حجت الاسلام ادیب یزدی در گفتگو با دانا مطرح کرد؛

حجاب یکی از ضروریات دین است و قابل انتخاب هم نیست/ یک بسته پیشنهادی برای حجاب دارم

حجت الاسلام والمسلمین مرتضی ادیب یزدی درخصوص مساله حجاب یک بسته پیشنهادی ارائه کرده و آن را به صورت اختصاصی با خبرگزاری دانا مطرح کرده اند.

به گزارش خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ حجت الاسلام والمسلمین مرتضی ادیب یزدی در گفتگو با خبرگزاری دانا در خصوص مسائلی که از سال گذشته اتفاق افتاده و از آن موقع به بعد جامعه شاهد انواع بی حجابی هایی شده، اظهار کرد: حجاب قطعا یکی از ضروریات دین است که اصلا قابل انکار نیست و حتی قابل انتخاب هم نیست؛ اینکه بعضی ساده لوحان که مطالعات عمیق دینی هم ندارند، عرض می کنند که حجاب باید اختیاری باشد، نه! همچین چیزی وجود ندارد و حجاب جزء قطعیات دین و مسلمات و بدیهیات سنت پیامبر بوده است و اصلا جای انکار هم ندارد و نمی شود به خانم ها گفت که اگر دلتان می خواهد حجاب داشته و یا نداشته باشید چون این حرف، خلاف حکم خدا و شرع است.

وی افزود: اما اینکه در کشور ما چرا حجاب به چنین سرنوشتی مبتلا شد، باید به این نکته توجه کنیم که پیامبر، اسلام را تدریجا برای مردم عرضه کرد یعنی کیفیت نزول آیات قرآن هم این عرض بنده را تایید می کند. ما بعد از پیروزی انقلاب، متاسفانه از این اصل غفلت کردیم که اسلام عزیز را تدریجا به مردم عرضه کنیم؛ تصور ما این بود که همه مردم جامعه مسلمان و مقلد مراجع هستند، همه از تمامیت اسلام باخبراند و به آن التزام دارند و با همین نگاه همه را مورد قضاوت قرار دادیم و رفتار کردیم درحالی که اصلا اینچنین نبود.

حجت الاسلام ادیب یزدی ادامه داد: در زمان دوران پهلوی اصلا این اجازه وجود نداشته که احکام الهی در مراکز آموزشی تعلیم داده شود و حتی حرفی از آن به میان آورده شود. لذا بسیاری از عناصر دانشگاهی ما اصلا احکام الهی را نمی دانستند و با فقه، رساله، مرجعیت و احکام کاملا بیگانه بودند و بالطبع بسیاری از مردم هم با این مسائل بیگانه بودند. اما ما با همه مردم به نحوی رفتار کردیم که گویا با همه این مسائل شرعی آشنا هستند و از عمد دارند کوتاهی می کنند. درصورتی که ما باید به مردم فرصت می دادیم تا احکام اسلام به صورت تدریجی در بین آحاد مردم بیان شود و آن وقت ما نیز تدریجا از مردم بخواهیم تا به آنها عمل کنند نه اینکه روز اول انقلاب انتظار داشته باشیم که با 36 میلیون آدم حزب اللهی طرف هستیم.

فقط در خیابان شهباز ۱۹ تا مشروب فروشی داشتیم

حجت الاسلام والمسلمین مرتضی ادیب یزدی با اشاره به دوران پیش از انقلاب که مسائل اسلام در جامعه گفته و شنیده نمی شده، اظهار کرد: من خودم متولد تهران و سه راه چرم سازی و خیابان دلگشا هستم و ۱۹ سالم بود که انقلاب به پیروزی رسید و تا پیش از آن کاملا دوران پهلوی و طاغوت ملعون را درک کرده ام. آن زمان دانشگاه می رفتیم و به خاطر دارم که کمتر جایی بویی از اسلام داشت؛ البته در دانشگاه های ما نسیم ملایمی از اسلام بود، آن هم خیلی کم و محدود؛ البته در حوزه های ما اسلام در جریان بود اما متاسفانه جایگاهی در جامعه آن زمان نداشتند و مگر ما چند نفر طلبه و عالم دینی در ان زمان داشتیم؟! مراکز فرهنگی و تفریحی که مطلقا از اسلام فاصله داشتند و البته زندگی معمولی و فرهنگ عامه مردم برخلاف دستورات اسلام بود و حالا در این شرایط انقلاب پیروز شد. ما باید برای زدودن این فرهنگ طاغوتی به مردم فرصت می دادیم، به مردم آموزش می دادیم، با آنها اصطلاحا راه می آمدیم. چون فساد به صورت آشکار پیش از انقلاب در جامعه رواج داشت؛ از همین میدان امام حسین(ع) تا میدان خراسان (چون من خودم بچه همین محله هستم) درخیابان شهباز(یا ۱۷ شهریور حاضر) ۱۹ تا مشروب فروشی داشتیم. چون پیش از انقلاب ما آدرس همه اینها را داشتیم تا با بچه ها آنجا را آتش بزنیم بدرستی همه را به یاد دارم.

وی افزود: حالا که انقلاب پیروز شده بود، ما باید آرام آرام ابتدا حرمت شراب را به مردم می گفتیم، وجوب حجاب را به مردم آموش می دادیم و اگر حتی بعد از انقلاب با زنان بی حجاب روبرو می شدیم نباید به تندی با آنها برخورد می کردیم، نه اینکه سیلی به گوش آنها بزنیم و یا با پونز بر پیشانی آنها مهر بزنیم! متاسفانه اشتباهات فاحشی در این باره اتفاق افتاده است. امان از دست این افراطی ها که چه خسارات سنگینی به فرهنگ این مردم زدند!

جوانی که به خاطر مشروب شلاق خورده مگر دلش با شما صاف می شود؟!

ادیب یزدی ادامه داد: البته تا سال های اولیه انقلاب هم بی حجابی بود و زمان آقای رجایی حکم داده شد که همه باید حجاب را به صورت قانونی رعایت کنند . خب در همان ابتدا افراد بی حجاب را که می گرفتند، ابتدا چند سیلی به او می زدند، بعد از او ضمانت می گرفتند، آبرویش می رفت و خدا شاهد است که این ها همه اش خلاف اخلاق بوده است چون اصلا طرف که نمی دانسته حکم این بی حجابی چیست. واقعا در آن سال ها ما به مردم مهلت نداده ایم تا با اصل دین خدا آشنا شوند و وقتی مردم این رفتارهای افراطی را می دیدند، ممکن بود در ظاهر رعایت کنند، اما در دلشان منتظر فرصتی بودند تا در یک روزی انتقام بگیرند؛ جوانی که در آن سال ها به خاطر یک شیشه شراب شلاق خورده است، مگر دلش دیگر با شما صاف می شود!

در هر صورت ما به اندازه کافی درخصوص رفتارهای اول انقلاب خود مطالعه نداشتیم، با روانشناسان مشورت نمی کردیم، فکر می کردیم که خودمان عقل کلیم و همه چیز را می فهمیم که متاسفانه کار به اینجا کشید. اگر هم این قضیه بی حجابی اخیرا خودنمایی کرد و یک حالت انفجاری داشت، از مدت ها پیش زمینه این انفجار آماده بود. منتها مردم به حرمت شهدا، به بهانه کار در ادارات دولتی و ... لااقل ظاهر را رعایت می کردند، اما حالا متوجه می شوید که ماجرا از چه قرار است و خیلی ها اصل واقعی خودشان را برای شما نشان داده اند. تازه واقعیت از این هم دردناک تر است و اگر بی حجابی تا همین جا هم که پیش آمده، باقی بماند، باز ما حرفی نداریم؛ ولی من یقین دارم که اوضاع از این هم فراتر خواهد رفت.

در رابطه با بی حجابی من از ملت عزیز و دلسوز نظام تقاظا دارم که صبور باشید و این ماجرا را تحمل کنید؛ بگذارید با اندیشه، تفکر، صبر، با محبت و برنامه ریزی این ماجرا جلو برود. این هم یک فتنه ای است که ملت انقلابی و صبور باید آن را هضم کنند.

عموم نهادهای انقلابی از جریان مبارزه با بی حجابی کنار بروند

حجت الاسلام والمسلمین مرتضی ادیب یزدی با اشاره به اینکه درخصوص بی حجابی و اساسا مفاسد ظاهری یک بسته پیشنهادی دارد، گفت: من یک بسته پیشنهادی در این خصوص دارم که امیدوارم عزیزان من در خبرگزاری دانا به این بسته فکر کنند و بنده این آمادگی را دارم که ساعت ها در این خصوص با همدیگر به بحث و گفتگو بنشینیم، درباره جزئیات و فرعیات آن صحبت کنیم و استدعای اول من این است که عموم نهادهای انقلابی از جریان مبارزه با بی حجابی کنار بروند. چون می خواهیم به صورت جدی در این خصوص کار کنیم و این کار نیروی انتظامی عزیز ما نیست، این کار قوه قضاییه و نیروهای مخلص و نور چشم بسیجی ما نیست. این ها کنار بروند و قضیه فحشای ظاهر و عریان و مبارزه با آن را به نهادهای مردمی بسپارید.

در ابتدا ما باید نامی زیبا بر روی این تشکیلات بگذاریم مانند «کانون حیات طیبه» و یا مرکز فراخوانی به حقوق شهروندی از بین مردم (زنان و مردان) و از بین اصناف مختلف مانند کشاورز، کارگر، بازاریان، اساتید دانشگاه، هنرمندان متعهد و ... تشکیل دهیم؛

به عنوان مثال در تهران که 22 منطقه داریم، ما در هر منطقه یک کانون تشکیل می دهیم که هر کدام از آنها تعداد معینی عضو دارند که در بین این اعضا حتما روانشناس، جامعه شناس، مردم شناس، بازاری و کاسب خوش نام، کارگر متعهد و حزب اللهی، کشاورز موفق، خانم های محجبه که قدرت استدلال بالایی داشته باشند حضور دارند. این کانون ها وظیفه دارند تا برای عموم مفاسد ظاهری جامعه برنامه ریزی کنند و مساله آنها فقط بی حجابی نیست؛ موبایل ربایی الان در جامعه بیداد می کند، اعتیاد و اساسا عموم ناهنجاری های ظاهری که در حال اتفاق افتادن است، شامل هدایت این کانون ها می شود؛ نهادهایی که مقتدراند و یک عوامل اجرایی هم دارند و می توانند با این مفاسد مقابله کنند؛ ماجرا این است که باید خود مردم پیش قدم شوند تا این مشکلات رفع شوند. توجه کنید که جوهره اصلی کار این کانون ها بر پایه «محبت» است و یقین بدانید که این کلیدواژه تحول ایجاد می کند.