محرابی در یادداشتی اختصاصی به دانا تشریح کرد؛
نقش سرمایه انسانی پس از جنگ ۱۲ روزه؛ بازتعریف اقتدار ملی در پرتو اندیشه امامین انقلاب
جنگ ۱۲ روزه، آزمونی برای سنجش اقتدار نرم جمهوری اسلامی ایران بود؛ جایی که سرمایه انسانی مؤمن و متخصص، نهتنها پیروزی در میدان نبرد را رقم زد، بلکه مسیر بازسازی تمدنی و عبور از سختافزار قدرت به نرمافزار اقتدار را ترسیم کرد.
علی، احمدمحرابی — پژوهشگر سیاست گذاری و حوزه راهبردی در یادداشتی اختصاصی به راه دانا نوشت:
جنگ ۱۲ روزهی رژیم صهیونیستی علیه جمهوری اسلامی ایران، اگرچه از حیث نظامی کوتاه بود، اما از منظر اجتماعی، فرهنگی و مدیریتی، آزمونی بزرگ برای بازشناسی ظرفیت «سرمایه انسانی» در ساخت اقتدار ملی محسوب میشود. همانگونه که رهبر معظم انقلاب اسلامی در بیانات اخیر فرمودند: «سرمایه انسانی مؤمن، متخصص و امیدوار، بزرگترین دارایی ملت ایران است.» این جمله، کلید فهم مرحله پس از جنگ است؛ مرحلهای که پیروزی صرفاً در میدان نبرد نیست، بلکه در بازسازی و تعالی درونی جامعه تحقق مییابد.
در ادبیات راهبردی معاصر، «سرمایه انسانی» نه فقط نیروهای کارآمد، بلکه ترکیبی از ایمان، آگاهی، مهارت، و اراده ملی است. مقالههای دانشگاهی حوزه امنیت انسانی نیز نشان میدهد که کشورهایی که پس از جنگ توانستهاند ظرفیت منابع انسانی خود را بازآرایی کنند، از بحران عبور کرده و به جهش تمدنی دست یافتهاند. ایران اسلامی، با اتکا به همین قاعده، در حال عبور از مرحلهی سختافزار قدرت به مرحلهی نرمافزار اقتدار است؛ اقتداری که بر محور انسانِ مؤمن و مسئول شکل میگیرد.
در بیانیهی گام دوم انقلاب، امام خامنهای (مدظلهالعالی) «جوانان مؤمن و کارآمد» را موتور اصلی پیشرفت کشور دانستند. این تعبیر، دقیقاً نقشه راه ایران پس از جنگ ۱۲ روزه است. جنگ نشان داد که دشمن در پی تضعیف امید و تفرقه در درون جامعه است؛ و در مقابل، جمهوری اسلامی با شبکهای از نیروهای مؤمن در میدان، جبهه مقاومت را از مرزهای ایران تا قلب فلسطین امتداد داد.
اکنون، دوران بازسازی معنوی و مدیریتی آغاز شده است. باید به جای تمرکز صرف بر خسارات مادی، ظرفیت انسانیِ برآمده از این تجربه را سازماندهی کرد؛ از خانوادههای شهدا و جانبازان تا متخصصان علمی، فرهنگی و فناورانهای که میتوانند در مسیر بازسازی جبهه تمدنی اسلام نقشآفرین باشند. همانگونه که امام خمینی (سلام الله علیه) در وصیتنامه سیاسی الهی خود فرمودند: «ما از هرچه داریم میگذریم، اما از انسانهای مؤمن و عالم نمیگذریم.»
در نهایت، «جنگ ۱۲ روزه» یک واقعهی نظامی نبود، بلکه آزمونی تاریخی بود برای سنجش کارآمدی مدل انقلاب اسلامی در تکیه بر مردم و نیروهای مؤمن. اگر این سرمایه انسانی به درستی هدایت، آموزش و پشتیبانی شود، ایران نه تنها از این نبرد پیروز بیرون آمده، بلکه پایهگذار مرحلهای نو در معادلات منطقهای و جهانی خواهد بود؛ مرحلهای که در آن، انسانِ انقلابی محور قدرت است، نه سلاح.
ارسال دیدگاه