مدیران خانه های سلامت قربانی؛ سیاست های نادرست شهرداری خواهند شد؟
اگر کمی وجدان ،کمی مسوولیت ،کمی تعهد و در نظر گرفتن منافع یک سازمان در مدیران دست اندر کار مناطق وجود می داشت ،وسالیانه همراه با خیل عظیم دوستان واشنایان و اقوام یک یا دو نفر از بانوان سلامت را هم در این سهمیه شریک می نمودند ،الان هیچیک از مدیران در خروج از این معضل دچار چالش نمی شدند.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ در چند ماه گذشته شاهد دادخواهی مدیران خانه های سلامت شهرداری تهران در خصوص تعیین تکلیف ودریافت مطالباتشان از این سازمان در نهایت قانونمندی بودیم.این بانوان که نیروهای دائمی شهرداری هستند نزدیک به ده سال در خانه های مناطق 22 گانه در محلات ،مظلومانه ودر نهایت تعامل وهمکاری بدون برخورداری از حداقل قوانین رفاه اجتماعی از قبیل بیمه ،حداقل حقوق ،مرخصی زایمان و.....در جهت سلامت شهروندان کوشیدند ،اما امروز با بی مهری مدیران شهرداری روبه رو شده وتهدید به تنزل شغلی ، منفک شدن از سازمان شهرداری واتصال به سیستم مدیریت محله ،که نیرویی متغیر است گردیده اند ومتاسفانه در صورت ادامه ی دادخواهی تهدید به اخراج نیز شده اند .
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا,پیگیری های این بانوان طی سالیان ، ابتدا ازمناطق شهرداری وشهرداران هر منطقه اغاز گردید،که متاسفانه در نهایت بی تفاوتی از جانب مسوولین و معاونین اجتماعی ،فرهنگی هر منطقه روبه رو شد.سپس این مطالبات و خواسته ها به مراجع بالاتر در در شهرداری رسید. منابع انسانی مدیران ومشاوران مربوطه،اما باز هم بی تفاوتی .
,ناگزیر ،شرح این دادخواهی به گوش شورای شهر ،کمیسیون اجتماعی مجلس ،فرمانداری ،استانداری ،وزارت کشور وهمچنین استمداد از خانه ی کارگر رسید ودر نهایت تاسف ،این ارگان ها با کلاف در هم پیچیده ای روبه رشدند که به اذعان خودشان هیچ راهی برای خروج این سنگ از این چاه نمی یابند.
,از طرفی قرارگرفتن این نیروها ،به عنوان زیر مجموعه ی مدیریت محله که نیرویی متغیر است ، از نگاه کمیسیون اجتماعی مجلس غیر قانونیست ،از طرف دیگر ،مصوبه ی عدم جذب نیرودر شهرداری ، توسط شورای اسلامی شهر تهران ،گره ی دیگری بر این کلاف در هم پیچیده جهت تعیین تکلیف این بانوان است .اما سوال اساسی اینجاست که مسبب اصلی پایمال نمودن حقوق این بانوان توانمند ،کیست ؟چه کسی باید پاسخگو باشد؟چه کسی مستوجب تهدید و تنبیه است؟قربانی این بی قانونی چه کسانی خواهند بود؟
,اصولا چگونه است که برخلاف این مصوبات نیروهای کم سن وسالی را در شهرداری با قرار دادهای مشخص می بینیم در حالی که این بانوان همچنان پس از قریب به ده سال بلا تکلیف ،بدون قرارداد وبدون بیمه به سر می برند ؟
,متاسفانه در جلسات متعدد ،مسوولین شهرداری بدون توجه به مستندات و خواسته های این بانوان وموارد مطروحه توسط ایشان ،صورت مسئله پاک را پاک نموده وبا دستور العمل های متعدد وتکراری پاسخی می دهند که هیچ ربطی به خواسته ی این افراد و مطالباتشان ندارد و همچنان در موضع گذشته ی خود باقی مانده اند .
,جالب اینجاست که حتی این دستورالعمل ها ،در مناطق شهرداری ارزشی نداشته و اجرا نمی گردد.یعنی کارمندان مربوطه در مناطق شهرداری ،از روسای خود هیچ گونه حرف شنوی نداشته وکاملا سلیقه ای عمل می کنند.
,ظاهرا سالیانه ویا هرزچندگاهی سهمیه ای جهت انعقاد قرار داد با افراد ،در شهرداری تهران به معاونت فرهنگی اجتماعی اختصاص می یابد که انتظار میرود در انتخاب این افراد ،منافع سازمانی توسط معاونین فرهنگی –اجتماعی مد نظر قرارگرفته وبه دور از منافع شخصی این انتخاب ها انجام گردد،اما متاسفانه به دلیل بی اخلاقی وسو استفاده از این امکان ،بدون نظارت ،کسانی وارد این سیستم شده اند که به شکلی از وابستگان واقوام معاونین ویا از منتسبین به کسانی هستند که به نحوی خود را در این سهمیه ،صاحب سهم می دانند و مدیران سلامت که ده سال پیش، اکثرا با فراخوان در محلات ،از طریق نصب بنر وبدون رابطه با اشخاص در شهرداری وارد این معاونت شده اند ،طی سالیان ، بر خلاف تجربه وتحصیلات وصرف هزینه در شهرداری برای کسب مهارت این افراد ،مانند فرزندی نامشروع همچنان در خارج از لیست قراردادها ،متحیرانه ،شاهد جذب این نور چشمی ها از پشت میز دانشگاهها وشهرستان ها و اغوش گرم خانواده هایشان بوده اند ،طوری که بعضی مناطق شهرداری ،به شعبه ای از یک شهرستان در دل تهران تبدیل گردیده والبته تمامی ندارد.
,در این مقال جایی برای بررسی اسیب های اجتماعی ناشی از مهاجرت دختران وپسران جوان و خانواده ها از شهرستان ها به این دلیل، به کلان شهری چون تهران نمی با شد.
,اگر کمی وجدان ،کمی مسوولیت ،کمی تعهد و در نظر گرفتن منافع یک سازمان در مدیران دست اندر کار مناطق وجود می داشت ،وسالیانه همراه با خیل عظیم دوستان واشنایان و اقوام یک یا دو نفر از بانوان سلامت را هم در این سهمیه شریک می نمودند ،الان هیچیک از مدیران در خروج از این معضل دچار چالش نمی شدند.
,سوال اینجاست که:
, :,- ایا این افراد، با خیانت به سیستم اداری خود، در ایجاد این معضل ، مقصر نیستند؟
, -,- ایا راه خروج از این بن بست طوری که هم خدا وهم بنده ی خدا راضی باشد ،خروج افرادی نیست که با رابطه وارد این لیست شده و به ناحق جای بانوان سلامت را در منابع انسانی ،گرفته اند؟
, -,-ایا بررسی وغربال این افراد که با سوابق خیلی کمتر از مدیران سلامت وبا بند ((پ)) در لیست قرار دادهای معاونت فرهنگی واجتماعی هستند وبه ناحق باعث ایجاد این کلاف در هم پیچیده شده اند ،مشکل است ؟
, -,-ایا انصاف است که مدیران سلامت قربانی این بی اخلاقی در سیستم شهرداری باشند ؟
, -,قربانی شدن این افراد، به جای مسببین اصلی وکسانی که بی خیال بدون ذره ای دلواپسی ،به جای این افراد وارد سیستم شده اند مصداق کاملی از شعر شیخ اجل، سعدی شیرازی ست که فرمودند :
,گنه کرد در بلخ اهنگری به شوشتر زدند گردن مسگری
,پر واضح است که هیچ ترجیحی در جذب وابستگان فلان مدیر، نسبت به بانوانی که به عنوان مدیر سلامت ،سالیان سال ،خالصانه در شهرداری تهران خدمت کرده اند از نظر شهردار محترم تهران وجود ندارد والبته این افراد هم اتیکتی برای شناسایی به عنوان قوم وخویش فلان مدیر ندارند که قابل شناسایی وپیگیری توسط شهردار محترم باشند .
,امید است با روحیه جهادی ،مردمی واسلامی که در شهردار محترم سراغ داریم ،این گره کور به دست مقتدر وتوانمند ایشان باز گردیده وحق به حق دار برسد.
,]
ارسال دیدگاه