چرا خداوند متعال محبت خودش را مطرح می کند؟

تا وقتی که انسان می تواند با وابستگی به خدا آدم بشود،دیگر مدل های اخلاقی که آدم می خواهد بدون خدا رشد پیدا کند، مدل های زیاد پسندیده ای نیستند.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا، به نقل از روضه نیوز،حجت الاسلام والمسلمین علیرضا پناهیان سحرگاه امروز در هفتمین جلسه مراسم عزاداری بیت الزهرا(س) شهرک غرب تهران پیرامون مبحث محبت روش تربیتی خدا نکات ارزشمندی را مطرح کردند؛ در ادامه متن سخنان ایشان را می خوانید:

, شبکه اطلاع رسانی دانا,

در مباحثی که روز های قبل داشتیم، بحث محبت و این که خداوند متعال با محبت خودش سعی دارد ما را تربیت کند، مطرح شد. دیروز آیات قرآن را که خداوند متعال با این تعبیر یاد می کنند که اگر این رفتار را انجام بدهید؛ من دوستتان نخواهم داشت را مطرح کردیم. "ان الله لا یحب المسرفین" ویا " لا یحب المعتدین " "لایحب الکافرین" آمار این تعابیر در قرآن را برای شما عرض کردیم. الان توجه کنید که 18 مورد را خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید:" إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ..." و هرکدام از این ها چند بار تکرار شده است. بیشترین مورد هم بر می گردد به "إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ که 5 مرتبه در قرآن آمده است. و بقیه موارد دو یا سه مرتبه تکرار می شود. از این روش بیانی چه امری به ذهن شما خطور می کند؟ مثلاً می فرماید: "الَّذِینَ یُنْفِقُونَ فِی السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْکَاظِمِینَ الْغَیْظَ وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ" می فرماید اگر این کار را بکنید، من شما را دوست خواهم داشت. یا دیگر موارد مثلاً "وَاللَّهُ یُحِبُّ الصَّابِرِینَ" یا "وَ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ"

چرا خداوند متعال محبت خودش را وسط می کشد؟ در حالی که انسان منفعت طلب بگوید: خب حالا شما من را دوست داری. چه به دست من می رسد؟ اما در واقع انسان این گونه با خدا برخورد نمی کند. وقتی خدا به انسان طبیعی نرمال سالم بگوید که اگر این کار را بکنی؛ من دوستت خواهم داشت، واقعاً به عنوان بالاترین فایده برایش کافی است. انسانی که دل خودش را زیبا نگه داشته باشد، کمی هم نورانی شده باشد و با این خدا آشنا شده باشد، همین که خدا بفرماید من دوستت نخواهم داشت، دیگر به جهنم هم فکر نمی کند. به عذاب دنیایی هم فکر نمی کند و خودش را جمع خواهد کرد. می گوید:نه! این کار را انجام بدهم، خدا بدش می آید.
بعضی ها می گویند که "وجدان یگانه محکمه ای است که نیاز به قاضی ندارد" و یا "کلاه خودت را قاضی کن" و ... اینها هم حرف های بدی نیست. نمی شود این حرف ها را مطلق انکار کرد. ولی تا وقتی که انسان می تواند با وابستگی به خدا آدم بشود، این مدل های اخلاقی که آدم می خواهد بدون خدا رشد پیدا کند، مدل های زیاد پسندیده ای نیستند. وجدان سرجای خودش. اما چون که صد آمد، نود هم پیش ماست. یا حتی آن جایی که شما می خواهی از عذاب الهی بترسی و می خواهی شوق به بهشت خدا پیدا کنی. خب این هم که دیگر عالی است و از آن وجدان قوی تر هم هست. چرا؟ چون شما یک باوری هم به قیامت دارید. علاوه بر یک احساس خوب وجدانی، یک عقل درست و حسابی هم دارید. وجدان را انکار نمی کند، بلکه تقویت می کند. وجدانت که می گوید این کار را نکن و این کار خوب را انجام بده، علاوه بر آن یک اتفاق دیگر هم افتاده است. آن هم اینکه آینده را نگاه می کنی و می بینی نباید آینده را خراب کنی. و جهنم و بهشت را در نظر می گیری. ولی توجه کردن به پروردگار عالم یک مرتبه واقعاً بالاتر از این هاست که در جلسات اول گفتیم که امیر المومنین علی علیه السلام در دعای کمیل می فرماید که گیرم عذاب جهنم را تحمل کنم. "فَکَیْفَ أَصْبِرُ عَلَى فِرَاقِکَ"

من چگونه فراق تو را تحمل کنم؟ چگونه دوری تو را تحمل کنم؟ این فرهنگ باید در محاورات ما جاری شود. خداوند متعال در قرآن می فرماید: "إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ الْکَافِرِینَ." اگر کافر شوی من دوستت ندارم. خدایا آن کسی که کافر است حالا چه اهمیتی برایش دارد که شما دوستش داشته باشی یا نه . خدا دست بر نمی دارد. اعتماد به نفس خدا در قرآن که غوغاست. البته ما تعبیر می کنیم به اعتماد به نفس. بالاخره شاید خدا حساب می کند که چهارتا از همان کفار یک دفعه دلشان بلرزد. ضمن این که می دانید کافر در قرآن بیشتر کسی است که پیغمبر را انکار می کند. نه خدا را. چون وقتی از کافر هم می پرسید وا قعا تو خالق نداری؟ یا خالق تو چه کسی است؟ در قرآن کریم آمده که "لَیَقُولُنَّ اللَّهُ" قطعا می گویند: "خدا". کافر به کسی می گویند که پیغمبر را به پیامبر ی قبول نکرده است. اما درباره ی همان کافری که حتی خدا را هم قبول ندارد، باز هم خدا دست از این روشش برای تربیت او برنمی دارد. وقتی خدا به او می گوید دوستت ندارم! ببینید دل او تکان می خورد یا نه؟
خداوند متعال در قرآن کریم به افرادی می فرماید دوستتان دارم: "محسنین" نیکو کاران، "مقسطین" کسانی که عدالت پیشه می کنند و منصفانه رفتار می کنند. "متقین" که در قرآن دوبار آمده است. "توابین" ، "مطهرین" آدم های پاک، "صابرین"، "متوکلین"، "مجاهدین در راه خدا" دو بار، "اطاعت کنندگان از پیامبر"
حالا این یک بار یا دوباری که در قرآن آمده، دلیل بر این نمی شود که با هم فرق می کنند. درست است "متقین" را دوبار فرموده ولی "إِنَّ أَکرَمَکُم عِندَاللّهِ أَتقَاکُم" بایک تعبیر دیگری هم یک تحویل گرفتن درشت و درست و حسابی از "متقین" انجام داده است که ده بار در کنار "إنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَّقِینَ" حساب می شود. ولی روی همین تعابیری بخواهیم حساب کنیم. کدام گروه را خداوند متعال بیش از همه می فرماید؟ "إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ" محسن یعنی چه؟ کسی که به کسی خیر می رساند. یعنی آن روایات پیامبر گرامی اسلام یادمان می آید که می فرماید: بهترین شما کسی است که به مردم و دیگران نیکی کند. اینجا بر اساس تعبیر " یُحِبُّ " خدمت به خلق خدا مقدم بر تقوا شده است. مقدم بر "مقسطین" و "صابرین" و متوکلین و صفاتی که مربوط می شود به رابطه ی انسان با خدا. خیر رساندن به دیگران بیشتر در قرآن تکرار شده است. روایت را چند روز پیش خواندیم : "الخَلقُ عِیالی" خلق عیال من هستند، خانواده ی من هستند. و بهترین خلق چه کسی است؟ آن کس که به عیال و خانواده ی من لطف بیشتری داشته باشد. اولین مورد هم همین آیه ی قرآنی بود که برای شما خواندم"وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ" را شما تحویل بگیرید خیلی عجیب است. اگر کسی به شما بدی کرد، نبخشیدش، روزگارش سیاه است و بعد خود خدا می گوید. نمی شود شما ایشان را ببخشید؟" وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ"حق الناس مهمتر از حق الله است. و بعد خود خدا تلویحاً گاهی اوقات هم تصریحاً می فرماید: آیا نمی خواهی خدا ببخشد تو را؟ تو هم دیگران را ببخش. از ما خواهش می کند که کسانی را که به ما ظلم کرده اند را ببخشیم. خواهش به معنای این نه که نعوذ بالله بخواهیم خدا را کوچک کنیم. خدا ما را راهنمایی می کند و حتی اصرار می کند و ما را نوازش می کند. " وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ " من دوستت دارم ها! این کسانی را که تو را اذیت کردند ببخش.
حالا یک دعایی می کنم که این هفته را زیبا شروع کنیم. جای دوری هم نمی رود. ده برابرش به خودمان بر می گردد. آنقدر خدا علاقه دارد که ما از این کار ها کنیم. ما خودمان شاید احساس ضرورت نکنیم . حتی از شدت ناراحتی ممکن است نتوانیم این دعا را آمین بگوییم. ولی مطمئن باشید، خدا خیلی دوستمان خواهد داشت.
خدایا هرکسی به ما بدی کرده، ما او را بخشیدیم، تو هم او را ببخش!
خدایا هرکسی به ما ظلمی کرده، از جانب ما او را اذیت نکن! چه قدر این اهمیت دارد. خیلی خداوند متعال توجه دارد. می دانید قبل از عبارت" وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ" عباراتی دارد؛ که خدمت خلق در آن است.
"الَّذِینَ یُنْفِقُونَ فِی السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ" کسانی که انفاق می کنند چه دست و بالشان باز است و چه دست و بالشان تنگ است. "وَالْکَاظِمِینَ الْغَیْظَ" و کسانی که غضب خودشان را کنترل می کنند. دیگران را نمی آزارند." وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ" دیگران را می بخشند. "وَاللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ". خداوند متعال آدم های نیکوکار را دوست دارد. یا در دیگر آیاتی که در قرآن کریم است. خیلی زیاد است الان نمونه ای از آمار آن را خواندیم. می فرماید : "فَبِما نَقْضِهِمْ میثاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَ جَعَلْنا قُلُوبَهُمْ قاسِیَةً یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ عَنْ مَواضِعِهِ وَ نَسُوا حَظًّا مِمَّا ذُکِّرُوا بِهِ وَ لا تَزالُ تَطَّلِعُ عَلى‏ خائِنَةٍ مِنْهُمْ إِلاَّ قَلیلاً مِنْهُمْ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اصْفَحْ إِنَّ اللَّهَ‏ یُحِبُ‏ الْمُحْسِنین".
این آیه ی قرآن درباره ی تحریف کنندگان دین های الهی است.
خب خیلی موجودات وحشتناکی هستند و در جاهای دیگری عملیات تحریف مورد لعنت خدا قرار گرفته است. خدا اینها را لعنت می کند. هرکسی را خدا در قرآن لعنت نمی کند و از نوادر است. خدا یکی ظالمین و یکی تحریف کنندگان دین را لعنت می کند. حتی کافران را مرگ می دهد و نابودشان می کند. "دَمَّرَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ" یعنی زیرو رویشان می کند و دنیایشان را خراب می کند ولی لعن نمی کند. لعنت یعنی چه؟ یعنی از رحمت من دور باشید. دیگر رحمت من به شما نرسد. در انتهای آیه که از وضع بد تحریف کنندگان دین صحبت می کند، می فرماید مگر قلیلی از اینها که می آیند و عذر خواهی می کنند تا عذرخواهی کردند خداوند متعال می گوید "فَاعْفُ عَنْهُمْ" ببخششان. و تو هم بگذر. خدا به پیغمبر می فرماید: پیغمبر تو این نیکوکاری را انجام بده. خدا تو را دوست خواهد داشت. تو یک لطفی به آنها کردی و آنها را مورد عفو خودت قراردادی.

وَ أَنْفِقُوا فی‏ سَبیلِ اللَّهِ وَ لا تُلْقُوا بِأَیْدیکُمْ إِلَى التَّهْلُکَةِ وَ أَحْسِنُوا إِنَّ اللَّهَ‏ یُحِبُ‏ الْمُحْسِنین.
درراه خدا انفاق کنید و خودتان را با دست خودتان به هلاکت نیفکنید. به فکر خودتان باشید و خودتان را نابود نکنید و نیکوکاری کنید. یعنی با ترک انفاق خودت را هلاک نکن. انفاق کن و با انفاق آینده ی خودت و بچه هایت را تضمین کن. خداوند متعال هر اجری بخواهد به هرکسی بدهد یک بخش آن این است که در فرزندانش به او می دهد. خیلی از نیکی ها به خاطر پدر و مادر است که به فرزند می رسد. خوبی از پدر به فرزند ارث می رسد. خدا هم اجر را از پدر به فرزندان منتقل می کند. یک دستگیری هایی بکند خدا هم فرزندانتان را لنگ نمی کند. می فرماید انفاق کنید و خودتان را هلاک نکنید با ترک انفاق. إِنَّ اللَّهَ‏ یُحِبُ‏ الْمُحْسِنین . من نیکوکاران و محسنین را دوست دارم. اگر روی این عبارات قرآن تامل کنیم، دیگر بهشت و جهنم به چشممان نمی آید. خیلی ارتباط با پروردگار عالم زیباتر می شود. دین داری ما قشنگ تر می شود. چه قدر لطیف است کسی این گونه دین داری کند و بگوید خدا دوست ندارد فلان کار را کنیم و یا خدا دوست دارد فلان کار را کنیم.
این خداست که با دوست دارم و دوست ندارم کار را جلو می برد و می خواهد ما را تربیت کند. اولیاء خدا چه؟ اولیا خدا تا دقیقه 90 دست از محبت مردم برنمی دارند. خدا در آیه ی قبلی که خواندیم می فرماید "فَاعْفُ عَنْهُمْ" اینها را ببخش. من نیکوکاران را دوست دارم. تو به آنها نیکو کن. پیامبر اکرم چه قدر عفو می کند؟ انقدر استغفار و عفو می کند که حتی برای منافقین هم استغفار می کند. همان منافقینی که انقدر خیانت می کنند. خداوند متعال به این امر می رسد که پیامبر من دیگر اگر استغفار کنی من جواب نمی دهم.