گزارش دانا از حضور مردم در روز قدس؛
امسال، روز قدس رنگ و بوی آزادی و عدالت خواهی داشت
دیده‌ها و شنیده‌ها از برگزاری مراسم گسترده راهپیمایی روز جهانی قدس با شعار قدس در آستانه آزادی و صحنه‌های حضور مردمی در این مراسم به روایت یکی از حاضران...
به روایت خبرنگار سیاسی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ امروز جمعه ۲۵ فروردین ۱۴۰۲ حدود ساعت ۹ بود که از خانه بیرون آمدم تا از اولین کسانی باشم که صدای مرگ بر اسرائیلم آبی باشد به آتشی که این حرامیان ماه‌ها با تلویزیون و رسانه‌های خود بر کوچه و خیابان‌های کشورم ریخته بودند؛ ولی به یاری خدا این بار هم توشه‌ای به جز شکست به خانه نبرده بودند.
جمعه بود؛ ولی حال و هوای خیابان‌های فرعی تا اصلی شبیه روز جمعه نبود نه عابری و نه ترددی. خیابان اصلی هم دست‌کمی از کوچه‌های فرعی نداشت؛ ولی با نزدیک‌شدن به مسیرهای راهپیمایی روز قدس و با شنیدن صدای سرودهای انقلابی از دور لبخند بر چهره‌ام نشست.
پیرمردها و پیرزن‌ها، مادران و پدرانی که دست فرزندان خود را محکم به دست گرفته بودند و پرچم‌های زرد حزب‌الله و سه‌رنگ ایران سر افزار را به دست داشتند و عده‌ای کالسکه فرزند کوچکشان را به سمت مسیرهای راهپیمایی هدایت می‌کردند، گروهی نوجوان هم سر خیابان‌های فرعی و حاشیه بلوارها نشسته بودند تا راهپیمایی کنندگان برسند و از آنها با سرودهای حماسی و زیبای خود استقبال کنند.
چند پیرمرد دور فلکه با هم شوخی می‌کردند و لذت لبخندشان از بزرگداشت این روز آن‌قدر زیبا بود که از اول صبح و زودتر از همه آمده بودند و منتظر بودند تا با رسیدن بقیه مردم راهپیمایی شروع شود.
دیشب شب قدر بود و تا پاسی از صبح مردم قرآن به سر «بک یا الله» می‌گفتند، اما در کمال تعجب دیدم کم‌کم از هر کوی و کوچه‌ای جمعیت است که به سمت محل راهپیمایی روان است.
به مردم که نگاه می‌کردم تنها حسی که در چشم‌هایشان دیده می‌شد نفرت از رژیم بچه کش بود و فریاد در گلوهایشان که در خیابان به اوج می‌رسید و فرقی نمی‌کرد برایشان که این فریاد پیش از شروع مراسم تنها فریاد عدالت‌خواه خیابان باشد، انگار که بغض از ظلم و گلویشان را گرفته بود و آمده بودند تا خالی‌اش کنند.
دلگرم شدم و جرئت پیدا کردم از یکی از پیرمردها پرسیدم برای شرکت در راهپیمایی روز قدس آمدید؟! که با لهجه شمالی گفت که آمده‌ام، بگویم با جان و خون پای عدالت و اسلام ایستاده‌ام، نگاهی به روبه‌رو کردم، دیگر نزدیک میدان فردوسی بودم که موج جمعیت اجازه نمی‌داد به‌راحتی پیاده‌روی کنم.
فوج‌فوج مردمی که در میدان امام حسین جمع شده بودند به حرکت درآمده بودند و بعد از میدان فردوسی پخش سرودهای انقلابی، حال و هوای دیگری را به راهپیمایی روز قدس داده بود حضور مردم پرچم به دست که گویا دور پرچم بلند ایران در مرکز میدان جمع بودند حال و هوای هرساله راهپیمایی را تداعی می‌کرد.
کنار خیابان عکس قدس شریف بود که مزین شده بود به عکس رهبر انقلاب، سردار دل‌ها و شهید فخری‌زاده و سایر شهدای مقاومت؛ از همه قشری در بین مردم بودند و از دید من در این لحظه این مردمی‌ترین روز قدس بود. این بار هم پس از چهل و چند سال مجددا مردمی را می‌دیدم که کینه این رژیم غاصب را در دل دارند و فریاد نفرت به زبانشان جاری شده است.
دیدم مردم به عشق رهبرشان و با عکس‌های آقا و مقتدایشان به خیابان‌ها آمده بودند تا راهپیمایی امسال واقعاً متفاوت باشد با تمام آنچه که در سال‌های پیش دیده بودم؛ مغازه‌ها بسته نبودند؛ اما مغازه‌دارها بیرون مغازه به احترام راهپیمایی کنندگان ایستاده بودند.
زیباتر از همه در دید من حضور زوج‌هایی بود که امروز را با دهان روزه آمده بودند که دست در دست هم شعار وحدت و حمایت از قدس شریف را سر دهند.
خبرنگار: فاطمه سپهوند
ارسال دیدگاه