• یک‌شنبه ۲۵ مهر ۱۳۹۵ ۱۵:۱۱
• کد خبر : 916983

• اخبار
• سایر رسانه ها

صلاح الدین میرانی گفت: آتش به طور کلی چهار طرف درخت و سر و صورت من را نیز در بالای درخت سوزاند و در این لحظه از شدت آسیب وارده از بالای درخت به پایین افتادم و تنها شهادتین را بر زبان آوردم.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از هزار ماسوله، آتش سوزی یکی از مهمترین و خطر ناک ترین عوامل تخریب و نابودی جنگل ها و مراتع به شمار می رود که متاسفانه همه ساله سطوح وسیعی از این منابع ارزشمند را تهدید کرده و خسارات فراوانی را به بار می آورد.

صلاح الدین میرانی متولد سال 1369 از دوستداران محیط زیست در گفتگویی با خبرنگار هزارماسوله در خصوص آتش سوزی چند سال گذشته در بخش باینگان، که منجر به کشته و زخمی شدن چند نفر شد، اظهار داشت: در تاریخ 23 مرداد ماه 1386 آتش سوزی بزرگی در منطقه حفاظت شده بوزین و مرخیل روی داد که ارگان های دولتی و بخشداری در جهت اطفاء حریق از نیروهای مردمی درخواست کمک کردند که متاسفانه این آتش سوزی به اندازه ای بزرگ بود که بزرگترین خسارت را به منطقه و بخش باینگان وارد کرد.

وی افزود: ما نیز که تعدادمان به 100 نفر می رسید بر حسب وظیفه جهت اطفاء حریق به محل آتش سوزی مراتع در بوزین و مرخیل عزیمت کردیم و مسافتی 40 کیومتری را از باینگان تا محل وقوع حادثه رفتیم و در ساعت 11 شب خاموش کردن آتش را آغاز کردیم.

میرانی گفت: از آن ساعت تا 9 صبح فردا ما به طور مداوم آتش را خاموش می کردیم که نهایتا در دفعه اول موفق به مهار آتش در منطقه شدیم.

این فعال زیست محیطی ادامه داد: پس از مهار آتش در صبح روز 24 مرداد ماه، ما به منازل خود بازگشتیم و پس از چند ساعت، مجددا شعله ور شدن آتش در مراتع را به ما اطلاع دادند.

وی گفت: این بار نیز که امکانات خوبی را هم در دست نداشتیم در عصر همان روز مجددا به منطقه عازم شدیم که ناگاه در زمانی که مشغول خاموش کردن آتش بودیم، آتش به صورت گردبادی اطراف ما را محاصره کرد و ما نیز هیچ راهی را جز فرار نداشتیم.

میرانی خاطر نشان کرد: در این زمان که پدرم نیز همراه ما بود و تجربه مقابله با آتش سوزی ها را داشت، اعلام کرد که به طرفی خلاف جهت آتش سوزی که مراتع آتش گرفته و سوخته است فرار کنید.

وی ادامه داد: در این هنگام پدرم به خلاف جهت آتش و مراتع سوخته فرار کرد و ما نیز راه چاره ای جز فرار در جهت آتش سوزی مراتع نیافتیم که در این زمان من از شدت فشار به بالای درختی که در آن نزدیکی وجود داشت، رفتم.

وی افزود: آتش به طور کلی چهار طرف درخت و سر و صورت من را نیز که در بالای درخت بودم سوزاند و در این لحظه از شدت آسیب وارده از بالای درخت به پایین افتادم و تنها شهادتین را بر زبان آوردم.

میرانی گفت: در این هنگام که کل بدنم در حال سوختن بود، برای فرار از آتش سعی کردم که به بالای درخت دیگری بروم  که در این هنگام دستانم در حال سوختن بود و نتوانستم به بالای درخت بروم و از پشت بر زمین افتادم.

وی ادامه داد: پدرم نیز که از آتش فرار کرده بود پیش من بازگشت و مقداری آب را بر سر و صورتم ریخت و آتش را خاموش کرد و از بقیه افراد نیز درخواست کمک کرد.

این فعال محیط زیستی گفت: پس از آن ما را به بیمارستان پاوه انتقال دادند و مشاهده کردند که درصد سوختگی ما بالا است و به همین دلیل ما را به کرمانشاه انتقال دادند.

این دوستدار محیط زیست با بیان اینکه در این حادثه 18 نفر سوختند، گفت: در آن هنگام سه نفر از اقوام ما به اسم های بهاالدین فرجی، عباس فتحی و نعمت فتحی فوت کردند و ان شاالله خداوند درجه شهادت را به آنها بدهد.

وی افزود: 36 روز را در بیمارستان امام خمینی کرمانشاه بودیم که من نیز به میزان 78 درصد دچار سوختگی شدم و دوستم نیز به اسم مظفر عبدی 52 درصد دچار سوختگی شد.

صلاح الدین میرانی گفت: پس از آن جهت مداوا به روستای شمشیر آمدم و نزدیک به دو سال، خانم صعدا که تقدیر ویژه ای از آن دارم، مرا پرستاری کرد.

وی افزود: در این مدت زحمات طاقت فرسایی را به سبب وجود زخم بر روی دست و صورتم متحمل شدم، تا اینکه در سال 1388 در تهران در بیمارستان شهید مطهری 11 مورد جراحی ترمیمی را انجام دادم.

وی می گفت: در آن زمان  علاوه بر آنکه این آتش باعث نابودی درختان چندین ساله شد، حیوانات بسیاری نیز همچون یوز پلنگ با آن سرعت بالا نتوانسته بود از دست آن فرار کنند و کاملا در آتش سوخته بودند.

وی ادامه داد: پس از آن واقعه در این مدت نیز اگر آتش سوزی هایی در منطقه به وقوع پیوسته باشد، مجددا در محل حضور یافته و در جهت اطفاء حریق کمک کرده ام.

وی با بیان اینکه به مردم محترم شهرستان پاوه نیز توصیه می کنم که به جنگل و مراتع توجه ویژه ای داشته باشند گفت: جدیدا در مصاحبه ای که از خانم ابتکار شنیدم که وی می گفت که جنگل ها تا ده سال آینده در ایران با وجود آتش سوزی های زیاد، باقی نمی مانند.

صلاح الدین میرانی با بیان اینکه در خرداد ماه سال گذشته نیز خانم ابتکار ما را به عنوان دوستدار طبیعت و فداکاران روز، به تهران دعوت کردند و تندیس دوستدار طبیعت را از جناب رئیس جمهور دریافت کردم گفت: متاسفانه با وجود این همه جراحات ترمیمی و تردد های هفته ای در طول 18 ماه و صرف هزینه های زیاد به میزان بیش از صد میلیون تومان، ضمن تشکر از جناب رئیس جمهور در دادن تندیس و ارزش معنوی آن، اما تاکنون از لحاظ مالی هیج توجهی را به من نداشتند.

وی گفت: آقای ولدبیگی از سال 1389 زحمات زیادی را برای من انجام داد و با فراهم کردن قرار ملاقاتی با استاندار وقت، جناب آقای هاشمی هماهنگی های لازم را با مدیر کل اداره منابع طبیعی استان به عمل آورد و از آن زمان تاکنون به صورت قراردادی در این اداره خدمت می کنم.

وی ضمن تشکر از سایت خبری تحلیلی در اطلاع رسانی های به موقع منطقه گفت: از تمامی کسانی که در جهت اطفاء حریق نیز تلاش دارند تقدیر و تشکر می کنم.

انتهای پیام/م

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #