یادداشت؛

• سه‌شنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۳ ۱۱:۱۰
• کد خبر : 187775

• اخبار
• سایر رسانه ها

برخی مدیران برای حیات مدیریتی خود نه تنها اقدام به انتقاد و برخورد درست و بازدارنده نمی کنند بلکه با دور زدن قانون به نوعی در حمایت از مسئولان خاطی عمل می کنند که دود این اقدام به چشم مردم فرو می رود.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا:

اصفهان شرق- مهدی نجفی طلبه سطح خارج حوزه علمیه قم

مقولۀ مدیریت در نظام اسلامی امری متنوع و قابل انطباق با اقتضائات و شرایط گوناگون می باشد،امری مهم که با مولفۀ عدالت و شایسته سالاری و انتخاب اصلح در راستای خدمت بی منت به مردم شکل می گیرد و اینچنین مدیریت اسلامی تحقق می یابد،لیکن گاهی دیده می شود که مقولۀ شایسته سالاری دستخوش برخی انحرافات از قبیل آشناگرائی و فامیل بازی و حمایت برخی مسئولان از یکدیگر برای بقای بیشتر بر مسند مدیریتی گردیده است،امری ناپسند که تنها منجر به ورود ضرر و زیان به مردم مسلمان و منجر به تداوم مدیریت منفعت طلبانۀ برخی مدیران ناکارآمد و قبح زدائی از برخی اعمال از قبیل رانت خواری های مختلف می شود،که با چاشنی بی اعتنائی به حل مشکلات مردم و حمایت های حزبی و سیاسی از مدیران سطح پائین این آفت در لایه های مدیریتی کشور به اوج خود منتهی می شود.

 
ملاک مدیریت اسلامی؛ توانمندی نه خویشاوندی!

بدیهی است نظام مدیریتی اسلام نه تنها اینگونه رفتارها را به هیچ عنوان مورد پذیرش قرار نمی دهد بلکه به شدت مدیریت منفعت طلبانه و غیر شایسته سالار را به شدت مورد نکوهش قرار می دهد و نظام مدیریت اصلح را مورد تأکید قرار می دهد.
در وهلۀ نخست باید گفت خویشاوندی در مدیریت اسلامی امتیاز محسوب نمی شود، بلکه ملاک بر مبنای توانمندی ها و ویژگی های مدیریتی افراد مورد لحاظ قرار می گرفت،به عنوان نمونه امام علی(ع) در دوران مدیریت خویش بر جامعۀ اسلامی، امام حسن(ع)را به پست هایی از قبیل قضاوت، و فرماندهی نظامی…منصوب نمودند، لیکن در عین حال فرمودند:«اگر حسن و حسین هم خطا کنند تنبیه خواهند شد» ، لذا در مدیریت جامعۀ اسلامی خویشاوند گرائی در سیرۀ اهل بیت به شدت مورد نکوهش قرار می گیرد،از این رو تمسک به سیرۀ امامان معصومین(ع)باید مورد اهتمام شیعیان و پیروان آن انوار الهی قرار گیرد.

 
هم چنین با مراجعه به سیرۀ اهل بیت(ع) می توان فهمید ائمۀ اطهار(ع) قبول و پذیرش منصبی که در آن توانائی و صلاحیت لازم در فرد وجود ندارد را موردمنع قرار داده اند ، لذا اگر به فردی پیشنهاد تصدی شغلی داده شود ولی شخص شایسته تر و اصلح از او نیز وجود داشته باشد پرهیز از پذیرش اولویت دارد، رسول خدا(ص) می فرماید: «هر کس ریاست گروهی را بپذیرد در حالی که میان آنان اصلح وجود دارد پیوسته کارشان در پستی و سقوط است» .
حال باید از برخی که بی مهابا و برمبنای خویشاوند گرائی و زدو بند مالی و سیاسی افرادی را به مناصبی می گمارند پرسید، آیا یقین دارند که شایسته تر از فرد معرفی شده در همان شهر و استان فرد اصلح وجود ندارد؟آیا مسئولان مافوق در روش شناسی مدیریتی کشور بایدعدالت و مصلحت مردم را در انتخاب مدیران لحاظ نمایند یا منفعت جیب و منصب و کرسی مدیریتی خود را؟
هم چنین پرسش اساسی این است که آیا در حال حاضر این آموزه های ناب شیعی به صورت دقیق و فراگیر در نظام اسلامی مورد اجرا قرار می گیرد؟ اگر اجرای این اموزه ها فراگیر نیست پس چرا ارادۀ جدی و پولادین در اقدام عاجل و فوری برای انقطاع زد و بندهای سیاسی در کشور به چشم نمی آید؟
آیا مقولۀ نقد مسئولان متخلف از سوی مسئولان مافوق به خوبی صورت می پذیرد؟

 
زدو بند سیاسی؛ ارمغان نفی عدالت در برخی مدیران

باید اذعان نمود رویۀ زشت و ناپسندی در برخی عرصه های مدیتی گشور مشاه ده می شود مبنی بر اینکه لایه های مدیریتی بی اعتنا به مصالح عالیۀ مردم و نظام اسلامی با مشاهدۀ تخلفات و خطاهای مدیران زیر دستی یا مدیران دیگر نهادهای نظام اسلامی به علت همسوئی در جناح بندی های سیاسی و احزاب سیاسی، در راستای حمایت بدون منطق از یکدیگر عمل می کنند و اینچنین ساحت پاک بخشی از مدیریت نظام اسلامی را دچار خدشه می کنند،در حالی که در آموزه های اسلامی اصول فراوانی همچون «ضرورت گزینش اصلح، تعیین شایستگی کارکنان،شاخص های ارزیابی،ارزیابی عملکرد مسئولان، و انفصال از خدمت و مقابله با هرگونه فساد اقتصادی،سیاسی ،خیانت،قانون شکنی،و عدم اهلیت و لیاقت و…مورد توجه آموزه های اسلامی قرار گرفته است، به عنوان نمونه رسول خدا(ص)در مواجهه با یکی از مأمورانش که رشوه گرفته بود او را از کار برکنار کرد و بر روی منبر دست به افشاگری و بردن آبروی آن فرد نمود،لذا مفاسد اقتصادی از جمله رانت خواری برخورد چنین شدیدی را می طلبدفلیکن برخی مدیران کشور به علت زدو بند سیاسی،مالی..خطاهای مدیران زیر دستی خود را نادیده می گیرند که این مماشات بی مورد موجبات ضررهای فراوانی را در عرصۀ های مختلف به ویژه در رشد و پیشرفت اقتصادی کشور پدید می آورد.

 
هم چنین به دفعات در سیرۀ اهل بیت(ع)مقولۀ برکناری و انفصال از خدمت برای افراد خاطی در عرصۀ مدیریتی درجامعۀ اسلامی مشاده شده است در همین باره حضرت علی (ع)به مالک اشتر می فرماید:«اگر کسی از والیان و مفسدان خیانت کرد او را مجازات کن و داغ ننگ را بر او بنشان»، هم چنین آن حضرت ،خطاب به زیاد بن ابیه،به هنگام برکناری او از ولایت بصره می نویسد:
«چنان بر تو سخت گیرم که ثروتت کم، بارت سنگین و زبون و خوار گردی ».

 
با تأمل در مواجهۀ ائمۀ اطهار(ع) با خاطیان در عرصه های مدیریتی در می یابیم «صراحت، قاطعیت، اتمام حجت، شفافیت درعلل برکناری، اجتناب از رو دربایستی ،فوریت…از مهمترین ویژگی های برخورد با خاطیان در آموزه های اهل بیت(ع) در صدر اسلام می باشد.

 
متأسفانه در وضعیت فعلی جامعه برخی مدیران به جای خدمت به مردم مشغول برخی باندبازی های سیاسی شدند و از آنجا که عرصه های بالای مدیریتی را نیز از آن خود نمودند برای حفظ و استمرار مدیریت خود با چشم پوشی از خطاهای مسئولان سطح پائین و زیر دستان خود و نیز سکوت زیر دستان از خطاهای مسئولان بالادستی خود، گناه نابخشودنی در نفی عدالت و دهن کجی به مصلحت مردم را مرتکب شده اند،این آسیب مهم در عرصه مدیریتی کشور در حالی است که آموزه های اسلامی به روشنی تکلیف مسئولان خطاکار را برای همگان روشن ساخته است.

 
پدیدۀ نورچشمی؛ ذبح عدالت به پای منفعت

لازم به ذکر است عدالت در بحث مدیریتی به معنای «وضع الشیء فی موضعه» قابل تعریف است یعنی هر کس و هر چیزی باید در جای مناسب خودش قرار داده شود لذا نباید به انسانی ضعیف پست و منصبی قوی محوّل نمود، و یا به انسانی شایسته و کارآمد پستی ضعیف پیشنهاد داد،متأسفانه در برخی عرصه های مدیرتی کشور پدیدۀ زشت و ناپسند پارتی بازی و پدیدۀ «نور چشمی»که با دهن کجی به قوانین و ضابطه گرائی در حال وقع می باشد به روشنی عدالت در پای منفعت ذبح می شودو در ادامه نیز با عدم کارآمدی مسئول غیر اصلح مدیران مافوق برای ادامۀ حیات مدیریتی خود نه تنها اقدام به انتقاد و برخورد درست و بازدارنده نمی کنند بلکه با دور زدن قانون به نوعی در حمایت از مسئولان خاطی عمل می کنند که دود این اقدام زشت به چشم مردم فرو می رود و اینچنین ساختارهای بیمارگونۀ مدیریتی کشور هر گونه توان و انرژی برای رشدو تعالی نظام اسلامی در همۀ عرصه های اقتصادی سیاسی و فرهنگی…را دچار خدشه می کند.

 
امید است متولیان فرهنگی کشور با تبیین چیستی مدیریت اسلامی و ضرورت انطباق اعمال و رفتارهای مسئولان خرد و کلان در نظام اسلامی با آموزه های ناب شیعی، از نفوذ و تقویت باندبازی در برخی دستگاه های مدیریتی و اداری کشور جلوگیری نمایند و از تضییع هر چه بیشترحق و حقوق مردم توسط برخی مسئول نماهای غیر اصلح در برخی پست های مدیریتی جلوگیری نمایند.

انتهای پیام/پ

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #