پاداش و کیفر اعمال در دنیا و آخرت
براى رهایى از عکس العملهاى بد، عملهاى نیکو باید انجام داد و غیر از این چاره اى نیست.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا به نقل از افکارنیوز، کسى که کار نیک مى کند داراى دو پاداش است و بدکار نیز داراى دو نوع کیفر.
پاداشى که نیکوکار در دنیا دریافت مى دارد در کلمه خوشبختى و سعادت دنیوى خلاصه مى شود زیرا خداوند این جهان را با چنان نظام شگفت انگیزى آفریده که حتى یک بار نفس کشیدن، بى قاعده و بى حساب نیست و بى اثر نیز نمى ماند و چون خدا داراى اسماء الحسنى و صفات پسندیده است و از خداى نیکو آفرین هم جز نیکى به وجود نمى آید هر عمل نیکى که از بنده اش صادر شود پاداش نیکش را در دنیا به او عطا خواهد فرمود پس هر که نیکى کند به سود خود اوست و به لحاظ این که هر چه به وجود آید «نیست» نخواهد شد و «معدوم» نخواهند گشت بلکه تا ابد به راه کمال خود ادامه خواهد داد لذا نیکوکار پس از مرگ هم پاداش اعمال نیکش را بهتر از آنچه در دنیا دریافت داشته از خداى بخشنده دریافت خواهد داشت.
بنا بر این پاداشها دو نوعند:
۱- پاداشهاى دنیوى ۲- پاداشهاى اخروى کیفرها نیز به قیاس مذکور دو قسمند:
۱- کیفر دنیوى ۲- کیفر اخروى بدکار را در طبیعت پاداش نیکو نیست. او گرچه مدتى را در دنیا زنده مى گذراند ولى زندگى نمى کند بلکه با بیماریهاى حسد، کینه، حرص، بى تابى، فزونطلبى، حب جاه و مقام و ... تن و روان خویش را مى سوزاند و همین آتشها را هم به آخرت منتقل مى کند.
چرا یک ذره غبار که در چشم مى نشیند تا بیرون نیاید انسان را از ناراحتى و رنج نمى رهاند؟
چرا یک قطره آب اگر در قصبه الریه وارد شود سرفه هاى مکرر بر آدمى دست مى دهد؟ و چرا خارى کوچک که در پاى خلد، انسان از رفتار باز مى ماند؟ براى اینکه بر خلاف طبیعت و سنت الهى هر عملى واقع شود، عکس العملش ناراحتى، رنج و بیمارى است. پس براى رهایى از عکس العملهاى بد، عملهاى نیکو باید انجام داد و غیر از این چاره اى نیست.
منبع:محاسبه نفس یا روش پیشگیرى از وقوع جرم (ترجمه محاسبة النفس)، ص: ۹۴.
پاداشى که نیکوکار در دنیا دریافت مى دارد در کلمه خوشبختى و سعادت دنیوى خلاصه مى شود زیرا خداوند این جهان را با چنان نظام شگفت انگیزى آفریده که حتى یک بار نفس کشیدن، بى قاعده و بى حساب نیست و بى اثر نیز نمى ماند و چون خدا داراى اسماء الحسنى و صفات پسندیده است و از خداى نیکو آفرین هم جز نیکى به وجود نمى آید هر عمل نیکى که از بنده اش صادر شود پاداش نیکش را در دنیا به او عطا خواهد فرمود پس هر که نیکى کند به سود خود اوست و به لحاظ این که هر چه به وجود آید «نیست» نخواهد شد و «معدوم» نخواهند گشت بلکه تا ابد به راه کمال خود ادامه خواهد داد لذا نیکوکار پس از مرگ هم پاداش اعمال نیکش را بهتر از آنچه در دنیا دریافت داشته از خداى بخشنده دریافت خواهد داشت.
بنا بر این پاداشها دو نوعند:
۱- پاداشهاى دنیوى ۲- پاداشهاى اخروى کیفرها نیز به قیاس مذکور دو قسمند:
۱- کیفر دنیوى ۲- کیفر اخروى بدکار را در طبیعت پاداش نیکو نیست. او گرچه مدتى را در دنیا زنده مى گذراند ولى زندگى نمى کند بلکه با بیماریهاى حسد، کینه، حرص، بى تابى، فزونطلبى، حب جاه و مقام و ... تن و روان خویش را مى سوزاند و همین آتشها را هم به آخرت منتقل مى کند.
چرا یک ذره غبار که در چشم مى نشیند تا بیرون نیاید انسان را از ناراحتى و رنج نمى رهاند؟
چرا یک قطره آب اگر در قصبه الریه وارد شود سرفه هاى مکرر بر آدمى دست مى دهد؟ و چرا خارى کوچک که در پاى خلد، انسان از رفتار باز مى ماند؟ براى اینکه بر خلاف طبیعت و سنت الهى هر عملى واقع شود، عکس العملش ناراحتى، رنج و بیمارى است. پس براى رهایى از عکس العملهاى بد، عملهاى نیکو باید انجام داد و غیر از این چاره اى نیست.
منبع:محاسبه نفس یا روش پیشگیرى از وقوع جرم (ترجمه محاسبة النفس)، ص: ۹۴., افکارنیوز,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه