متولی فرهنگ کار در شهر کیست؟

یادداشت پیش رو در خصوص نبود فرهنگ کار در شهرستان مهاباد و پیدا کردن متولی این امر مهم به رشته تحریر در آمده است.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از مُکریان؛ مولانا در دفتر چهارم مثنوی حکایتی را با مضمون «سوراخ دعا» نقل می کند که بازخوانی آن خالی از لطف نیست،

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, مُکریان,

مولا نا با اشاره به متون حدیثی اسلام و دعاهای مختلفی که در بطن آنها وجود دارند در کاربرد و تاثیر این ادعیه تاکید می کند:
مثلا در وقت استنجا در تشناب باید این دعا را بخواند: “اللهم اجعلنی من التوابین واجعلنی من المتطهرین” خدایا به من توفیق توبه بده و مرا از همه‌ی ناپاکی‌ها پاک کن. اما در وقت گرفتن وضو دیگر نباید این دعا را بخواند بلکه باید بگوید: ” اللهم ارحنی رائحه الجنه” خدایا بوی جنت را به مشام من برسان.
مولوی نقل می کند: یک نفر در تشناب نشسته بود و خودش را تخلیه می‌کرد و این دعا را می خواند: خدایا بوی جنت را به مشام من برسان. ظریفی از آن‌جا می‌گذشت، صدا کرد: دعایت خوب است،اما سوراخ این دعا آن‌جایی نیست که تو ادعا می‌کنی و در حقیقت سوراخ دعا را گم کرده‌ای.
در سازماندهی و برنامه ریزی بسیاری از امورات مدیریت امروز گم کردن سوراخ دعا پدیده ای مرسوم و عادی است.
گاهی تاکید بر امورات فرهنگی در سیستم مدیریت شهری چنان پر رنگ و پر زرق و برق می شود که سایر فعالیت ها و برنامه های دیگر و حتی حیاتی را تحت الشعاع خود قرار می دهد.
تاکید بر کار فرهنگی و فرهنگ کاری در مدیریت شهری اگرچه لازم و امری پذیرفته شده تلقی شده است ، اما رتبه و اولویت بندی این موضوع چیست؟ و آیا با منابع مالی و محدود موجود الویت ممتاز محسوب شود؟
بدیهی است صاحب نظران علم اقتصاد این علم را مدیریت تخصیص منابع محدود به خواسته های نامحدود بشر تعبیر می کنند،مدیریت این اعتبارات و منابع در حوزه شهری کاری اگرچه پیچیده نیست اما بشدت الویت پذیر است.
در ساختار شورا بعنوان متولی و برنامه گذار سیستم مدیریت شهری سه حوزه مهم تعریف می شود که بر اساس این سه حوزه و در قالب کمیسیون های تخصصی اصلی و با تاکید بر وضعیت منابع موجود می توان در مورد هزینه کرد در حیطه آنها تصمیم گیری کرد:

,
,
,
,
,
,
,
,

الف : کمیسیون برنامه وبودجه و امور حقوقی
ب : کمیسیون فرهنگی ، اجتماعی و امور ورزشی
ج : کمیسیون عمران و خدمات شهری

,
,
,

مدیریت بر هرحوزه بدون برنامه ریزی و سازماندهی ممکن نیست، چه در سطح کلان باشد ( جامعه) و چه در سطح خرد( سازمان). مدیریت فرهنگی از آن رو حائز اهمیت است که فرهنگ در زندگی افرادجامعه و ایجادهویت ملی،نوآوری، کارآفرینی ، سرمایه ، فن آوری و غیره اهمیت بسیار دارد . تمامی موارد برشمرده زمانی به منصه ظهور خواهند رسید که در باورها و ارزشهای یک جامعه ریشه و حضور داشته باشند. از آنجا که هدف گذاری وبرنامه ریزی، ضرورت مدیریت محسوب می شوند، این دو بدون شناخت وضعیت موجودکه مبتنی برگذشته است امکان پذیر نمی باشد.
مدیریت فرهنگی با اتکاء به ارزش های جامعه باید در پی اعتلای فرهنگ باشد وشرایطی را فراهم نماید که اهداف مورد نظر به گونه ای مطلوب حاصل شود ؛ چرا که دستیابی به اهداف مطلوب فرهنگی، تاثیر قابل توجهی بردیگر فعالیتها خواهد داشت . برای مدیریت بهینه در هر حوزه ای ،لازم است سیاست های متناسب با آن حوزه اتخاذ شود و مسیر را برای رسیدناز وضعیت موجود به وضعیت مطلوب هموار سازد . ( پژوهشنامه ۳۱ ، مدیریت فرهنگی )
تاکید بر مدیریت فرهنگی در سه حوزه ؛
سبک زندگی،
هویت بخشی،
تغییرات فرهنگی،
مطرح می گردد که هر سه مورد باعث ارتقاء رفتار شهروندان در مسیر دستیابی به حقوق شهروندی می شود.بعنوان مثال نهادینه کردن استفاده از وسایل نقلیه عمومی در بخش سبک زندگی باعث کاهش آلودگی هوا،کم شدن ترافیک و کاهش زمان دسترسی و ارتقاء بازدهی با تاکید بر مدیریت موثر زمان می شود.
در مقوله هویت بخشی تاکید بر هویت ملی باعث مسئولیت پذیری و رعایت اخلاق و نهایتاً تعادل گذاری هنجاری و کم شدن هزینه های سربار اجتماعی را به دنبال دارد.
تغییرات فرهنگی و آگاه سازی گروه های هدف از نتیجه تغییرات فرهنگی و القاء بی هویتی مکتسب از آن اراده سازی ریشه ای و تعمیق باورهای اصیل و جامعه ای غنی و توانمند و کارا را در پی خواهد داشت.
آنچه در تحکیم و آثار مثبت فرهنگ سازی در مدیریت شهری گفته شد از تاثیر خوب و انکار ناپذیر این فاکتور مهم ساختار اجتماعی در بهبود روند مدنیت پذیری افراد با کمترین هزینه تراشی حکایت دارد،از سایر وظیفه های اصلی شورا بودجه بندی و برنامه ریزی کوتاه مدت ، میان مدت و بلند مدت پروژه های شهری و ایجاد بستر حقوقی مناسب جهت احقاق حقوق عمومی در قراردادها و دعاوی مرتبط با شهرداری و شورا و نیز امورات عمران و خدمات شهری می باشد که با توجه به آنچه گفته شد و تعریف علم اقتصاد و منابع محدود و ضرورت الویت گذاری در تخصیص این منابع محدود، اهمیت تاکید بر وظایف مختص شهرداری را روشن تر می کند.
در حوزه های فوق الذکر و بلاخص عمران و خدمات شهری متولی خاص این امورات شهرداری ها بوده و در صورت عدم عمل به تکلیف از سمت این سازمان این وظایف بدون متولی و راکد باقی می مانند و لذا این متولی گزینی اختصاصی اهمیت و الویت موضوع را صدچندان مشخص می کند.
اما مقوله فرهنگ مانند موضوع عمران و خدمات شهری حوزه ای یتیم و تک سرپرست نیست!
خوشبختانه در نظام حاکمیتی موجود فرهنگ دارای متولیان قدرتمند و ارزشی می باشد ، اگر شهرداری ها خود گردان هستند و برای هزینه کرد امورات جاری باید از عواید عمومی مایه بگذارند،بر عکس متولیان فرهنگ و فرهنگ سازی از بودجه کلان دولتی ارتزاق می کنند.
وزارت خانه های بزرگی مانند فرهنگ و ارشاد اسلامی،سازمان صدا و سیما،سازمان تبلیغات اسلامی،وزرات علوم ،آموزش و پرورش،حوزه های دینی و معرفتی،مراکز بزرگ اسلامی و سازمان های عریض و طویل دیگر دست اندر کار و متولی اصلی این مقوله هستند.
با این اوصاف و علم به موازی کاری در بسیاری از این فرهنگ کاری ها و استرداد اعتبارات بخش فرهنگ به بسیاری از نهادهای دولتی و نظامی و انتظامی اگر شهرداری ها در حوزه کمسیون های فرهنگی و اجتماعی از حالت مجری گری به شیوه نظارتی تغییر رویه بدهند و بجای تصدیگری موازی، کمک کار فکری و نظارت و کنترل باشند،ضمن کمک به ارتقاء وضعیت فرهنگی و ترفیع شاخص های اجتماعی ،می توانند اعتبارات این بخش را در واحد عمرانی و خدمات هزینه نمایند تا شاهد زیبایی و آبادانی بیش از پیش شهرهایمان باشیم،وصد البته تاکید بر کار فرهنگی اگرچه مهم و ضرورتی انکارناپذیر است اما پرداختن شهرداری ها با وجود این همه متولیان رشید و دلیر به این موضوع چیزی نمی تواند محسوب گردد،مگر گم کردن سوراخ دعا……