خود محوری های پدرسالار ادامه دارد

۲۰۰۰ سیدنی دچار حاشیه هایی شد و بیش از یک دهه از بوکس ایران فاصله گرفت اما به ناگاه از فدراسیون خبر رسید که قرار است هدایت تیم ملی بعد از مسابقات آسیایی به وی واگذار شود.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا، فدراسیون بوکس از زمانی که فعالیت خود را پس از پیروزی انقلاب اسلامی از سر گرفت تاکنون تنها یک رییس به خود دیده است و این رییس کهنه کار ساختار و شرایط بوکس کشور را به شکلی تعریف کرده که حتی دورنمایی از تغییر هم در راس هرم مدیریت فدراسیون بوکس به چشم نمی خورد.
البته ثبات در مدیریت امریست مطلوب اما چنانچه از این ثبات هدفی غیر از شکوفایی سیستم و مجموعه تحت مدیریت حاصل شود دیگر نمی توان آن را ارزش تلقی کرد و متاسفانه باید اذعان کرد عدم تغییر و تحول در ارکان مدیریت فدراسیون نتیجه درخشانی در بوکس ایران نداشته است.
آنچه در یک نگاه کلی به وضعیت بوکس ایران به چشم می خورد این است که تصمیم گیران فدراسیون نتوانسته اند با چالش های اصلی پیش روی این ورزش از قبیل عدم پخش تلویزیونی مسابقات بوکس، فعال سازی مطلوب هیات های بوکس استان ها، راه اندازی یک لیگ سراسری مستمر و پویا ، تشکیل و آماده سازی تیم های پایه در راستای پشتوانه سازی برای تیم های ملی و ... برخورد متناسبی داشته باشند و اوضاع بوکس ایران با مدیریت فعلی به یک کلاف سردرگم شباهت پیدا کرده است.
اهم تصمیمات فدراسیون بوکس در راس هرم، خلق الساعه و بدون توجه به دامنه تاثیر آن گرفته می شود و بدیهی است که نتایج این تصمیمات نیز چیزی جز درجا زدن بوکس کشور نیست. برای مثال تصمیمی که اخیرا توسط شخص رییس فدراسیون گرفته شده و با انوشیروان نوریان برای هدایت تیم ملی بوکس توافق شده نمونه روشنی از این تصمیمات غیراصولی است.
نوریان یک بوکسور صاحب عنوان در سطح ایران و آسیا است که در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی دچار حاشیه هایی شد و بیش از یک دهه از بوکس ایران فاصله گرفت اما به ناگاه از فدراسیون خبر رسید که قرار است هدایت تیم ملی بعد از مسابقات آسیایی به وی واگذار شود.
فدراسیون بوکس مدتی پیش اعلام کرد برای تیم ملی سرمربی تعیین نمی شود و این تیم فعلا به صورت شورایی و گروهی هدایت خواهد شد. بعد نظر فدراسیون نشینان عوض شد و غلامرضا کریمی را به عنوان سرمربی معرفی کردند در حالیکه شایعاتی هم در خصوص پیوستن اکبر احدی سرمربی تیم ملی جوانان به کادر فنی تیم ملی بزرگسالان به گوش می رسید. حالا هم که صحبت از توافق با انوشیروان نوریان برای هدایت تیم ملی به میان آمده است.
کمترین آسیب این تصمیمات خلق الساعه این است که کادر فنی فعلی در آستانه مسابقات قهرمانی آسیا احساس بی ثباتی می کند و تمرکز خود را برای هدایت مطلوب ملی پوشان از دست می دهد. با انوشیروان نوریان که سالها برای بوکس ایران در آسیا افتخار آفرینی کرده است کوچکترین مساله شخصی نداریم و آن طور که او در رسانه ها گفته قصد تخریب او را هم به هیچ عنوان نداریم اما یک سوال اساسی جدا از ماجرای عجیب پناهندگی او در حین مسابقات المپیک سیدنی وجود دارد و آن این است که فدراسیون نشینان چگونه تصمیم گرفته اند هدایت تیم ملی بوکس را به نوریان بدهند درحالی که ایشان در مسابقات المپیک سیدنی به دلیل دوپینگ محروم شده است.آیا سرمربی تیم ملی نباید از میان افرادی انتخاب شود که ضمن داشتن صلاحیتهای فنی از این گونه اتهامات و حاشیه ها مبرا باشد؟
این سوال و سوالاتی که پیش از این در خصوص عملکرد فدراسیون بوکس مطرح می شود تاکنون پاسخی نداشته است و رییس کهنه کار دور از دایره نقد و پاسخگویی همچنان به خودمحوری های بی پایانش ادامه می دهد.