به گزارش خبرنگار ورزشی شبکه اطلاع‌رسانی راه دانا؛ با وجود قرار گرفتن کاروان اعزامی ورزش ایران به نوزدهمین دوره از بازی‌های آسیایی در هانگ‌ژوی چین، برخی از فدراسیون‌ها و تیم‌های ملی بسیار پائین‌تر از حد انتظار ظاهر شده و البته یک‌سری از رشته‌ها هم واقعاً بالاتر از حد انتظار و فراتر از پیش‌بینی‌ها ظاهر شدند.
تنیس‌روی‌میز، تنیس و بدمینتون، ۳ رشته راکتی هستند که از سوی ستاد عالی بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ و با تأیید کمیته ملی المپیک، به هانگ‌ژو اعزام شدند اما مطابق انتظار و پیش‌بینی‌ها، تنها تیم ملی پینگ‌پنگ ایران بود که در سرزمین اژدها با تاریخ‌سازی به موفقیت رسید و ۲ رشته راکتی دیگر، ناکامِ ناکام ماندند.
بدمینتون؛ راکتی که شکست!
بدمینتون‌بازان اعزامی کاروان ورزش کشورمان به هانگ‌ژو، علی حیاتی و یگانه کرمانی بودند که هیچ دستاوردی نداشتند. پیش از این قرار بود تنها یک سهمیه آن هم به شکل حمایتی به فدراسیون بدمینتون در بخش زنان اهدا شود اما محمدرضا پوریا، رئیس فدراسیون با فشارها و درخواست‌های بسیار، بالاخره یک سهمیه دیگر هم گرفت.
سهمیه‌ای که با لابی‌های گسترده پوریا با وزیر وقت ورزش و جوانان کسب شد، البته که کارایی نداشت. بدمینتون به بازی‌های آسیایی رفته بود که فقط رفته باشد! کرمانی که نتوانست مقابل رقیب خود کاری از پیش ببرد و حیاتی هم از شدت غیرحرفه‌ای‌گری، راکتش را شکست تا این فدراسیون هم اخلاق را ببازد و هم ورزش را.
بیش‌تر بخوانید؛
هانگ‌ژو زیر ذره‌بین؛ پرچم‌داری ووشو در روزهای برزخی تکواندو و بوکس!
به نظر می‌رسد که این دو بدمینتون‌باز تنها برای کسب تجربه راهی بازی‌های آسیایی شده بودند اما مگر میدان بازی‌های آسیایی برای کسب تجربه است؟ نباید فراموش کنیم که در دور قبل بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا مهران شهبازی و ثریا آقایی بازی اول را به حریفان واگذار کردند و این چرخه ناکامی در این دور هم تکرار شده است.
البته بهانه‌های آقای رئیس پس از این ناکامی تمامی نداشت اما بر کسی پوشیده نیست این که بگوئیم رقبا قوی هستند و ما نمی‌توانیم، تنها فرار رو به جلوست. بی‌تردید پتانسیل عظیمی در بدمینتون ایران وجود دارد که تبدیل آن از بالقوه‌گی به بالفعل بودن، به تغییرات گسترده در رأس این فدراسیون فشل به ویژه در بخش ریاست خواهد داشت.
تنیس؛ حداقل انتظارات هم برآورده نشد!
فدراسیون تنیس هم به مانند فدراسیون بدمینتون، مورد توجه جدی کمیته ملی المپیک جهت اعزام به بازی‌های آسیایی نبود؛ چرا که از ابتدا سیاست‌های کلی بر این اصل سوار بودند که نفرات اعزامی حتماً کیفی باشند و از آن جهت که عملاً تنیسورهای ایرانی در سطح قاره آسیا شانس مدال نیستند، تنیس چندان وضعیت مناسبی برای اعزام نداشت.
با این حال اما اصرارها و پافشاری‌ها جواب داد تا در روزهای منتهی به سفر، سینا مقیمی و مشکات‌الزهرا صفی به‌عنوان نمایندگان نسل جدید تنیس ایران به هانگ‌ژو اعزام شوند. اگر چه از صفی و مقیمی انتظار خاصی نمی‌رفت اما اتفاقاتی که برای صفی افتاد، اجر آن هبه تجربه‌اندوزی را به شدت کاست.
صفی که به رغم سن کم در تورنمنت‌های مهم بین‌المللی بازی کرده، می‌توانست در شرایط بهتری پا به کورت هانگ‌ژو بگذارد که البته بیماری، علت نتیجه عجیب وی بوده. به هر ترتیب تنیس ایران هم در زمره فدراسیون‌های ناموفق بازی‌ها قرار گرفت؛ با این تفاوت که انتظار مدال از این رشته نداشتیم اما انتظار یک برد، چرا.
تنیس‌روی‌میز؛ به سقف آرزوها رسیدیم!
نوشاد عالمیان با کسب مدال برنز در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸، نشان داد که تنیس‌روی‌میز هم در صورت مدیریت اصولی، برنامه‌ریزی مدون و حمایت صحیح حرف‌های زیادی برای گفتن خواهد داشت. این ادعا در بازی‌های هانگ‌ژو به حقیقت پیوست تا ترکیب دوبل و تیمی پینگ‌پنگ ایران، هم تاریخ‌سازی کند و هم دَبل.
تیم ملی تنیس روی میز ایران با ترکیب نوشاد عالمیان، نیما عالمیان و امیرحسین هدایی و با هدایت جمیل لطف‌الله نسبی در نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی در حالی حضور یافت که کمتر کسی تصور می‌کرد ۲ مدال برای ایران که در رده بیست و هفتم دنیاست، رزرو شده است.
بیش‌تر بخوانید؛
هانگ‌ژو زیر ذره‌بین؛ شلیک بهانه‌ها در دهکده/ تیرهایی که به سیبل ننشست!
تیم ملی با ترکیب این سه نفر یک شگفتی بزرگ را در دهکده رقم زد و ژاپنی که دومین تیم برتر دنیاست را شکست داد تا مدال برنزش قطعی شده باشد. برتری ۳ بر صفر مقابل ژاپن و قطعی شدن مدال برنز، آن قدر اهمیت داشت که به نقطه عطفی برای تنیس‌روی‌میز و کاروان ایران بدل شود.
این مدال اما راه را برای تیم دوبل هم باز کرد تا ترکیب همیشگی برادران عالمیان هم بتواند یک برنز دیگر به کاروان ورزش ایران اضافه کند و تنیس روی میز کشورمان را به سقف آرزوهای ممکن برساند؛ چرا که پیروز شدن برابر چین شاید کار آدم‌های روی زمین نیست و برای برتری مقابل مهد پینگ پنگ، به آدم فضایی‌ها نیاز داریم.
این مدال‌ها نشان می‌دهند که تنیس‌روی‌میز اکنون بر بام توانایی‌های ممکن ایستاده و برای حفظ و ارتقای آن، به حمایت‌های گسترده‌تری نیاز وجود خواهد داشت. پینگ‌پنگ بازان در بین ورزش‌های راکتی، موفق‌ترین بوده‌اند و از حالا راه رویاپردازی ایرانی‌های عاشق تنیس‌روی‌میز برای تورنمنت‌های مهم آتی بازتر از گذشته شده است.