تک‌نگاری از چهره‌های سال ورزش ایران؛
شاهکار ترکیب طلایی شطرنج ایران؛ کیش و مات آسیا با پسران فکور
چهره‌های ورزش ایران در سال ۱۴۰۲ هر کدام لب‌ریز از روایت‌های ناگفته‌اند؛ روایت‌هایی که هر کدام از آن‌ها خواندنی است.
به گزارش خبرنگار ورزشی شبکه اطلاع‌رسانی دانا؛ می‌گويند در زمان انوشيروان ساسانی اين بازی را از هند به ايران آوردند و بزرگمهر در مقابل آن بازی نرد را اختراع نموده به هند فرستاد. این بازی پس از ساخته شدن، به نام ارتشی از هند نام گذاری شده که نام آن ارتش شوترنگا بوده و پس از اینکه این بازی به ایران آمده، نام شترنگ را به خود گرفته و در نهایت هم به نام معرب امروزی در آمده است. از سرباز و فیل و اسب گرفته تا قلعه و وزیر و شاه؛ همه انگار روی این مربع ۶۴ تایی یک زندگی مشترک دارند؛ یک زندگی مثل انسان‌ها و در قامت انسان‌ها.
پر بی‌راه نیست اگر شطرنج را میدان بازی انسان‌ها در خانه‌های سفید و سیاه بی‌جان با مهره‌های بی‌جان بنامیم که تاکتیک‌ها، به آن جان می‌دهند و یکی را کیش می‌کنند و مات؛ دیگری را ظفرمند و برتر. شطرنج شاید مثل دوومیدانی، فوتبال، کشتی و ... آن چنان ورزش فیزیکی و بدنی نباشد اما همه معترف هستند که این مهره‌ها و کاغذ، ورزش ذهن را به معنای دیگری متبلور کرده‌اند.
در دنیای مهره‌ها این که بتوانی از یک جسم بی‌جان برای خودت مدال و تاریخ بسازی، کار ساده‌ای نیست اما پسرانی از دیار همان خسرو انوشیروان و همان بزرگمهر، کار غیرممکن را ممکن کرده‌اند. مدال طلای بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگ‌ژو در میان معرکه هندی‌ها و ازبک‌ها و سایر مدعیان، یعنی ایران حتی در رشته تاریخی هندوستان هم دستی بر آتش نشان داده و روی دست همه بلند شده.
انگار نادر شاه افشار، هند را دوباره فتح کرده یا ازبکستان جزوی از قلمرو معنوی ایران شده. تیم ملی شطرنج ایران همیشه در میزهای ۴ گانه، مشکل عدم توازن داشت اما در این دوره از رقابت‌ها شاید برای نخستین بار بود که ترکیب سوپراستادبزرگ‌های جوان ایران، توازن و بالانس را به ترکیب کشورمان هدیه داد تا بالاخره تاریخی‌ترین طلای کاروان ایران این بار نه از کشتی و والیبال و بسکتبال، بلکه از پشت میزهای شطرنج در بیاید.
شاید اگر در سیاست‌های اعزام، نوعی انعطاف وجود داشت و یا شرایط فدراسیون بهتر از این بود، می‌توانستیم اعزام تیم ملی شطرنج زنان را هم در هانگ‌ژو تجربه کنیم که حتمن دختران فکور ایران‌زمین هم در چین، حرفی برای گفتن داشتند اما به هر جهت با تصمیماتی که هرگز به صلاح ایران نیست، تنها تیم مردان به چین رفت و تاریخ را به شکلی طعنه‌آمیز برای داخلی‌ها و خارجی‌ها نوشت که اگر بخواهیم، ما می‌توانیم. پیروزی برابر ازبکستانی که قهرمان المپیک بود یا چشم‌بادامی‌ها و هندوستان که مهد تاریخی این رشته است؛ هرگز افتخار کمی نیست. حساب کنید که این پیروزی‌ها و برتری‌ها با قهرمانی و مدال طلا هم عجین شده؛ چه ترکیب همگونی!
تاریخ‌سازی پسران ایران در حدی بود که شطرنج‌بازان کره‌جنوبی از سوپراستادبزرگ‌های ایرانی درخواست راهنمایی و آنالیز شکست‌شان را داشتند، انگار که نزد معلم آمده‌اند. این درخشش به حدی بود که رئیس فدراسیون جهانی پای میز ایران آمد و با سیدمحمدامین طباطبایی و پرهام مقصودلو که در حال بازی تمرینی شطرنج با هم پس از قهرمانی بودند، عکس گرفت.
محبوبیت ایرانی‌ها در سالن ساکت چین به حدی بالا رفت که پرهام و امین به سوژه سلفی‌های هواداری تبدیل شده بودند و همه این‌ها یعنی چیزی فراتر از بالا رفتن پرچم و تاریخ‌سازی. سربازان که نه؛ پادشاهان شطرنج ایران مثل سردار فاتح، مانند نادر شاه همه را به تاخت کشیدند و با اقتدار بر بام آسیا ایستادند تا چهره فکور و البته مقتدر سال لقب بگیرند. نسلی که حالاحالاها حرف‌های زیادی برای گفتن خواهد داشت.
ارسال دیدگاه