به مناسبت سالگرد رحلت/
اجتناب از گناه، مهمترین توصیه اخلاقی آیت‌الله بهجت
حجت الاسلام و المسلمین محمدی ری‌شهری نقل می کند: آیت الله العظمی بهجت رحمت الله علیه بر اساس آموزه های قرآن و اهل بیت(ع) مهم ترین توصیه های اخلاقی و عملی را اجتناب از گناه می دانستند.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از طنین یاس، حضرت آیت‌الله العظمی حاج شیخ محمدتقی بهجت رحمت الله در اواخر سال 1334 هجری قمریف در شهر فومن واقع در استان گیلان بدنیا آمد و هنوز شانزده ماه از عمرش نگذشته بود که مادرش را از دست داد. وی تحصیلات ابتدایی را در مکتب‌خانه فومن به پایان رساند و پس از تحصیل در ادبیات عرب در سال 1348 قمری- هنگامی که تقریباً 14 سال از عمر شریفش می‌گذشت- برای تکمیل دروس حوزوی، عازم عراق شده و در 4 سال اقامت در کربلای معلی علاوه بر تحصیل علوم رسمی، از حضور استادان بزرگ آن بهره برد.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, طنین یاس,
نجف اشرف، سفری برای تحصیل علوم دینی
در سال 1352 قمری، برای تحصیل به نجف اشرف رهسپار شد و سطح عالی علوم حوزه را در محضر بزرگانی چون شیخ مرتضی طالقانی به پایان رساند و پس از درک محضر آیات عظام ضیاء عراقی و میرزا نائینی در حوزه درسی آیت‌الله شیخ محمدحسین غروی اصفهانی وارد شد. افزون بر این، ایشان از محضر آیات عظام سیدابوالحسن اصفهانی و شیخ محمدکاظم شیرازی و سیدحسین بادکوبه‌ای نیز بهره برد. ایشان در تألیف کتاب "سفینة البحار" با محدث کبیرحاج شیخ عباس قمی(مؤلف کتاب مفاتیح الجنان) همکاری نمود.
ایشان در زمینه تهذیب نفس در زادگاهش از محضر عالم بزرگوار، مرحوم سعیدی و در کربلا از برخی علمای دیگر بهره برد، تا اینکه در نجف اشرف و در حدود هیجده سالگی با آیت‌الله علامه قاضی آشنا شده و گمشده خویش را در وجود ایشان یافت و در زمره شاگردان اخلاقی و عرفانی ایشان درآمد. ایشان سرانجام در سال 1364 قمری، برابر با سال 1324 شمسی، با قلبی صیقل یافت و در زمره شاگردان مالامال از عشق به حضرت حق و با کوله باری از علم و کمال به سرزمین خویش بازگشت و در زادگاهش تشکیل خانواده داد و در حالی که آماده بازگشت به نجف اشرف بود- هنگام عبور از قم در زمانی که هنوز چندین ماه از مهاجرت آیت الله بروجردی به قم نگذشته بود- ابتدا به صورت موقت و سپس به صورت دائم در شهر مقدس قم، رخت اقامت افکند و از محضر آیات عظام، کوه کمره ای و بروجردی استفاده نمود. در همان سال ها و بعد از آن، معظم‌له به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت و تا پایان عمر شریف خویش به تربیت شاگردانی بسیار، همت گماشت.
حجت الاسلام و المسلمین محمدی ری‌شهری نقل می کند: آیت الله العظمی بهجت رحمت الله علیه بر اساس آموزه های قرآن و اهل بیت(ع) مهم ترین توصیه های اخلاقی و عملی را اجتناب از گناه می دانستند. وقتی از ایشان درخواست نصیحت کردم، فرمودند: (نصیحتی از این بالاتر نیست که انسان، تصمیم جدی بگیرد که اگر خداوند به او یک صد سال عمر هم داد، عالماً و عمداً، حتی یک آن هم معصیت نکند، اگر چنین حالی واقعا برای او پیدا شد، خداوند او را کمکی کند و توفیق می‌دهد.) و هم چنین می‌فرمودند: (برای سالک در اولین مرحله، عزم راسخ و مستمر بر ترک معاصی در اعتقادات و اعمال و نماز اول وقت، برای وصول به مقامات عالیه، کافی و وافی است.)
دفن شبانه حضرت زهرا(س) کاری نظیر کار پیامبران
از مرجع فقید جهان تشیع، آیت الله العظمی بهجت قدس سره نقل شده است: اینکه حضرت زهرا(س) بعد از آن همه مظلومیت در حال احتضار وصیت نموده که شبانه دفن گردد، کار عجیبی بود که نظیر کار پیغمبران است، زیرا کسی که نزاع کند و مغلوب شود و کشته و شهید گردد و علیه او قضاوت بشود و آن همه بلاها را ببیند و با این حال راهی را پیدا می‌کند که خود را مثل غالب جلوه دهد و غالب بودن خود را به دیگران نشان دهد، به کار پیغمبران و اعجاز شباهت دارد، راهی که فکر بشر از فهم آن عاجز بود و آن اینکه وصیت نمود، بدون تشیع، شبانه دفن گردد.
اگر دستگاه حکومتی و خلافت به فکرشان می‌رسید که حضرت زهرا(س) چنین کاری را می‌خواهد بکند، به منزل آن حضرت وارد می‌شدند و از انجام آن جلوگیری می‌کردند. بعد از دفن نیز راهی جز نبش قبر آن حضرت نبود که حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام از آن جلوگیری نمود و نتوانستد کاری بکنند.
شهادت موجب مسرت است نه حزن
شهادت از منظر آیت الله العظمی بهجت قدس سره عبارت است از: (مبادا غفلت کنید آنهایی که شهید شدند آنهایی که شهید داده اند، در راه خدا رفته اند و در راه خدا بوده اند و خدا می داند چه تاجی بر سر اینها گذاشته شده و لو بعضی ها نمی بینند مگر بعد از اینکه از این نشأت بروند، شهادت – اگر حسابش را بکنیم – موجب مسرت است، نه موجب حزن، این حزنی که در انسان پیدا می شد، به خاطر این است که آن شهید رفت آن اتاق و ما ماندیم این اتاق، دیگر فکر این را نمی کنیم که او حالش از حال ما بهتر است، ما ناراحتی داریم، او راحت است: فکر ین را نمی کنیم که الان چه (چیزهایی) خدا برای ما قرار داده، ما معلوم نیست چه جوری برویم؟ آیا با ایمان می رویم یا نه؟ او با ایمان رفت و آن هم این جور، شهید رفت. باید بفهمیم که شهادت از موجبات سعادت است، هر فردی را بالا می برد، پایین نمی آورد و این خانه یک خانه ای است که جای ماندن نیست باید در اینجا یک چیزهایی جمع کند برای جای دیگر که زندگی می کند. آن وقت آن چیزهایی که جمع می کند، آنجا بزرگیش معلوم می شود، آنجا معلوم می شود که این، کافی و وافی است، اینجا معلوم نیست. خدا می داند یک صلواتی را که انسان بفرستد و برای میت ها هدیه کند، چه معنویتی چه صورتی چه واقعیتی برای همین یک صلوات است. بایدبه کمی و زیادی متوجه نباشد، به کیفیت اینها متوجه باشد.
مکاشفه آیت الله بهجت چند روز قبل از رحلت امام خمینی (ره)
شایان ذکر اینکه امام خمینی(ره) دو روز قبل از وفات (پنج شنبه 11/3/1386 در حالی که در بستر بیماری بود در عالم مکاشفه با حضرت آیت العظمی بهجت در این‌باره فرمودند: (هنگامی که آقای خمینی در بیمارستان بود، چند روز قبل از وفاتش، پنج شنبه بعد از نماز صبح، در حالی که خواب نبودم، دیدم ایشان زیبا، خوشرو و با لبخند از جلوی من گذشت. چهره اش از عکس او زیباتر بود. بعد از چند روز که خبر وفات ایشان منتشر شد، متوجه شدم که ایشان آمده از من خداحافظی کند، خوشحال بود و برای آنکه کارش تا آخر درست بوده و از آنچه انجام داده پشیمان نیست، بلکه کارش ناجح بوده است.)
نکته های ناب مهدوی از آیت الله العظمی بهجت رحمت الله
- لازم نیست که انسان در پی این باشد که خدمت حضرت ولی عصر(عج) تشرف حاصل کند، بلکه شاید خواندن دو رکعت نماز، سپس توسل به ائمه اطهار(ع) بهتر از تشرف باشد.
- آیا می شود رئیس و مولای ما حضرت ولی عصر(عج) محزون باشد و ما خوشحال باشیم او در اثر ابتلای دوستان، گریان باشد و ما خندان و خوشحال باشیم و در عین حال خود را تابع آن حضرت بدانیم.
- ما طلاب باید در این فکر باشیم که چگونه می توانیم یک امضاء و تأییدی از مولایمان حضرت ولی عصر(عج) بگیریم یعنی چگونه درس بخوانیم و چگونه رفتار کنیم که مولایمان ما را امضاء و تأیید کند.
سرانجام، روح ملکوتی این عالم ربانی و فقیه صمدانی و مرجع تقلید شیعیان جهان، در بعد از ظهر روز یکشنبه 27 اردیبهشت 1388 به ملکوت اعلی پیوست.
منابع:
بهجت منتظران، نشریه امان ویژه امام زمان، شماره 30، خرداد و تیر 1390
اسراری از آقای خمینی(ره) مید انم که به کسی نگفته ام. روزنامه افق پارسی" ویزه نامه هفته نامه افق حوزه) شماره 5 ، مرداد 1393
شهادت از منظر آیت الله العظمی بهجت قدس سره، هفته نامه افق حوزه، ویژه نامه روحانیت و دفاع مقدس، شماره 8 اسفند 1393
معجزه یک وصیت، ویژه نامه هفته نامه افق حوزه به مناسبت سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا علیه السلام، فرودین 1393
انتهای پیام/خ
نجف اشرف، سفری برای تحصیل علوم دینی
در سال 1352 قمری، برای تحصیل به نجف اشرف رهسپار شد و سطح عالی علوم حوزه را در محضر بزرگانی چون شیخ مرتضی طالقانی به پایان رساند و پس از درک محضر آیات عظام ضیاء عراقی و میرزا نائینی در حوزه درسی آیت‌الله شیخ محمدحسین غروی اصفهانی وارد شد. افزون بر این، ایشان از محضر آیات عظام سیدابوالحسن اصفهانی و شیخ محمدکاظم شیرازی و سیدحسین بادکوبه‌ای نیز بهره برد. ایشان در تألیف کتاب "سفینة البحار" با محدث کبیرحاج شیخ عباس قمی(مؤلف کتاب مفاتیح الجنان) همکاری نمود.
ایشان در زمینه تهذیب نفس در زادگاهش از محضر عالم بزرگوار، مرحوم سعیدی و در کربلا از برخی علمای دیگر بهره برد، تا اینکه در نجف اشرف و در حدود هیجده سالگی با آیت‌الله علامه قاضی آشنا شده و گمشده خویش را در وجود ایشان یافت و در زمره شاگردان اخلاقی و عرفانی ایشان درآمد. ایشان سرانجام در سال 1364 قمری، برابر با سال 1324 شمسی، با قلبی صیقل یافت و در زمره شاگردان مالامال از عشق به حضرت حق و با کوله باری از علم و کمال به سرزمین خویش بازگشت و در زادگاهش تشکیل خانواده داد و در حالی که آماده بازگشت به نجف اشرف بود- هنگام عبور از قم در زمانی که هنوز چندین ماه از مهاجرت آیت الله بروجردی به قم نگذشته بود- ابتدا به صورت موقت و سپس به صورت دائم در شهر مقدس قم، رخت اقامت افکند و از محضر آیات عظام، کوه کمره ای و بروجردی استفاده نمود. در همان سال ها و بعد از آن، معظم‌له به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت و تا پایان عمر شریف خویش به تربیت شاگردانی بسیار، همت گماشت.
حجت الاسلام و المسلمین محمدی ری‌شهری نقل می کند: آیت الله العظمی بهجت رحمت الله علیه بر اساس آموزه های قرآن و اهل بیت(ع) مهم ترین توصیه های اخلاقی و عملی را اجتناب از گناه می دانستند. وقتی از ایشان درخواست نصیحت کردم، فرمودند: (نصیحتی از این بالاتر نیست که انسان، تصمیم جدی بگیرد که اگر خداوند به او یک صد سال عمر هم داد، عالماً و عمداً، حتی یک آن هم معصیت نکند، اگر چنین حالی واقعا برای او پیدا شد، خداوند او را کمکی کند و توفیق می‌دهد.) و هم چنین می‌فرمودند: (برای سالک در اولین مرحله، عزم راسخ و مستمر بر ترک معاصی در اعتقادات و اعمال و نماز اول وقت، برای وصول به مقامات عالیه، کافی و وافی است.)
دفن شبانه حضرت زهرا(س) کاری نظیر کار پیامبران
از مرجع فقید جهان تشیع، آیت الله العظمی بهجت قدس سره نقل شده است: اینکه حضرت زهرا(س) بعد از آن همه مظلومیت در حال احتضار وصیت نموده که شبانه دفن گردد، کار عجیبی بود که نظیر کار پیغمبران است، زیرا کسی که نزاع کند و مغلوب شود و کشته و شهید گردد و علیه او قضاوت بشود و آن همه بلاها را ببیند و با این حال راهی را پیدا می‌کند که خود را مثل غالب جلوه دهد و غالب بودن خود را به دیگران نشان دهد، به کار پیغمبران و اعجاز شباهت دارد، راهی که فکر بشر از فهم آن عاجز بود و آن اینکه وصیت نمود، بدون تشیع، شبانه دفن گردد.
اگر دستگاه حکومتی و خلافت به فکرشان می‌رسید که حضرت زهرا(س) چنین کاری را می‌خواهد بکند، به منزل آن حضرت وارد می‌شدند و از انجام آن جلوگیری می‌کردند. بعد از دفن نیز راهی جز نبش قبر آن حضرت نبود که حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام از آن جلوگیری نمود و نتوانستد کاری بکنند.
شهادت موجب مسرت است نه حزن
شهادت از منظر آیت الله العظمی بهجت قدس سره عبارت است از: (مبادا غفلت کنید آنهایی که شهید شدند آنهایی که شهید داده اند، در راه خدا رفته اند و در راه خدا بوده اند و خدا می داند چه تاجی بر سر اینها گذاشته شده و لو بعضی ها نمی بینند مگر بعد از اینکه از این نشأت بروند، شهادت – اگر حسابش را بکنیم – موجب مسرت است، نه موجب حزن، این حزنی که در انسان پیدا می شد، به خاطر این است که آن شهید رفت آن اتاق و ما ماندیم این اتاق، دیگر فکر این را نمی کنیم که او حالش از حال ما بهتر است، ما ناراحتی داریم، او راحت است: فکر ین را نمی کنیم که الان چه (چیزهایی) خدا برای ما قرار داده، ما معلوم نیست چه جوری برویم؟ آیا با ایمان می رویم یا نه؟ او با ایمان رفت و آن هم این جور، شهید رفت. باید بفهمیم که شهادت از موجبات سعادت است، هر فردی را بالا می برد، پایین نمی آورد و این خانه یک خانه ای است که جای ماندن نیست باید در اینجا یک چیزهایی جمع کند برای جای دیگر که زندگی می کند. آن وقت آن چیزهایی که جمع می کند، آنجا بزرگیش معلوم می شود، آنجا معلوم می شود که این، کافی و وافی است، اینجا معلوم نیست. خدا می داند یک صلواتی را که انسان بفرستد و برای میت ها هدیه کند، چه معنویتی چه صورتی چه واقعیتی برای همین یک صلوات است. بایدبه کمی و زیادی متوجه نباشد، به کیفیت اینها متوجه باشد.
مکاشفه آیت الله بهجت چند روز قبل از رحلت امام خمینی (ره)
شایان ذکر اینکه امام خمینی(ره) دو روز قبل از وفات (پنج شنبه 11/3/1386 در حالی که در بستر بیماری بود در عالم مکاشفه با حضرت آیت العظمی بهجت در این‌باره فرمودند: (هنگامی که آقای خمینی در بیمارستان بود، چند روز قبل از وفاتش، پنج شنبه بعد از نماز صبح، در حالی که خواب نبودم، دیدم ایشان زیبا، خوشرو و با لبخند از جلوی من گذشت. چهره اش از عکس او زیباتر بود. بعد از چند روز که خبر وفات ایشان منتشر شد، متوجه شدم که ایشان آمده از من خداحافظی کند، خوشحال بود و برای آنکه کارش تا آخر درست بوده و از آنچه انجام داده پشیمان نیست، بلکه کارش ناجح بوده است.)
نکته های ناب مهدوی از آیت الله العظمی بهجت رحمت الله
- لازم نیست که انسان در پی این باشد که خدمت حضرت ولی عصر(عج) تشرف حاصل کند، بلکه شاید خواندن دو رکعت نماز، سپس توسل به ائمه اطهار(ع) بهتر از تشرف باشد.
- آیا می شود رئیس و مولای ما حضرت ولی عصر(عج) محزون باشد و ما خوشحال باشیم او در اثر ابتلای دوستان، گریان باشد و ما خندان و خوشحال باشیم و در عین حال خود را تابع آن حضرت بدانیم.
- ما طلاب باید در این فکر باشیم که چگونه می توانیم یک امضاء و تأییدی از مولایمان حضرت ولی عصر(عج) بگیریم یعنی چگونه درس بخوانیم و چگونه رفتار کنیم که مولایمان ما را امضاء و تأیید کند.
سرانجام، روح ملکوتی این عالم ربانی و فقیه صمدانی و مرجع تقلید شیعیان جهان، در بعد از ظهر روز یکشنبه 27 اردیبهشت 1388 به ملکوت اعلی پیوست.
منابع:
بهجت منتظران، نشریه امان ویژه امام زمان، شماره 30، خرداد و تیر 1390
اسراری از آقای خمینی(ره) مید انم که به کسی نگفته ام. روزنامه افق پارسی" ویزه نامه هفته نامه افق حوزه) شماره 5 ، مرداد 1393
شهادت از منظر آیت الله العظمی بهجت قدس سره، هفته نامه افق حوزه، ویژه نامه روحانیت و دفاع مقدس، شماره 8 اسفند 1393
معجزه یک وصیت، ویژه نامه هفته نامه افق حوزه به مناسبت سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا علیه السلام، فرودین 1393
انتهای پیام/خ
نجف اشرف، سفری برای تحصیل علوم دینی
در سال 1352 قمری، برای تحصیل به نجف اشرف رهسپار شد و سطح عالی علوم حوزه را در محضر بزرگانی چون شیخ مرتضی طالقانی به پایان رساند و پس از درک محضر آیات عظام ضیاء عراقی و میرزا نائینی در حوزه درسی آیت‌الله شیخ محمدحسین غروی اصفهانی وارد شد. افزون بر این، ایشان از محضر آیات عظام سیدابوالحسن اصفهانی و شیخ محمدکاظم شیرازی و سیدحسین بادکوبه‌ای نیز بهره برد. ایشان در تألیف کتاب "سفینة البحار" با محدث کبیرحاج شیخ عباس قمی(مؤلف کتاب مفاتیح الجنان) همکاری نمود.
ایشان در زمینه تهذیب نفس در زادگاهش از محضر عالم بزرگوار، مرحوم سعیدی و در کربلا از برخی علمای دیگر بهره برد، تا اینکه در نجف اشرف و در حدود هیجده سالگی با آیت‌الله علامه قاضی آشنا شده و گمشده خویش را در وجود ایشان یافت و در زمره شاگردان اخلاقی و عرفانی ایشان درآمد. ایشان سرانجام در سال 1364 قمری، برابر با سال 1324 شمسی، با قلبی صیقل یافت و در زمره شاگردان مالامال از عشق به حضرت حق و با کوله باری از علم و کمال به سرزمین خویش بازگشت و در زادگاهش تشکیل خانواده داد و در حالی که آماده بازگشت به نجف اشرف بود- هنگام عبور از قم در زمانی که هنوز چندین ماه از مهاجرت آیت الله بروجردی به قم نگذشته بود- ابتدا به صورت موقت و سپس به صورت دائم در شهر مقدس قم، رخت اقامت افکند و از محضر آیات عظام، کوه کمره ای و بروجردی استفاده نمود. در همان سال ها و بعد از آن، معظم‌له به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت و تا پایان عمر شریف خویش به تربیت شاگردانی بسیار، همت گماشت.
حجت الاسلام و المسلمین محمدی ری‌شهری نقل می کند: آیت الله العظمی بهجت رحمت الله علیه بر اساس آموزه های قرآن و اهل بیت(ع) مهم ترین توصیه های اخلاقی و عملی را اجتناب از گناه می دانستند. وقتی از ایشان درخواست نصیحت کردم، فرمودند: (نصیحتی از این بالاتر نیست که انسان، تصمیم جدی بگیرد که اگر خداوند به او یک صد سال عمر هم داد، عالماً و عمداً، حتی یک آن هم معصیت نکند، اگر چنین حالی واقعا برای او پیدا شد، خداوند او را کمکی کند و توفیق می‌دهد.) و هم چنین می‌فرمودند: (برای سالک در اولین مرحله، عزم راسخ و مستمر بر ترک معاصی در اعتقادات و اعمال و نماز اول وقت، برای وصول به مقامات عالیه، کافی و وافی است.)
دفن شبانه حضرت زهرا(س) کاری نظیر کار پیامبران
از مرجع فقید جهان تشیع، آیت الله العظمی بهجت قدس سره نقل شده است: اینکه حضرت زهرا(س) بعد از آن همه مظلومیت در حال احتضار وصیت نموده که شبانه دفن گردد، کار عجیبی بود که نظیر کار پیغمبران است، زیرا کسی که نزاع کند و مغلوب شود و کشته و شهید گردد و علیه او قضاوت بشود و آن همه بلاها را ببیند و با این حال راهی را پیدا می‌کند که خود را مثل غالب جلوه دهد و غالب بودن خود را به دیگران نشان دهد، به کار پیغمبران و اعجاز شباهت دارد، راهی که فکر بشر از فهم آن عاجز بود و آن اینکه وصیت نمود، بدون تشیع، شبانه دفن گردد.
اگر دستگاه حکومتی و خلافت به فکرشان می‌رسید که حضرت زهرا(س) چنین کاری را می‌خواهد بکند، به منزل آن حضرت وارد می‌شدند و از انجام آن جلوگیری می‌کردند. بعد از دفن نیز راهی جز نبش قبر آن حضرت نبود که حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام از آن جلوگیری نمود و نتوانستد کاری بکنند.
شهادت موجب مسرت است نه حزن
شهادت از منظر آیت الله العظمی بهجت قدس سره عبارت است از: (مبادا غفلت کنید آنهایی که شهید شدند آنهایی که شهید داده اند، در راه خدا رفته اند و در راه خدا بوده اند و خدا می داند چه تاجی بر سر اینها گذاشته شده و لو بعضی ها نمی بینند مگر بعد از اینکه از این نشأت بروند، شهادت – اگر حسابش را بکنیم – موجب مسرت است، نه موجب حزن، این حزنی که در انسان پیدا می شد، به خاطر این است که آن شهید رفت آن اتاق و ما ماندیم این اتاق، دیگر فکر این را نمی کنیم که او حالش از حال ما بهتر است، ما ناراحتی داریم، او راحت است: فکر ین را نمی کنیم که الان چه (چیزهایی) خدا برای ما قرار داده، ما معلوم نیست چه جوری برویم؟ آیا با ایمان می رویم یا نه؟ او با ایمان رفت و آن هم این جور، شهید رفت. باید بفهمیم که شهادت از موجبات سعادت است، هر فردی را بالا می برد، پایین نمی آورد و این خانه یک خانه ای است که جای ماندن نیست باید در اینجا یک چیزهایی جمع کند برای جای دیگر که زندگی می کند. آن وقت آن چیزهایی که جمع می کند، آنجا بزرگیش معلوم می شود، آنجا معلوم می شود که این، کافی و وافی است، اینجا معلوم نیست. خدا می داند یک صلواتی را که انسان بفرستد و برای میت ها هدیه کند، چه معنویتی چه صورتی چه واقعیتی برای همین یک صلوات است. بایدبه کمی و زیادی متوجه نباشد، به کیفیت اینها متوجه باشد.
مکاشفه آیت الله بهجت چند روز قبل از رحلت امام خمینی (ره)
شایان ذکر اینکه امام خمینی(ره) دو روز قبل از وفات (پنج شنبه 11/3/1386 در حالی که در بستر بیماری بود در عالم مکاشفه با حضرت آیت العظمی بهجت در این‌باره فرمودند: (هنگامی که آقای خمینی در بیمارستان بود، چند روز قبل از وفاتش، پنج شنبه بعد از نماز صبح، در حالی که خواب نبودم، دیدم ایشان زیبا، خوشرو و با لبخند از جلوی من گذشت. چهره اش از عکس او زیباتر بود. بعد از چند روز که خبر وفات ایشان منتشر شد، متوجه شدم که ایشان آمده از من خداحافظی کند، خوشحال بود و برای آنکه کارش تا آخر درست بوده و از آنچه انجام داده پشیمان نیست، بلکه کارش ناجح بوده است.)
نکته های ناب مهدوی از آیت الله العظمی بهجت رحمت الله
- لازم نیست که انسان در پی این باشد که خدمت حضرت ولی عصر(عج) تشرف حاصل کند، بلکه شاید خواندن دو رکعت نماز، سپس توسل به ائمه اطهار(ع) بهتر از تشرف باشد.
- آیا می شود رئیس و مولای ما حضرت ولی عصر(عج) محزون باشد و ما خوشحال باشیم او در اثر ابتلای دوستان، گریان باشد و ما خندان و خوشحال باشیم و در عین حال خود را تابع آن حضرت بدانیم.
- ما طلاب باید در این فکر باشیم که چگونه می توانیم یک امضاء و تأییدی از مولایمان حضرت ولی عصر(عج) بگیریم یعنی چگونه درس بخوانیم و چگونه رفتار کنیم که مولایمان ما را امضاء و تأیید کند.
سرانجام، روح ملکوتی این عالم ربانی و فقیه صمدانی و مرجع تقلید شیعیان جهان، در بعد از ظهر روز یکشنبه 27 اردیبهشت 1388 به ملکوت اعلی پیوست.
منابع:
بهجت منتظران، نشریه امان ویژه امام زمان، شماره 30، خرداد و تیر 1390
اسراری از آقای خمینی(ره) مید انم که به کسی نگفته ام. روزنامه افق پارسی" ویزه نامه هفته نامه افق حوزه) شماره 5 ، مرداد 1393
شهادت از منظر آیت الله العظمی بهجت قدس سره، هفته نامه افق حوزه، ویژه نامه روحانیت و دفاع مقدس، شماره 8 اسفند 1393
معجزه یک وصیت، ویژه نامه هفته نامه افق حوزه به مناسبت سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا علیه السلام، فرودین 1393
انتهای پیام/خ
نجف اشرف، سفری برای تحصیل علوم دینی
در سال 1352 قمری، برای تحصیل به نجف اشرف رهسپار شد و سطح عالی علوم حوزه را در محضر بزرگانی چون شیخ مرتضی طالقانی به پایان رساند و پس از درک محضر آیات عظام ضیاء عراقی و میرزا نائینی در حوزه درسی آیت‌الله شیخ محمدحسین غروی اصفهانی وارد شد. افزون بر این، ایشان از محضر آیات عظام سیدابوالحسن اصفهانی و شیخ محمدکاظم شیرازی و سیدحسین بادکوبه‌ای نیز بهره برد. ایشان در تألیف کتاب "سفینة البحار" با محدث کبیرحاج شیخ عباس قمی(مؤلف کتاب مفاتیح الجنان) همکاری نمود.
ایشان در زمینه تهذیب نفس در زادگاهش از محضر عالم بزرگوار، مرحوم سعیدی و در کربلا از برخی علمای دیگر بهره برد، تا اینکه در نجف اشرف و در حدود هیجده سالگی با آیت‌الله علامه قاضی آشنا شده و گمشده خویش را در وجود ایشان یافت و در زمره شاگردان اخلاقی و عرفانی ایشان درآمد. ایشان سرانجام در سال 1364 قمری، برابر با سال 1324 شمسی، با قلبی صیقل یافت و در زمره شاگردان مالامال از عشق به حضرت حق و با کوله باری از علم و کمال به سرزمین خویش بازگشت و در زادگاهش تشکیل خانواده داد و در حالی که آماده بازگشت به نجف اشرف بود- هنگام عبور از قم در زمانی که هنوز چندین ماه از مهاجرت آیت الله بروجردی به قم نگذشته بود- ابتدا به صورت موقت و سپس به صورت دائم در شهر مقدس قم، رخت اقامت افکند و از محضر آیات عظام، کوه کمره ای و بروجردی استفاده نمود. در همان سال ها و بعد از آن، معظم‌له به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت و تا پایان عمر شریف خویش به تربیت شاگردانی بسیار، همت گماشت.
حجت الاسلام و المسلمین محمدی ری‌شهری نقل می کند: آیت الله العظمی بهجت رحمت الله علیه بر اساس آموزه های قرآن و اهل بیت(ع) مهم ترین توصیه های اخلاقی و عملی را اجتناب از گناه می دانستند. وقتی از ایشان درخواست نصیحت کردم، فرمودند: (نصیحتی از این بالاتر نیست که انسان، تصمیم جدی بگیرد که اگر خداوند به او یک صد سال عمر هم داد، عالماً و عمداً، حتی یک آن هم معصیت نکند، اگر چنین حالی واقعا برای او پیدا شد، خداوند او را کمکی کند و توفیق می‌دهد.) و هم چنین می‌فرمودند: (برای سالک در اولین مرحله، عزم راسخ و مستمر بر ترک معاصی در اعتقادات و اعمال و نماز اول وقت، برای وصول به مقامات عالیه، کافی و وافی است.)
دفن شبانه حضرت زهرا(س) کاری نظیر کار پیامبران
از مرجع فقید جهان تشیع، آیت الله العظمی بهجت قدس سره نقل شده است: اینکه حضرت زهرا(س) بعد از آن همه مظلومیت در حال احتضار وصیت نموده که شبانه دفن گردد، کار عجیبی بود که نظیر کار پیغمبران است، زیرا کسی که نزاع کند و مغلوب شود و کشته و شهید گردد و علیه او قضاوت بشود و آن همه بلاها را ببیند و با این حال راهی را پیدا می‌کند که خود را مثل غالب جلوه دهد و غالب بودن خود را به دیگران نشان دهد، به کار پیغمبران و اعجاز شباهت دارد، راهی که فکر بشر از فهم آن عاجز بود و آن اینکه وصیت نمود، بدون تشیع، شبانه دفن گردد.
اگر دستگاه حکومتی و خلافت به فکرشان می‌رسید که حضرت زهرا(س) چنین کاری را می‌خواهد بکند، به منزل آن حضرت وارد می‌شدند و از انجام آن جلوگیری می‌کردند. بعد از دفن نیز راهی جز نبش قبر آن حضرت نبود که حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام از آن جلوگیری نمود و نتوانستد کاری بکنند.
شهادت موجب مسرت است نه حزن
شهادت از منظر آیت الله العظمی بهجت قدس سره عبارت است از: (مبادا غفلت کنید آنهایی که شهید شدند آنهایی که شهید داده اند، در راه خدا رفته اند و در راه خدا بوده اند و خدا می داند چه تاجی بر سر اینها گذاشته شده و لو بعضی ها نمی بینند مگر بعد از اینکه از این نشأت بروند، شهادت – اگر حسابش را بکنیم – موجب مسرت است، نه موجب حزن، این حزنی که در انسان پیدا می شد، به خاطر این است که آن شهید رفت آن اتاق و ما ماندیم این اتاق، دیگر فکر این را نمی کنیم که او حالش از حال ما بهتر است، ما ناراحتی داریم، او راحت است: فکر ین را نمی کنیم که الان چه (چیزهایی) خدا برای ما قرار داده، ما معلوم نیست چه جوری برویم؟ آیا با ایمان می رویم یا نه؟ او با ایمان رفت و آن هم این جور، شهید رفت. باید بفهمیم که شهادت از موجبات سعادت است، هر فردی را بالا می برد، پایین نمی آورد و این خانه یک خانه ای است که جای ماندن نیست باید در اینجا یک چیزهایی جمع کند برای جای دیگر که زندگی می کند. آن وقت آن چیزهایی که جمع می کند، آنجا بزرگیش معلوم می شود، آنجا معلوم می شود که این، کافی و وافی است، اینجا معلوم نیست. خدا می داند یک صلواتی را که انسان بفرستد و برای میت ها هدیه کند، چه معنویتی چه صورتی چه واقعیتی برای همین یک صلوات است. بایدبه کمی و زیادی متوجه نباشد، به کیفیت اینها متوجه باشد.
مکاشفه آیت الله بهجت چند روز قبل از رحلت امام خمینی (ره)
شایان ذکر اینکه امام خمینی(ره) دو روز قبل از وفات (پنج شنبه 11/3/1386 در حالی که در بستر بیماری بود در عالم مکاشفه با حضرت آیت العظمی بهجت در این‌باره فرمودند: (هنگامی که آقای خمینی در بیمارستان بود، چند روز قبل از وفاتش، پنج شنبه بعد از نماز صبح، در حالی که خواب نبودم، دیدم ایشان زیبا، خوشرو و با لبخند از جلوی من گذشت. چهره اش از عکس او زیباتر بود. بعد از چند روز که خبر وفات ایشان منتشر شد، متوجه شدم که ایشان آمده از من خداحافظی کند، خوشحال بود و برای آنکه کارش تا آخر درست بوده و از آنچه انجام داده پشیمان نیست، بلکه کارش ناجح بوده است.)
نکته های ناب مهدوی از آیت الله العظمی بهجت رحمت الله
- لازم نیست که انسان در پی این باشد که خدمت حضرت ولی عصر(عج) تشرف حاصل کند، بلکه شاید خواندن دو رکعت نماز، سپس توسل به ائمه اطهار(ع) بهتر از تشرف باشد.
- آیا می شود رئیس و مولای ما حضرت ولی عصر(عج) محزون باشد و ما خوشحال باشیم او در اثر ابتلای دوستان، گریان باشد و ما خندان و خوشحال باشیم و در عین حال خود را تابع آن حضرت بدانیم.
- ما طلاب باید در این فکر باشیم که چگونه می توانیم یک امضاء و تأییدی از مولایمان حضرت ولی عصر(عج) بگیریم یعنی چگونه درس بخوانیم و چگونه رفتار کنیم که مولایمان ما را امضاء و تأیید کند.
سرانجام، روح ملکوتی این عالم ربانی و فقیه صمدانی و مرجع تقلید شیعیان جهان، در بعد از ظهر روز یکشنبه 27 اردیبهشت 1388 به ملکوت اعلی پیوست.
منابع:
بهجت منتظران، نشریه امان ویژه امام زمان، شماره 30، خرداد و تیر 1390
اسراری از آقای خمینی(ره) مید انم که به کسی نگفته ام. روزنامه افق پارسی" ویزه نامه هفته نامه افق حوزه) شماره 5 ، مرداد 1393
شهادت از منظر آیت الله العظمی بهجت قدس سره، هفته نامه افق حوزه، ویژه نامه روحانیت و دفاع مقدس، شماره 8 اسفند 1393
معجزه یک وصیت، ویژه نامه هفته نامه افق حوزه به مناسبت سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا علیه السلام، فرودین 1393
انتهای پیام/خ
,
نجف اشرف، سفری برای تحصیل علوم دینی
, نجف اشرف، سفری برای تحصیل علوم دینی ,در سال 1352 قمری، برای تحصیل به نجف اشرف رهسپار شد و سطح عالی علوم حوزه را در محضر بزرگانی چون شیخ مرتضی طالقانی به پایان رساند و پس از درک محضر آیات عظام ضیاء عراقی و میرزا نائینی در حوزه درسی آیت‌الله شیخ محمدحسین غروی اصفهانی وارد شد. افزون بر این، ایشان از محضر آیات عظام سیدابوالحسن اصفهانی و شیخ محمدکاظم شیرازی و سیدحسین بادکوبه‌ای نیز بهره برد. ایشان در تألیف کتاب "سفینة البحار" با محدث کبیرحاج شیخ عباس قمی(مؤلف کتاب مفاتیح الجنان) همکاری نمود.
,,
ایشان در زمینه تهذیب نفس در زادگاهش از محضر عالم بزرگوار، مرحوم سعیدی و در کربلا از برخی علمای دیگر بهره برد، تا اینکه در نجف اشرف و در حدود هیجده سالگی با آیت‌الله علامه قاضی آشنا شده و گمشده خویش را در وجود ایشان یافت و در زمره شاگردان اخلاقی و عرفانی ایشان درآمد. ایشان سرانجام در سال 1364 قمری، برابر با سال 1324 شمسی، با قلبی صیقل یافت و در زمره شاگردان مالامال از عشق به حضرت حق و با کوله باری از علم و کمال به سرزمین خویش بازگشت و در زادگاهش تشکیل خانواده داد و در حالی که آماده بازگشت به نجف اشرف بود- هنگام عبور از قم در زمانی که هنوز چندین ماه از مهاجرت آیت الله بروجردی به قم نگذشته بود- ابتدا به صورت موقت و سپس به صورت دائم در شهر مقدس قم، رخت اقامت افکند و از محضر آیات عظام، کوه کمره ای و بروجردی استفاده نمود. در همان سال ها و بعد از آن، معظم‌له به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت و تا پایان عمر شریف خویش به تربیت شاگردانی بسیار، همت گماشت.
,,
حجت الاسلام و المسلمین محمدی ری‌شهری نقل می کند: آیت الله العظمی بهجت رحمت الله علیه بر اساس آموزه های قرآن و اهل بیت(ع) مهم ترین توصیه های اخلاقی و عملی را اجتناب از گناه می دانستند. وقتی از ایشان درخواست نصیحت کردم، فرمودند: (نصیحتی از این بالاتر نیست که انسان، تصمیم جدی بگیرد که اگر خداوند به او یک صد سال عمر هم داد، عالماً و عمداً، حتی یک آن هم معصیت نکند، اگر چنین حالی واقعا برای او پیدا شد، خداوند او را کمکی کند و توفیق می‌دهد.) و هم چنین می‌فرمودند: (برای سالک در اولین مرحله، عزم راسخ و مستمر بر ترک معاصی در اعتقادات و اعمال و نماز اول وقت، برای وصول به مقامات عالیه، کافی و وافی است.)
,,
دفن شبانه حضرت زهرا(س) کاری نظیر کار پیامبران
, دفن شبانه حضرت زهرا(س) کاری نظیر کار پیامبران,از مرجع فقید جهان تشیع، آیت الله العظمی بهجت قدس سره نقل شده است: اینکه حضرت زهرا(س) بعد از آن همه مظلومیت در حال احتضار وصیت نموده که شبانه دفن گردد، کار عجیبی بود که نظیر کار پیغمبران است، زیرا کسی که نزاع کند و مغلوب شود و کشته و شهید گردد و علیه او قضاوت بشود و آن همه بلاها را ببیند و با این حال راهی را پیدا می‌کند که خود را مثل غالب جلوه دهد و غالب بودن خود را به دیگران نشان دهد، به کار پیغمبران و اعجاز شباهت دارد، راهی که فکر بشر از فهم آن عاجز بود و آن اینکه وصیت نمود، بدون تشیع، شبانه دفن گردد.
,,
اگر دستگاه حکومتی و خلافت به فکرشان می‌رسید که حضرت زهرا(س) چنین کاری را می‌خواهد بکند، به منزل آن حضرت وارد می‌شدند و از انجام آن جلوگیری می‌کردند. بعد از دفن نیز راهی جز نبش قبر آن حضرت نبود که حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام از آن جلوگیری نمود و نتوانستد کاری بکنند.
,,
شهادت موجب مسرت است نه حزن
, شهادت موجب مسرت است نه حزن,شهادت از منظر آیت الله العظمی بهجت قدس سره عبارت است از: (مبادا غفلت کنید آنهایی که شهید شدند آنهایی که شهید داده اند، در راه خدا رفته اند و در راه خدا بوده اند و خدا می داند چه تاجی بر سر اینها گذاشته شده و لو بعضی ها نمی بینند مگر بعد از اینکه از این نشأت بروند، شهادت – اگر حسابش را بکنیم – موجب مسرت است، نه موجب حزن، این حزنی که در انسان پیدا می شد، به خاطر این است که آن شهید رفت آن اتاق و ما ماندیم این اتاق، دیگر فکر این را نمی کنیم که او حالش از حال ما بهتر است، ما ناراحتی داریم، او راحت است: فکر ین را نمی کنیم که الان چه (چیزهایی) خدا برای ما قرار داده، ما معلوم نیست چه جوری برویم؟ آیا با ایمان می رویم یا نه؟ او با ایمان رفت و آن هم این جور، شهید رفت. باید بفهمیم که شهادت از موجبات سعادت است، هر فردی را بالا می برد، پایین نمی آورد و این خانه یک خانه ای است که جای ماندن نیست باید در اینجا یک چیزهایی جمع کند برای جای دیگر که زندگی می کند. آن وقت آن چیزهایی که جمع می کند، آنجا بزرگیش معلوم می شود، آنجا معلوم می شود که این، کافی و وافی است، اینجا معلوم نیست. خدا می داند یک صلواتی را که انسان بفرستد و برای میت ها هدیه کند، چه معنویتی چه صورتی چه واقعیتی برای همین یک صلوات است. بایدبه کمی و زیادی متوجه نباشد، به کیفیت اینها متوجه باشد.
,,
مکاشفه آیت الله بهجت چند روز قبل از رحلت امام خمینی (ره)
, مکاشفه آیت الله بهجت چند روز قبل از رحلت امام خمینی (ره),شایان ذکر اینکه امام خمینی(ره) دو روز قبل از وفات (پنج شنبه 11/3/1386 در حالی که در بستر بیماری بود در عالم مکاشفه با حضرت آیت العظمی بهجت در این‌باره فرمودند: (هنگامی که آقای خمینی در بیمارستان بود، چند روز قبل از وفاتش، پنج شنبه بعد از نماز صبح، در حالی که خواب نبودم، دیدم ایشان زیبا، خوشرو و با لبخند از جلوی من گذشت. چهره اش از عکس او زیباتر بود. بعد از چند روز که خبر وفات ایشان منتشر شد، متوجه شدم که ایشان آمده از من خداحافظی کند، خوشحال بود و برای آنکه کارش تا آخر درست بوده و از آنچه انجام داده پشیمان نیست، بلکه کارش ناجح بوده است.)
,,
نکته های ناب مهدوی از آیت الله العظمی بهجت رحمت الله
,- لازم نیست که انسان در پی این باشد که خدمت حضرت ولی عصر(عج) تشرف حاصل کند، بلکه شاید خواندن دو رکعت نماز، سپس توسل به ائمه اطهار(ع) بهتر از تشرف باشد.
- آیا می شود رئیس و مولای ما حضرت ولی عصر(عج) محزون باشد و ما خوشحال باشیم او در اثر ابتلای دوستان، گریان باشد و ما خندان و خوشحال باشیم و در عین حال خود را تابع آن حضرت بدانیم.
- ما طلاب باید در این فکر باشیم که چگونه می توانیم یک امضاء و تأییدی از مولایمان حضرت ولی عصر(عج) بگیریم یعنی چگونه درس بخوانیم و چگونه رفتار کنیم که مولایمان ما را امضاء و تأیید کند.
سرانجام، روح ملکوتی این عالم ربانی و فقیه صمدانی و مرجع تقلید شیعیان جهان، در بعد از ظهر روز یکشنبه 27 اردیبهشت 1388 به ملکوت اعلی پیوست.
,منابع:
,بهجت منتظران، نشریه امان ویژه امام زمان، شماره 30، خرداد و تیر 1390
,اسراری از آقای خمینی(ره) مید انم که به کسی نگفته ام. روزنامه افق پارسی" ویزه نامه هفته نامه افق حوزه) شماره 5 ، مرداد 1393
,شهادت از منظر آیت الله العظمی بهجت قدس سره، هفته نامه افق حوزه، ویژه نامه روحانیت و دفاع مقدس، شماره 8 اسفند 1393
,معجزه یک وصیت، ویژه نامه هفته نامه افق حوزه به مناسبت سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا علیه السلام، فرودین 1393
,انتهای پیام/خ
,]
ارسال دیدگاه