در گفت و گو با راه دانا مطرح شد؛
برنامه رک، شوخی لوس با امنیت ملی/ تریبونی برای اپوزیسیون
منتقد سینما گفت: در برنامه گفتوگو محور «رک» با اجرای مجید واشقانی، خط رسانهای از شوخیهای بیمایه و حقیقتیابی زندگی سلبریتیها، ناگهان به میدان مماشات با چهرهای اپوزیسیون چون صادق زیباکلام کشیده شد؛ چهرهای که نهتنها به سیاستهای ایران حمله میکند، بلکه در اظهاراتش به اسرائیل حق حمله میدهد.
علی رفیعی وردنجانی منتقد سینما و رسانه در گفت و گو با شبکه اطلاع رسانی راه دانا، در خصوص برنامه گفت و گو محور «رک» با اجرای مجید واشقانی عنوان کرد: «رک» با اجرای مجید واشقانی، جوک لوس و یک نمایش سرگرم کننده است که همواره با تلفیقی از حقیقت یا جرأت مخاطب خود را درگیر یک رئالیتیشو کرده. من با این برنامه به عنوان یک منتقد دنبال کننده آثار مختلف رسانهای مسئلهای ندارم. مسئله اصلی من با شیوه اجرایی و برخوردی در این نمایش است. این شیوه در برخورد با امیرجلالی، ایزدی، لاسمی و... از گویش، حاشیهساختن برای مشتی سلبریتی دم دستی جوابگو است، امّا وقتی با فردی اُپوزیسیون، که تریبونهای مختلفی از رسانههای معاند در اختیارش بوده، به نام صادق زیباکلام روبهرو میشویم باید شیوه برخورد سیاسی – تاریخی دستور کار قرار گیرد.
وی در این خصوص افزود: وجود این حقیقت که من رفتم اینستاگرام شما را چک کردم یا 10 سالی است که شما را دنبال میکنم تا حدّی که میدانم یک دوست مریخی دارید؛ به درد چنین گفتوگوهایی نمیخورد. این فعالیتها بهتر است در اندازه حقیقتیابی در زندگی یک سلبریتی باقی بماند چرا که ما الان با کسی روبهرو هستیم که به اسرائیل حق میدهد به کشورش حمله کند و سیاستهای ایران را مانع پیشرفت میداند؛ فریب این موش مردگیهایش را هم نخوریم که گاهی در پاسخ به واشقانی سکوت میکند.
وی افزود: در جهانِ امروزی «رُک» بودن سخت است و از آن بالاتر، فهم صراحت گوینده در ترازوی صداقت و قضاوت سختتر، زیباکلام برای من فیلمبین دلسوز فرهنگ کشورم که خبرهای سیاسی را مُدام دنبال میکند، یک حزب باد است. منفعتطلبی او به نفع ایران نیست، بلکه دیگران را مُحِق میداند.
سلبریتیگرایی و بیتفاوتی سیاسی؛ پشتپرده خط رسانهای «رُک»
رفیعی خاطرنشان کرد: در اختیار گذاشت چنین تریبونی به این دکتر استاد دانشگاه، خطرناک است چرا که دقیقاً همانطوری که خود او در ابتدای صحبتهایش به آن اشاره کرد، به گونهای نظر میدهد و پای برگه رای شما را امضاء میکند که شما دوست داشته باشید. تجربه باید در راستای انتقال بهتر مفهوم به کارگرفته شود. صحبتهای زیباکلام، مشخصاً در این برنامه، نامفهوم بوده و هیچ ربطی به سوالهایی که واشقانی از او میکند، ندارد. این هم خود دلیلی است بر بیتأثیری سوالهای واشقانی و نابلدی او در برابر این مغز متفکر اُپوزیسیون.
این منتقد سینما و رسانه بیان کرد: زیباکلام سعی میکند با تکرار حرفهایش مغز مخاطب را شستوشو دهد که اگر بازهم به کشورت حمله شد، ایندفعه در خیابان، جمعههای خشم و نصر راه نیندازی. اگر کمی عمیق تر به صحبتهای او دقت کنیم، مخاطب هدف او مشخص میگردد. من باور دارم اگر جوانان نبودند ایران پیروزِ در مبارزه با اسرائیل نمیشد و اتفاقاً مخاطب هدف صادقهایی که، نه صادق هستند و نه زیبا در کلام، همین جوانانی هستند که سره را از ناسره تشخیص میدهند.
رفیعی در ادامه گفت: در بخشی از «رک» به داشتن یا نداشتن بمبِ اتم اشاره شد. من در استاد بودن زیباکلام شکی ندارم، اما در وطنپرستیاش چرا، ما اگر 400 کیلو اورانیوم غنی شده 60 درصد در ایران ذخیره داریم که با آن میشود، به عنوان مثال 10 بمب اتم ساخت، به آمریکا که تنها استفاده کننده از بمب اتم بوده و معلوم نیست چند هزار بمبِ اتم دارد چه ارتباطی دارد؟ اینجا است که فردی مانند واشقانی را باید بازخواست کرد که شمایی که داعیه وطنپرستی داری، چرا میان حرف میهمانت نپریدی و مثال ابلهانهی او را که با دستمالی که دماغاش را پاک میکند، غلط ندانستی؟
واگذاری تریبون به مخالفان؛ خطر کوچک شمردن فتوای رهبر
رفیعی معتقد است که واشقانی تقصیری ندارد، تقصیر از استفاده ناصحیح در محوریت یک رسانه است. ما علمِ رسانه و جذب مخاطب در آن را با بسیاری از مجراهای غیرِ اخلاقی و شرعی اشتباه گرفتهایم. نمونهاش همین که زیباکلام فتوای رهبر انقلاب را به عنوان یک آیتالله، کوچک میشمارد و میگوید: این یک فتوا است، ممکن است کس دیگری آن را صلاحِ زمان بداند و بگوید اگر بمب اتم ساخته شود اشکالی ندارد.
وی افزود: من میایستم و اعتراف میکنم که اگر کسی بالاتر از فتوای رهبرِ عزیزِ انقلابمان حکمی دهد، حتماً رهبری را قبول ندارد. استفاده لرزان نازیباکلام هم از نام رهبر عزیزمان دلیلش همین است. او میداند چگونه واشقانی و واشقانیها را گوشه رینگ گیر اندازد و با چند حرف در ابتدای گفتوگو، نخ یک مناظره را به نفع خود در دست بگیرد. الان وقت سوپاپ اطمینان ساختن نیست. ما زودپز در دست نداریم، ما کشوری در دست داریم که باید آن را با قدرت هرچه تمامتر تحویل امام زمان دهیم. اگرچه باور دارم این صادقهای بی صداقت اگر نباشند حقیقت کشور ما نمایان نخواهد شد، امّا این نکته بسیار اهمیت دارد که چرا مثلاً دکتر خوشچشم به «رُک» نرفت؛ چرا همیشه باید تریبون دست نازیباکلامها باشد؟
ارسال دیدگاه