران کاری کرد همان اتفاقی که در روسیه صورت گرفت , پیش آید و آن انفجار از درون است».

با توجه به این برنامه های دشمنان و ایجاد قطب های ثروت در کشور که اغلب در اختیار روشنفکران غرب زده  که مجموعه امید ماموران سیا برای پیاده سازی ایده های براندازانه دشمن هستند، قطعا با نفوذ به داخل و امکان ارتباط با گروه ها وافراد مختلف، در صدد پیاده سازی اقدامات براندازی خود خواهند بود و می تواند در سطح گسترده و به طور بسیار ساده در اختیار گروه ها و افراد ضد انقلاب برای بر هم زدن نظم انقلابی بشوند.

اصل "ولایت فقیه" مانعی برای نفوذ

نفوذ شرکت های چند ملیتی مامور غرب، خوشحالی گری سیک را دو چندان خواهند کرد. "گری سیک" مشاور سابق امنیت ملی امریکا و مامور سازمان سیا پس از بازگشت از سفر به ایران در مصاحبه ای می گوید:  «من چگونه خوشحالی خودم را نشان ندهم که در ایران موج تازه ای به پا شده که مصمم است طومار حکومت اسلامی را به هم بپیچد و حکومتی شبیه حکومت ایران در زمان شاه و عریستان سعودی روی کار بیاورد. من در ایران روشنفکرانی را دیدم که اشارات ما را دنبال می کنند. آنها شش لولی بالا برده اند تا هرکس را و هرچه را با ما ناسازگار است، هدف قرار دهند»

خبر نگار می پرسد: مثلا چه چیز را؟

گری سیک می گوید: «مثلا حتی ولایت فقیه را که من فکر می کنم در صحرای طبس، تکنولوژی برتر ما را در اراده خود دفن کرد».

ماموریت فرهنگی نفوذ شرکت های چند ملیتی  

با توجه به اینکه استیلای فرهنگی یکی از مفاد گزینه های راهبردی در هدایت شرکت های چند ملیتی است که در بالا اشاره شد. دشمن با توجه به دیدگاه نفوذی خود در فرهنگ و استحاله ارزش های اسلامی، از طریق شرکت های یاد شده قطعا سعی خواهد کرد به اهداف فروپاشی از درون خود برسد.

"دیوید کیو" مامور سازمان سیا امریکا و رابط این سازمان با برخی گروه های ضد انقلاب می گوید: «مهم ترین حرکت در جهت براندازی جمهوری اسلامی تغییر فرهنگ جامعه فعلی ایران است؛ ما مصمم به آن هستیم».

یا در جایی دیگر شجاع الدین شفا نویسنده ضد انقلاب که احتمال استفاده مشارتی از این عناصر توسط سازمان سیا برای نقش آفرینی شرکتهای چند ملیتی برای اجرای ماموریت ویژه شان در ایران , خواهد بود می گوید: «ما باید فرهنگ وبینش مردم را عوض کنیم تا جمهوری اسلامی ساقط شود» .

همچنین میشل هولباک، نویسنده فرانسوی می گوید: «نبرد علیه اسلام با کشتن مسلمانان میسر نیست. تنها می توان با به فساد کشاندن آنها به پیروزی رسید. باید به جای بمب، دامن های کوتاه و تعدادی گوشواره فرو بریزیم».

می بینیم این ماموریت نه در توان یک لشکر نظامی بلکه کارویژه همین شرکت های نفوذی می تواند باشد، چون سیاست و خواستگاه سیاسی آن موجود می باشد و عوامل اجرایی همراه با کمک مالی هم که در اختیار همچنین شرکت هایی می تواند باشد.

عدم تحقق اقتصاد مقاومتی

با ورود شرکت های چند ملیتی و سرمایه گذاران خارجی در صورتی که دولتمردان خودشان را مشغول سیاست های مبنی بر تثبیت و اجرای سرمایه گذاری خارجی نمایند و رسیدن به سود و ثروت برای عده ای خاص که درگیر تدارکات شرکت های سرمایه ای هستند - که اینها اغلب سیاستگذاران اقتصادی هم خواهند بود- تمایلی بر اقتصاد مقاومتی که لازمه آن زحمت بیشترو سود کمتر هست، را نخواهند داشت و بدین ترتیب مانع تحقق سیاست های اقتصاد مقاومتی که لازمه اقتصاد جمهوری اسلامی ایران است؛ خواهد شد.

شرکت های داخلی به شکل فزاینده ای هویت ملی خود را بتدریج از دست می دهند و وضعیتی تابع گونه و مطیع در ارتباط با شرکت های خارجی، چند ملیتی و واسطه های آنها ایفا می کنند.

« پل باران » پژوهشگر اقتصادی، رابطه بین شرکت های چند ملیتی با کشور های در حال توسعه را غیر منصفانه می داند و معتقد است که منافع این بنگاه های اقتصادی بزرگ و غول آسا تنها از طریق تسلط بر منابع طبیعی و بازارهای خارجی کشورهای در حال توسعه تامین  و فراهم می شود.

این شرکت ها حد اعلای بهره کشی را از کشورهای در حال توسعه و کمتر توسعه یافته می کنند و در نتیجه صنعتی شدن جهان سوم را به تعویق می اندازند.

افول گفتمان انقلاب اسلامی

در صورت حضور پر رنگ شرکت های چند ملیتی به نحوی که مسولین اقتصادی را درگیر خود کند و در صورتیکه کارگزاران دولت و مدیران دولتی فاقد روحیه انقلابی و تفکر مقاومت و تولید درون زا باشند و زرق و برق دلارهای تقدیمی شرکت ها که با سفارش مشاورات سیاسی لندن و واشنگتن در مسیر گام های مدیران تاثیر گذار در روند حرکت انقلاب اسلامی ریخته و اهدا خواهد شد؛ در طی آن بخاطر حفظ منافع ویژه خواران و مدیران با روحیه سودا گرایانه با رویکرد اشراف زدگی و عافیت طلبی؛ به سمت نهادینه کردن نا کارایی گفتمان انقلاب اسلامی بر اساس توهمات ذهنی خود حرکت خواهند کرد.

با توجه به اینکه سیاست پشت پرده شرکت های چند ملیتی، اولویت یافتن موضوعات اقتصادی بر موضوعات امنیتی می باشد و جهانی شدن را پدیده ای ناگزیر و برگشت ناپذیر معرفی می کنند؛ دولت ها و گفتمان های انقلابی، اهمیت کمتری از بازارها وشرکتها خواهند یافت و به گفته لوتواک "ژئوپولیتیک " جای خودش را به " ژئواکونومیک " خواهد داد.

و نکته آخر...

بنا بر آمار سازمان ملل متحد ، میزان سرمایه گذاری مستقیم خارجی در جهان از سال 1983 تا 1990 با نرخ متوسط سالانه ای حدود 29 در صد رشد یافت که این رقم سه برابر رشد سالانه صادرات جهانی و چهار برابر رشد تولید جهانی در این مدت بود.

میزان کلی این سرمایه گذاری ها تنها در سال 1990 با 225 میلیارد دلار افزایش، به رقم هنگفت 7/1 تریلیون دلار رسید. مدیریت سرمایه گذاری هایی با ارقام نجومی فوق گستره ای به وسعت جهان، سازمان و تشکیلات بسیار وسیعی را ایجاب می کند.

گذشته از این وسعت و پیچیدگی تکنولوژی نوین که عمده ترین دستمایه سرمایه گذاران بین المللی و مبرم ترین نیاز کشورهای سرمایه پذیر به شمار می رود، چنان است که اداره آن جز با سازماندهی کارآمد در همان حد از پیچیدگی و وسعت امکان پذیر نیست. شبکه وسیع و در هم تنیده شرکت های فراملی، دقیقا همان وسیله و ابزاری است که می تواند از عهده این امر مهم برآید؛ بر این اساس، بسیاری از رشد فزاینده این شرکت ها سخن به میان می آورند.

این آمارها نشان می دهد که شرکت های چند ملیتی که فاقد اهداف امپریالیستی و استعماری باشند، در صورت داشتن تیم قوی اقتصادی و برنامه محور بر اساس نیازهای اساسی کشور و درجهت سرمایه گذاری بر اساس تولید برای صادرات، می تواند آینده امید بخشی برای اقتصاد کشور رقم بزند.

حسن نجاری – کارشناس ارشد امور اقتصادی و دارایی

انتهای پیام/ج

• برچسب ها
• #
• #
• #