دانا گزارش می‌دهد؛
درنای امید بازهم تنها شد/ رویای بلژیکی در ایران ماند
شنیده های حاکی از این است، رویا، درنای بلژیکی که همراه امید، مهاجرت خود را به مقصد سیبری آغاز کرده بود، در ابتدای راه، امید را تنها گذاشت و در ایران ماند.
به گزارش خبرنگار اجتماعی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ هفته گذشته دو درنا با نام‌های امید و رویا مهاجرت خود را به مقصد سیبری در روسیه آغاز کردند، اما عصر روز گذشته پرنده‌ای در اراضی شالیزاری عباس آباد مشاهده شد که پس از بررسی‌های انجام شده معلوم شد درنای بلژیکی از ادامه سفر با درنای امید منصرف شد، از این رو امید، تک درنای سیبری باز هم تنها به خانه باز می‌گردد.
شنیده ها حاکی از این است که رویا درنای بلژیکی که همراه امید از فریدونکنار به سمت سیبری پرواز کرده بود، در تنکابن از ادامه سفر صرف نظر کرد و امید، تنها به مسیر خود ادامه داد. رویا یک پرنده پرورشی است که توان پرواز مهاجرت طولانی مدت به سمت سیبری را نداشت.
امید در پارک ملی شیروان آذربایجان مشاهده نشد
امید در ایستگاه بعدی سفر به سیبری باید در پارک ملی شیروان آذربایجان مشاهده می‌شد که تاکنون دیده نشده است و این امر سبب نگرانی فعالان محیط زیست شده که مبادا برای تک درنای سیبری اتفاقی رخ داده باشد، چرا که به طور غریزی، هر ساله امید این مسیر رفت و برگشت را طی می کند که براساس برنامه ریزی‌ها باید تاکنون به پارک ملی شیروان آذربایجان می‌رسید، اما عکاسانی که منتظر ورود امید بودند او را مشاهده نکردند.
امید سالهاست که پس از مرگ آرزو، تنها این سفر سخت را طی می کند و درنای امید که تا سال ها بصورت تکی زیست می‌کرد و جفت خود را از دست داده بود، امسال در پروژه‌ای مشترک با رهاسازی یک درنای ماده و آشنایی و آوازخوانی دو پرنده در تالاب فریدونکنار بصورت مشترک، پرواز خود را به سمت سیبری آغاز کردند؛ اما متاسفانه تلاش‌های سازمان های محیط زیست کشورها برای جفت‌یابی امید موفقیت‌آمیز نبود.
گفتنی است؛ درنای امید که چند سالی بود به تنهایی به ایران مهاجرت می‌کرد با تصمیم مسئولان و دوستداران محیط زیست با یک درنای دیگر به نام «رویا» که از خارج از کشور وارد شده بود، جفت شد تا بتوانند باهم مسیر رفت و برگشت به سیبری را پرواز کنند.
دُرنای سیبری پرنده‌ای به شدت در معرض خطر انقراض از خانواده کلنگان است. این پرنده ظاهر خاصی دارد که آن را از دیگر پرندگان متمایز می‌کند. درنای سیبری پرنده‌ای بزرگ با قدی نزدیک به یک‌ونیم متر و فاصلهٔ دو بال بیش از ۲ متر و بدنی یکدست سفید است که پاهای بلند سرخ‌رنگ دارد و منقار بلند سیاهی روی صورت قرمزرنگ آن نشسته است.
تک پرنده درنای امید هر ساله فریدونکنار را به قصد زمستان گذرانی انتخاب می‌کند که ۱۵ سال است به تنهایی مهاجرت کرده و گونه رو به انقراض است.
جمعیت غربی درناها از جمله امید، مسیر پروازی سیبری روسیه، قزاقستان و آذربایجان و در نهایت ایران و مازندران را طی می‌کند و در طول مسیر بازگشت نیز از همین کشورها عبور می‌کند. ۶۰۰۰ تا ۷۰۰۰ کیلومتر را درنای امید پرواز می‌کند و در مسیر مهاجرت روزانه ۸۰۰ کیلومتر در پرواز هستند.
یکی از خصوصیات درناها نوع همسرگزینی‌شان است که به‌صورت تک‌همسری است. اگر اتفاقی برای جفت آنها بیفتد به‌سختی دوباره امکان جفت‌یابی برایشان مهیا می‌شود.
درنای سیبری رشد جمعیت بسیار پایینی دارد
از لحاظ زادآوری، درنای سیبری رشد جمعیت بسیار پایینی دارد و در یک فصل بیش از دو تخم نمی‌گذارد که دلایل مختلفی مانند پرورش گوزن‌های شمالی در سیبری و تداخل مهاجرت با آنها و سگ‌های نگهبان گوزن‌های شمالی که جوجه‌ها و تخم‌های درناها را می‌خورند سبب شده است تا نسل درنا ها افزایش نیافته و در معرض انقراض قرار بگیرد.
درنای امید یکی از ۱۵ گونه درنای جهان و سه گونه درنای ایران است که در لبه پرتگاه انقراض در فهرست سرخ جهانی در رده حفاظت به شدت در خطر انقراض است. درناهای سیبری در شمال روسیه در سیبری تابستان گذرانی و زادآوری دارند و به سه جمعیت جهانی تقسیم می‌شوند؛ جمعیت مرکزی که در هند زمستان گذرانی داشته و کاملاً منقرض شده است، جمعیت شرقی که در چین زمستان گذرانی دارد و تعداد آنها رو به کاهش است و جمعیت غربی که تنها بازمانده آن یعنی «امید» در فریدونکنار مازندران به مدت چهار ماه، هر ساله زمستان گذرانی دارد. این گونه درناهای سیبری بجز سال های ۸۸ و ۹۴ در تمامی نیم قرن گذشته مازندران را مقصد زمستان گذرانی خود انتخاب می‌کند.
درناها تابستان در سیبری هستند و برای زمستان‌گذرانی به عرض‌های جغرافیایی پایین‌تر می‌آیند. مهاجرت درناها از طریق مسیر هند، چین و ایران انجام می‌شود. درحال حاضر مسیر چین پرترددترین مسیر است؛ مسیر هند نیز شرایط خوبی دارد اما مسیر ایران را فقط امید حفظ کرده است.
ارسال دیدگاه