طوایف دشت کامیاران
شمه ای از تاریخ و تبار سورسوری های کامیاران
طایفه سورسور به مانند دیگر طوایف مناطق مختلف کُردستان بعد از برسرکارآمدن حکومت صفوی کم وبیش در مسائل سیاسی آن روزگار حضور داشته اند و سلسله اتفاقات تاریخی این طایفه از ادوار زندیه و افشاریه تا زمان سلطنت پهلوی دوم و جریان اصلاحات ارضی ادامه داشته است.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از شاهوخبر؛ طوایف و ایلات این سرزمین همواره در تاریخ سیاسی و اجتماعی تاثیرگذار بوده اند و در هر منطقه و دیاری به فراخور موقعیت و تاثیرگذاری حائز اهمیت بوده و هستند.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, شاهوخبر,اگر به محدوده طوایف دشت کامیاران نگاهی داشته باشیم، 4 طایفه بزرگ «گشکی»، «سورسور»، «کمانگر» و «دورویی» دارای بیشترین اهمیت تاریخی هستند و در فراز و نشیب روزگاران گذشته به نوعی حضور بارز و روشنی داشته اند.
,«علی اصغر شمیم» در کتاب خود ازطایفه سورسور به عنوان یکی از 36 طایفه بزرگ کُردستان نام برده است. بنا به منابع تاریخی و جغرافیایی، محل سکونت مردمان این طایفه از شمال تا شهر موچش، از شرق تا منطقه کلیایی، از غرب تا منطقه ژاوه رود و از جنوب تا میانه محل زندگی طایفه گشکی توسعه داشته است که بخش اعظمی از جغرافیای دشت کامیاران و مناطق اطراف آن را دربر می گیرد.
,علی اکبر وقایع نگار در کتاب«عشایر، ایلات و طوایف کُرد» محل های زندگی مردمان طایفه سورسور را روستاهای یخته خان، بلوجه، مامن، ترازوله، پشته ن، کچله، کوانه، گاوشان، هلتوشان،وشترمل، تاینه و... نام برده است، که رستم علیخانی در کتاب «گذری بر تاریخ سیاسی طایفه سورسور» از آبادی های دیگری چون بوانه، لاین، توانکش، پرتاله، وزمانه، کانی لیلی، دروه ن ازیز، کانی شه،لاین و شیخ و با سعید به عنوان ملجا این طایفه نام برده است.
,البته در منابع مکتوب دیگری از روستای آسنگران نیز نام برده شده که با توجه به اینکه این روستا در میانه روستاهای طایفه گشکی قرار گرفته، بعید به نظر می رسد که مردمان آن از طایفه سورسور باشند؛ اگر چه بنا به تحقیقات علیخانی در کتاب یادشده، خانواری چند از طایفه سورسور در روستای بزوش از قدیم الایام زندگی می کنند که به نوادگان ولی سورسوری معروفند. همچنین در روستای الک چندخانوار منشعب از سورسور بانام خانوادگی علیخانی زندگی می کنند.
,بنا به منابع تاریخی، طایفه سورسور دارای دو تیره هستند که عبارتند از تیره «سورسور» و تیره «شیخه سرابی»، ضمنا از ایام گذشته تیره هایی از «صوفی وند» و «گه ویل» به این طایفه پیوسته اند که مشخصا صوفی وندها در روستاهای نجف آوا و کچله سکونت دارند.
,درباره وجه تسمیه سورسور نوشته و مکتوب معتبری در دست نیست و صرفا می توان به شنیده های میان مردمان این طایفه اکتفا کرد که در کتاب عشایر، ایلات و طوایف کُرد همین ذکر شده است. دراین باره می توان گفت که چون که دو تن از اجداد سورسوری ها صورت وپوستی سرخ گون داشته اند، این طایفه بدین نام مشهور گشته است. «سوور» در لهجه های مختلف زبان کُردی به معنای سرخ رنگ و آتشین است.
,مردمان طایفه سورسور در زمان های گذشته بیشتر از راه کشاورزی، دامداری و باغ داری ودر املاک امان الله خان وکیل زندگی را بسر می برده اند و حتی در فصول گرم بیشتر میل به کوچ نشینی و اقامت در ییلاق را داشته اند.
,طایفه سورسور به مانند دیگر طوایف مناطق مختلف کُردستان بعد از برسرکارآمدن حکومت صفوی کم وبیش در مسائل سیاسی آن روزگار حضور داشته اند و سلسله اتفاقات تاریخی این طایفه از ادوار زندیه و افشاریه تا زمان سلطنت پهلوی دوم و جریان اصلاحات ارضی ادامه داشته است.
,انتهای پیام/ف
]
ارسال دیدگاه