هشدارهایی که جدی گرفته نمی‌شوند؛
ناامنی در قلب مراکز درمانی: زنگ خطری که نباید نادیده گرفته شود
با وجود افزایش مراکز درمانی خصوصی و عمومی، هنوز استانداردهای ایمنی در بسیاری از آن‌ها رعایت نمی‌شود؛ سؤال اینجاست: تا کی قرار است هشدارها نادیده گرفته شود و این حوادث تلخ رخ دهد؟
به گزارش خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ رشد روزافزون بیمارستان‌ها و مراکز درمانی خصوصی در ایران، انتظارات بالایی را برای بهبود استانداردهای ایمنی این مراکز به دنبال داشت. با این حال، آمار و اتفاقات اخیر نشان می‌دهد که این انتظارات همچنان در دسترس نیستند. طبق اعلام مقامات آتش‌نشانی، بسیاری از مراکز درمانی کشور در فهرست ساختمان‌های ناایمن قرار دارند و این موضوع در حوادث متعددی که در سال‌های اخیر رخ داده‌اند، به وضوح مشهود است. یکی از تلخ‌ترین نمونه‌ها، حادثه آتش‌سوزی مرکز درمانی مشیریه در تهران است که در شب دوشنبه به وقوع پیوست و منجر به کشته شدن ۳ نفر و مجروح شدن ۱۸ نفر شد.
حادثه‌های متعدد، واکنش‌های محدود
در چند سال گذشته، بیمارستان‌های خصوصی و دولتی در تهران و شهرستان‌های مختلف کشور، شاهد حوادثی از جمله آتش‌سوزی، قطعی برق اضطراری و دود گرفتگی بوده‌اند. این رویدادها نه تنها خسارت‌های مالی بلکه تلفات جانی نیز به همراه داشته‌اند. برخی از مهم‌ترین حوادث عبارتند از:
- آتش‌سوزی کلینیک سینای اطهر تهران (تیر ۱۳۹۹): که حداقل ۱۹ نفر کشته و ۱۴ نفر مجروح شدند.
- بیمارستان دی (مهر ۱۴۰۰): آتش‌سوزی در یک اتاق ۱۰ متری که خوشبختانه به موقع مهار شد.
- بیمارستان رسول اکرم (تیر ۱۴۰۱): دود گرفتگی در طبقات بالایی که با وجود وحشت و نگرانی، خسارت جانی نداشت.
- بیمارستان فجر (مرداد ۱۴۰۲): حریق در بخش مراقبت‌های ویژه که بدون آسیب جانی اطفاء شد.
- بیمارستان شهدای تجریش (آذر ۱۴۰۲)، بیمارستان گاندی (بهمن ۱۴۰۲) و بیمارستان امام حسین (اردیبهشت ۱۴۰۳): همگی در پایتخت رخ دادند و نشان‌دهنده ضعف ساختاری در مدیریت ایمنی بودند.
این فهرست با حوادث مشابه در استان‌های دیگر ادامه دارد؛ از جمله:
- بیمارستان حضرت علی اصغر شیراز (آبان ۱۴۰۰)،
- بیمارستان شریعتی اصفهان (اردیبهشت ۱۴۰۲)،
- بیمارستان کاشانی اصفهان (بهمن ۱۴۰۲)،
- بیمارستان قائم رشت (خرداد ۱۴۰۳).
مشکل عمیق‌تر: نبود شفافیت
یکی از جدی‌ترین چالش‌ها، عدم انتشار لیست شفاف و عمومی از مراکز ناایمن است. در حالی که سازمان‌های ناظر از ناایمنی بسیاری از مراکز درمانی مطلع هستند، اما نام این مراکز به دلایل نامشخص منتشر نمی‌شود. این موضوع حق مردم را برای اطلاع از وضعیت ایمنی بیمارستان‌ها و مراکز درمانی که به آن‌ها مراجعه می‌کنند، نقض می‌کند.
سوال اصلی اینجاست: چرا با وجود وقوع این تعداد حادثه، هیچ اقدامی برای انتشار لیست مراکز ناایمن یا الزام به نصب برچسب ایمنی در ورودی این مراکز صورت نگرفته است؟
نقاط ضعف قانونی و نظارتی
بابایی، رئیس کمیته ایمنی شورای شهر تهران، به ضعف قانونی در حوزه نظارت و برخورد با ساختمان‌های ناایمن اشاره کرده است. او تأکید کرد که قوانین موجود برای حدود ۵۰ سال قبل تدوین شده‌اند و در شرایط فعلی قابل اجرا نیستند. به عنوان مثال، شهرداری نمی‌تواند به صورت اجباری مالکان ساختمان‌ها را ملزم به نصب سیستم‌های اعلام و اطفای حریق کند. این در حالی است که کوچک‌ترین تخلف در واحد‌های صنفی می‌تواند منجر به پلمب شدن آن‌ها شود، اما بیمارستان‌ها و مراکز درمانی با وجود تخلفات ایمنی آشکار، سال‌ها به فعالیت خود ادامه می‌دهند.
پیشنهادات و ضرورت‌ها
برای حل این بحران، اقدامات زیر باید به سرعت انجام شود:
- انتشار لیست عمومی مراکز ناایمن: مردم حق دارند بدانند کدام مراکز درمانی استانداردهای ایمنی را رعایت نمی‌کنند.
- سطح‌بندی ایمنی مراکز درمانی: ارزیابی و اعلام وضعیت ایمنی هر مرکز به صورت شفاف.
- نصب برچسب ایمنی: الزام قانونی برای نصب برچسب ایمنی در ورودی مراکز درمانی.
- ورود مستقیم نهادهای ناظر: مشارکت فعال سازمان آتش‌نشانی، وزارت بهداشت و قوه قضائیه در ارزیابی‌های فنی.
- اعمال جرائم سنگین: ممنوعیت فعالیت برای مراکزی که خطر جانی دارند.
- نظارت پیوسته: ایجاد سیستم نظارت دائمی بر مراکز درمانی برای جلوگیری از تکرار حوادث.
زمان اقدام فوری است
قدیری، معاون پیشین سازمان آتش‌نشانی تهران نیز به کم‌توجهی و بی‌اعتنایی به اخطارهای ایمنی اشاره کرد و هشدار داد که این وضعیت می‌تواند به فاجعه‌ای بزرگتر منجر شود. او افزود که در کشوری که مردم برای درمان خود از دارایی‌شان می‌زنند تا در مراکز خصوصی بستری شوند، نباید شاهد اهمال به مقوله مهم ایمنی باشیم.
ایمنی، اولویت اصلی است
به گزارش راه دانا؛ ایمنی در مراکز درمانی، نخستین اصل در حفظ جان انسان‌هاست. این‌که همچنان شاهد فعالیت بیمارستان‌های ناایمن در قلب پایتخت و دیگر شهرهای کشور هستیم، زنگ خطری است که نباید نادیده گرفته شود. انتظار از مسئولان، تنها هشدار دادن نیست؛ بلکه اقدام فوری، شفاف‌سازی و پاسخگویی به افکار عمومی، خواسته‌ای است که نباید معطل نهادهای تصمیم‌گیر بماند. جامعه پزشکی، رسانه‌ها و مردم باید مطالبه‌گری را به نقطه‌ای برسانند که «بیمارستان ناایمن» به خاطره‌ای تلخ در گذشته تبدیل شود، نه تیتر تکراری فرداها.
ارسال دیدگاه