به گزارش خبرنگار ورزشی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ والیبال ایران روزهای عسر و حرج را سپری می کند. ناکامی تمام عیار در رقابتهای انتخابی المپیک در ریو برزیل همچون آوار بر سر تیم ملی خراب شد و ته مانده ویرانه های برج و باروی باشکوه قدیمی را فرو ریخت. یک سونامی تمام عیار که به اندازه ای مهیب بود که ناخدای کشتی والیبال را وادار کرد تا در میانه راه استعفا داده و از کشتی ورشکسته پیاده شود. این سونامی به اندازه ای مهیب بود که حتی قهرمانی چند روز قبل تر در بازیهای آسیایی هانگژو نیز به چشم هیچکس نیامد تا والیبال یک بحران بی سابقه را تجربه کند. بحرانی که در یک دهه اخیر هرگز در این رشته سابقه نداشته. تیمی که عادت کرده بود تنه به تنه بزرگان بزند و با ستاره های بین المللی اش در همه جام ها و تورنمنت ها مدعی باشد، امروز به جایی رسیده که برابر بازندگان همیشگی و یک دهه اخیرش خیلی زود تسلیم می شود.

سریال ناکامی های تیم ملی والیبال در 2 سال اخیر کار را به جایی رساند که رئیس فدراسیون والیبال رسما مسئولیت شکست را پذیرفت و از شکست استراتژی سرمربی ایرانی روی نیمکت تیم ملی حرف زد. یک اعتراف تلخ و حقیقی که بی تردید عامل اصلی سقوط آزاد والیبال در 2 سال اخیر محسوب می شود. ناکامی های سریالی اخیر و در نهایت باخت فاجعه بار در انتخابی المپیک که حکم میخ آخر بر تابوت تیم ملی والیبال را داشت، در حقیقت پایان یک تفکر اشتباهی در والیبال بود. اینکه دانش مربیان ایرانی به جایی رسیده که توانایی هدایت تیم ملی والیبال را در میادین بزرگ جهانی را دارند. یک توهم غلط که حالا برملا شده.

والیبال در یک دهه اخیر با مربیان صاحب سبک خارجی سری در میان سرها درآورده و در جایگاه یک مدعی نشسته و حالا با مربی وطنی از اوج به حضیض رسیده تا ثابت شود دانش مربی ایرانی هرگز برای موفقیت والیبال در کلاس جهانی کفایت نمی کند. این درست مثل آن است که شما هدایت خودروی مک لارن در فرمول وان را به یک راننده آماتور بدهید و انتظار موفقیت داشته باشید!

بیشتر بخوانید:

داورزنی: مسئولیت شکست را می پذیرم/ با یک مربی تراز اول دنیا، پرقدرت‌تر از همیشه برمی‌گردیم

مربی جدید، انتخابات جدید

رئیس فدراسیون والیبال بلافاصله بعد از شکست تمام عیار در ریو و از دست رفتن فرصت المپیک بلافاصله با عذرخواهی از مردم تاکید کرد که فدراسیون والیبال به سرعت به دنبال جذب یک مربی خارجی بزرگ برای تیم ملی خواهد بود و پروژه مربی ایرانی برای والیبال عملا پایان یافته. این پذیرش حقیقت و اعتراف به اشتباه اگرچه در ادبیات مدیران ورزش ایران کمتر سابقه دارد و بیان آن از زبان رئیس فدراسیون والیبال جالب است اما در ورای این اعتراف و عذرخواهی صریح و البته سرعت العمل برای جذب یک سرمربی جدید و بزرگ خارجی چند نکته کلیدی مستتر شده که باید به آن توجه کرد. سرعت العمل برای جبران مافات البته کار اشتباهی نیست و از منظر عقلانی و مدیریتی یک تصمیم منطقی و درست به شمار می رود اما نباید فراموش کرد که والیبال ایران در یک پیچ تاریخی قرار گرفته و انتخابات فدراسیون را در انتهای پاییز در پیش دارد. انتخاباتی که تکلیف 4 سال آینده این فدراسیون را مشخص خواهد کرد و برای حضور در آن کاندیداهای جدی ثبت نام کرده اند. از همین رو انتخاب یک سرمربی جدید و عقد قرارداد با یک مربی خارجی در فاصله 2 ماه مانده به این انتخابات از منظر مدیریتی تصمیم چندان درستی نیست. چه آنکه انتخاب مربی در این مقطع با سلیقه و نگاه فدراسیون فعلی صورت می پذیرد و فدراسیون والیبال با توجه به ملاحظات خاص خود و البته نگاه مدیریتی فعلی اقدام به جذب مربی خواهد کرد. آنچه لزوما با سلیقه، دیدگاه و نقطه نظرات بقیه منطبق نیست. در حقیقت اگر احتمال بدهیم که در انتخابات آتی والیبال شاهد تغییرات و حضور یک رئیس جدید در فدراسیون باشیم، احتمال وجود دارد که سرمربی منتخب فدراسیون قبلی مورد تایید رئیس جدید نباشد و این آغاز یک مشکل بزرگ در فدراسیون والیبال است. اینکه قطع همکاری با سرمربی خارجی غرامت و تعهد سنگینی را برای والیبال ایران ایجاد خواهد کرد و در صورت اجبار به ادامه همکاری برای پرهیز از پرداخت غرامت، بدون تردید این همکاری با توجه به اختلاف سلیقه طرفین قطعا نتیجه مطلوبی نخواهد داشت.

بیشتر بخوانید:

داورزنی: تیم ملی والیبال 2 سال است که خوب بازی نمی کند/ مذاکره با برخی از گزینه ها را آغاز کرده ایم

فراموش نکنیم که تیم ملی والیبال ایران حداقل تا چند ماه دیگر مسابقه دیگری پیش رو ندارد و می توان انتخاب سرمربی جدید را چند ماهی به عقب انداخت و به بعد از انتخابات موکول کرد؛ زمانی که تکلیف فدراسیون جدید مشخص شده و آن زمان با فراغ بال یک سرمربی درجه یک با نظر، سلیقه و ملاحظات فدراسیون انتخاب شود.