طرح بی سود دولت برای سیستانی ها؛
شرایط سیستان با اجرایی شدن خط لوله دوم آب به زاهدان بحرانی تر می شود/ مردم سیستان خواهان متوقف شدن پروژه طرح انتقال آب به زاهدان هستند
طرح انتقال آب سیستان به زاهدان از همان روزهای ابتدایی آغاز طرح با مخالفت و گلایه های شدید مردم سیستان روبرو شد.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از اوشیدا: سیستان که خود با معضل خشکسالی و بی آبی دست و پنجه نرم می کند با شهرستانهای پنجگانه زابل، هیرمند، زهک، هامون و نیمروز همواره برای تامین آب، نیازمند کشور همسایه و رودخانه هیرمند است که از ۱۵ سال پیش تاکنون با پدیده خشن خشکسالی رو به رو بوده است.
تالاب بین المللی هامون که زمانی مامن و زیستگاه پرندگان، خزندگان، چرندگان و سایر حیوانات بود و هزاران نفر از نعمات خدادادی آن بهره مند می شدند سالها است خشکیده و بستر آن به مرکز تولید گرد و غبار و شن روان تبدیل شده و زندگی را برای ساکنان این خطه سخت کرده است.
آب مورد نیاز برای آشامیدن شش شهرستان زابل، نیمروز، هیرمند، زهک، هامون از منابع طبیعی ˈچاه نیمه هاˈ تامین می شود که اگر همین منابع نیز نبود امکان تخلیه سیستان به جد وجود داشت، در طی سالهای گذشته پروژه ای در سیستان رقم خورد که با توجه به وضعیت اورژانسی سیستان به مصالح و منافع این منطقه نبود، پروژه انتقال آب از چاه نیمه های سیستان به شهر زاهدان از جمله طرح‌هایی بود که عملیات اجرایی آن در سال ۱۳۸۹ با اعتبار ۲۴۲ میلیارد تومان با سرمایه گذاری قرارگاه خاتم الانبیاء آغاز شد و احداث خط دوم انتقال آب زابل-زاهدان از جمله پروژه‌های بزرگ و طرح های مهر ماندگار دولت است و سیستان همواره در طی ۳ سال گذشته از این مهر، سهمی نبرده است و غبار رنج و درد خشکسالی بر پیکره این منطقه استراتژیک جنوب شرق کشور کماکان باقی مانده است.
طرح انتقال آب سیستان به زاهدان که گفته می شود برای برطرف کردن کم آبی در زاهدان در نظر گرفته شده است از همان روزهای ابتدایی آغاز طرح با مخالفت و گلایه های شدید مردم سیستان روبرو شد و برخی از مسئولین نیز به انتقاد از اجرای این پروژه پرداختند.
آنچه که می توان گفت این است که طرح انتقال آب سیستان به زاهدان راهکار مناسبی برای رفع معضل کم آبی در مرکز استان نبود و چه بسا مجریان طرح،این آب را باید برای مصارف کشاورزی و صنعتی در خود سیستان و شهرستانهای اطراف آن هزینه و سرمایه گذاری می کردند تا از رنج بیکاری و نبود درآمد در این خطه کاسته می شد.
چرا با صرف هزینه های بیشتر برای لوله گذاری و انتقال آب به زاهدان چاره ای برای رفع خشکسالی و استفاده از این آب در منطقه سیستان صورت نگیرد؟
آیا این طرح را می توان از اهداف اقتصاد مقاومتی دانست ! آیا مرزنشین روستایی که در گرد و غبار بادهای 180 روزه و گرمای بالای 50 درجه سیستان از بی آبی رنج می برد سهمی از این آب ندارد؟!
سیستان را باید با برنامه و هدف ساخت اما متاسفانه هر روز شاهد طرح های بی برنامه در این منطقه هستیم که سودی برای مردم مرزنشین این خطه ندارد و مرحمی بر دردهای آنها نیست و سیستان را بحرانی تر از گذشته می کند.
مردم دارالولایه سیستان خواستار متوقف شدن پروژه انتقال آب به زاهدان هستند، مردم این حق را برای خود می دانند،مردمی که سالها با رنج خشکسالی روزگار گذرانده اند و امید به آینده بسته اند.
اجرایی شدن خط لوله دوم آب از منطقه سیستان به زاهدان شرایط سیستان را بحرانی تر خواهد کرد
حسینعلی شهریاری نماینده مردم زاهدان با توجه به اجرایی شدن خط لوله دوم آب از منطقه سیستان به زاهدان افزود: در زمینه اجرای این طرح انتقاد داریم، چرا که نه تنها سودی برای ما نخواهد داشت بلکه جدای از وابستگی سالیانه ۱۰۰ میلیون متر مکعب آب به سیستان، شرایط سیستان را بحرانی تر خواهد کرد.
وی افزود: سیستانی که خود برای تامین آب مورد نیازش وابسته است چگونه می تواند این حجم مصرف را تامین کند، این درحالی بود که اگر انتقال آب از دیگر جاهای استان به زاهدان در نظر گرفته می شد به خوبی می شد از این میزان آب برای توسعه کشاورزی با استفاده از تکنیک های نوین آبیاری در سیستان بهره برد.
نماینده مردم زاهدان در مجلس اظهار داشت: باید وزارت نیرو انتقال آب از تهلاب به زاهدان را با توجه به وجود منابع آبی بی شمار و فاصله ۹۰ کیلومتری به زاهدان را در دستور کار قرار دهد تا این وابستگی به منطقه راهبردی سیستان کمتر شود.
انتهای پیام/
,
,
,
,
,
,
,
,
,
, اجرایی شدن خط لوله دوم آب از منطقه سیستان به زاهدان شرایط سیستان را بحرانی تر خواهد کرد,
,
,
,
,
,
,
]
ارسال دیدگاه