به بهانه روز کارگر:

• سه‌شنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۷ ۱۵:۰۵
• کد خبر : 1348430

• اخبار
• سایر رسانه ها

کارگران ما با حداقل حقو ق ها و به دور از خانوده های خود کار می کنند تا جایی که حتی ممکن است جان خود را به غم انگیز ترین و وحشتناک ترین از دست بدهند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از  بام ایران خبر؛ ۱۲ اردیبهشت ماه و اول ماه می‌ میلادی در سرتاسر جهان روز جهانی کارگر شناخته می‌شود؛ هرچند در ایران یک روز قبلش، یعنی یازدهم اردیبهشت ماه را روز کارگر می‌شناسند، با این حال رسیدن نخستین روز ماه می، ‌فرصتی است تا مسئولان اندکی از کارگران سخن بگویند؛ کارگرانی که امسال هم به سیاق سال‌های قبل تعیین حداقل دستمزدشان با نارضایتی‌هایی همراه بود.

حدود ۷۰ درصد از کارگران در گروه «سایر سطوح مزدی» قرار دارند؛ تمام کارگرانی که حقوق پایه آنها در سال ۹۶ «بیش از» ۹۲۹.۹۳۱ تومان است در این گروه قرار می گیرند که میزان افزایش دستمزد این کارگران متفاوت از «حداقلی بگیران» است. 

بر اساس مصوبه شورای عالی کار، حقوق پایه این گروه از کارگران در سال ۹۷ به صورت ترکیبی از «درصد» و «رقم ثابت» تعیین شد، به این صورت که دستمزد این کارگران ۱۰.۴ درصد نسب به پایه حقوق سال ۹۶ آنها افزایش یافت. علاوه بر این به حقوق پایه این کارگران روزانه ۲۸۲۰۸ ریال معادل ماهیانه ۸۴ هزار و ۶۲۴ تومان اضافه خواهد شد.

بنابراین مجموعِ افزایش ۱۰.۴ درصدی نسبت به پایه ۹۶ و رقم ثابت ۸۴۶۲۴ تومانی، «مزد مبنای» کارگران «سایر سطوح مزدی» در سال ۹۷ خواهد بود. نکته قابل توجه اینکه رقم ثابت برای تمام کارگران (به غیر از حداقلی بگیران) بدون در نظر گرفتن میزان حقوق پایه سال ۹۶ برابر است

حال باید دید آیا مسئولان به هنگام تعیین این میزان دستمزد برای کارگران، نیم‌نگاهی به آماری که حتی نهادهای دولتی از وضعیت اقتصادی کشور منتشر می‌کردند هم داشتند؟ از میزان تورم و افزایش رسمی و غیر رسمی هزینه‌ها خبر داشته‌اند؟ 

اوضاع کسب و کار در کشور مدت ها است که مناسب نیست و این نامناسبی تا انجا پیش رفته که کارفرمایان به خود اجازه می دهند به هر طریقی شده و از راه های غیر قانونی کارمندان و کارگران خود را استثمار کنند. این روزها اینگونه باب شده است که کارفرمایان می گویند: چیزی که فراوان است، بیکار متقاضی کار! و برای همین دهان کارگران و کارمندان محتاج کار دوخته شده است و به حقوق قانونی خو د اعتراضی نمی کنند چرا که ممکن است اخراج شوند و این شغل با حقوق اندک را هم از دست بدهند.



روزهایم را با سختی و درد فراوان سپری میکنم 

یکی از کارگران در گفتگو با خبرنگار بام ایران خبر ؛ گفت: من دو فرزند دارم و زندگی خود را با حقوق کارگری سپری میکنم.

وی از خاطرات تلخ زندگی خود گفت و ادامه داد: سال ها پیش شاگرد راننده بودم که متاسفانه با یک زن تصادف کردم و مجبور به پرداخت دیه شدم .

این کارگر ادامه داد: هشت سال با هزار مصیبت دیه این زن را پرداخت نمودم و بعد از هشت سال متوجه شدم که هنوز پرونده در جریان است و مجبورم دیه به روز پرداخت کنم که همین امر موجب شد وام سنگینی را گرفته و هنوز که هنوز است ماهی ۸۰۰ هزار تومان پول دیه بدهم.

وی با اشاره به اینکه حقوق من اندک است و نمیتوانم زندگی خود را با آسایش سپری کنم بیان داشت: دو فرزند دارم که هرکدام از آن ها توقعاتی را از من دارند که برایشان به جا آورم.

وی گفت: هیچ پدری دوست ندارد شرمنده زن و بچه های خود باشد و تا جایی که امکان دارد خود را به هر کار و شغلی که نان حلال در آن باشد میزند بلکه نیازهای خانواده خود را برآورده کند.

این کارگر ادامه داد: ما متاسفانه آینده خوبی نیز نداریم چراکه بیمه ای که برای ما رد می شود از مشاغل آزاد بوده و خیلی مناسب نیست .

وی از کارهایی که انجام می دهد گفت و بیان داشت: من یک کارگر ساختمان هستم که مدام با سیمان و آجر و ماسه سر و کار دارم اما حوق من به روزی ۴۰ هزار تومان هم نمی رسد.

وی ادامه داد: استان چهارمحال و بختیاری تنها شش ماه سال را می توان در آن کار کرد و مابقی زندگی را باید به سختی گذراند.

این کارگر از مسئولین گلایه کرد و گفت: چرا هیچ مسئولی به فکر این نیست که کارگران فصلی را باید حقو ق و مزایایی برای آن ها در نظر بگیرند.

به گزارش بام ایران خبر؛ این کارگر که تنها چهل سال داشت دستانش پینه بسته بود و حتی یک دانه از موهایش مشکی نبود چشمانی خسته داشت و چروک تمام صورتش را فرا گرفته بود . صحبت هایش تمام بوی آرزو های دیرنه داشت او تمام سختی و مشکلات زندگی را به جان خریده بود تا بتواند فرزندان خود را به بهترین نحو ممکن تربیت کرده و تحویل جامعه دهد.



شوهرم را در کارگری از دست دادم/ چگونه بعد از آن زندگی کنم

زن یکی از کارگران در گفتگو با خبرنگار بام ایران خبر؛ گفت: شوهر من همیشه در استانی دیگر مشغول کار بود و گاها" تا شش ماه به خانه نمی آمد تا بتواند زندگی ما را تامین کند.

وی اظهار کرد: وقتی به مرخصی می آمد پاهای او تماما" تاول زده بود و تنها کاری که می توانستم برای او انجام دهم این بود که در مدت مرخصی که داشت پاهای او را چرب کنم که زخم های او خوب شود.

وی بیان داشت: من و فرزندانم قدر تمام زحمت هایی را که می کشید می دانستیم و همیشه به فرزندان قانع بودن را درس می دادم که با پول کارگری نباید ولخرجی کرد.

این زن ادامه داد: من با همه این سختی ها در کنار او آرامش و همسرم را بسیار دوست می داشتم و به همین زندگی قانع بود چون می دانستم پولی را که برای ما می آورد واقعا" حلال است.

وی از ماجرای تلخ فوت شوهرش گفت و ادامه داد: شوهرم در یکی از همین کارها از ارتفاع ۲۵ متری پرت شد و متاسفانه جان خود را از دست داد .

این زن یادآور شد: حال من ماندم و دو بچه که مجبورم زندگی خود را با هزار سختی بیشتر از گذشته سپری کنم .

وی از مسئولین خواست که حداقل های ایمنی را برای کارگران مهیا کنند اگر حقوق کم به آن ها می دهند حداقل جان آن ها برایشان مهم باشد نگذارند مثل یک گل پرپر شوند و داغ آن ها بر دل پدر و مادر و همسر و فرزندان بنشیند.



به گزارش بام ایران خبر؛ روز کارگر یک روز است اما هیچ کدام از ما نمی توانیم درک کنیم که دوری از خانواده، حقوق کم , سختی کار چقدر می تواند زجر آور باشد .

مسئولین ما اگر بخواهند می توانند حداقل کاری که برای یک کارگر انجام می دهند این باشد که امنیت را برایشان رقم بزنند حقوق آن ها را بالاتر بزنند, حق اولاد به آن ها بدهند ، کارگران را به رعایت کردن ایمنی ها الزام کنند شاید با این حداقل ها آرامش را تا حدودی به خانواده ها باز گردانند . اینجاست که باید گفت : (( دستانی که کار می کنند مقدس تر از لب هایی هستند که دعا می خوانند)) 

روز‌ها از پی هم گذشت و خیلی از ما نه دکتر شدیم نه مهندس و نه معلم. همیشه فکر می‌کردیم خدمت به جامعه یعنی معلم بودن، دکتر بودن، مهندس بودن و هیچ وقت به این فکر نبودیم که اگر همه ما دکتر، مهندس و معلم شویم، روزگارمان بدون کارگر، بنا، نجار، مکانیک و رفتگر چگونه خواهد گذشت.

چنان در این افکار و کارهای روزمره خود غرق شدیم که ندیدیم کسانی در کنار ما هستند که نه دکتر هستند و نه مهندس و ...، اما در لباس ساده‌ کارگری صادقانه‌ترین خدمت‌ها را نثار جامعه می‌کنند.


انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #