دانا گزارش می دهد؛
نفوذ و قدرت پخش کننده‌های سینما؛ اسرار موفقیت فیلم های سینمایی
پخش کننده های سینما با نفوذ و قدرتی که دارند، می توانند در فروش یک فیلم تاثیر بسزایی داشته باشند و بدون شک فروش بالای فیلم «فسیل» با 609 سالن سینمایی که در اختیار دارد، این فرضیه را تایید می کند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ سید شهاب حسینی همزمان با اکران فیلم «مقیمان ناکجا» در بخش هنر و تجربه به عنوان نویسنده، تهیه کننده و کارگردان این فیلم در گفتگو با یکی از رسانه ها می گوید: « متاسفانه در سینمای ما مرز چندانی بین کمدی و هجو دیده نمی شود. بین کمدی و مسخره بازی (با عرض پوزش) فرق چندانی حس نمی شود. اگر کمدی رسالت خودش را به درستی انجام دهد، یکی از ژانرهای مورد علاقه من هم هست ولی متاسفانه آن چیزی که شاهد هستیم صرفا پر کردن وقت تماشاگر و خارج کردن ذهن تماشاگر از دغدغه های روزمره است. تصورم این است که مردم خسته از چالش های زندگی هستند، حداقل فیلمی ببینند که بخندند و دلشان باز شود. این هم می تواند نیتی خیرخواهانه و انسان دوستانه باشد، ولی من معتقدم در عین تجربه هر حسی در سالن سینما، مخاطب نباید دست خالی و بدون محتوا و متریالی برای اندیشیدن سالن را ترک کند، حالا فرقی نمی کند در چه ژانری فیلم دیده باشد.
اگر همه ژانرهای سینما مخاطبین خود را داشته باشند، این نگاه به پویایی اقتصاد سینما کمک می کند اما متاسفانه نگاه های یک سونگرانه بخصوص در سطوح تعیین کننده و تصمیم گیرنده مجالی برای رشد و تنوع آثار نمی دهد و موفقیت در گیشه را موفقیت فیلم به حساب می آورند. انگار هدف، پولسازی از سینما شده است. آنهایی که این تفکر را دارند به نظرم مسیر را اشتباه آمده اند چون برای پولدار شدن کارهایی با امنیت و آینده روشن تر وجود دارد.»
نگاه و صحبت شهاب حسینی درباره توجه به ژانر نکته مهمی است که متاسفانه سال هاست در حوزه فیلم سازی تا چرخه اکران به آن کمترین توجه را می شود و اغلب فیلم های سینمای ایران را فیلم های کمدی و اجتماعی تشکیل داده اند و سایر ژانرها از قبیل سینمای کودک، اکشن، وحشت و حتی بلاک باسترها و کمدی فانتزی ها کمتر جایی در سینمای ما دارند و معمولا در گیشه با شکست مواجه می شوند؛ چون کمتر پخش کننده ای حاضر می شود سالن های زیادی را برای آنها درنظر بگیرد و آنها در نگاه نخست، صرفا سود اقتصادی حاصل ازر فروش این فیلم را درنظر می گیرند و مسائل دیگر در اولویت های دیگر آنها قرار دارد.
نسبت سالن های سینما به فروش فیلم ها
«چه عواملی باعث خواهد شد که شما به تماشای یک فیلم در سینما بنشینید؟» اساسا این سوالی است که تماشاگران مختلف سینما به آن ممکن است جواب های متفاوتی دهند؛ برخی نام و رزومه کارگردان را از عوامل اصلی برای دیدن یک فیلم عنوان می کنند و با دیدن نام یک کارگردان اولی و یا غیر آشنا، تصمیمی برای تماشا نمی گیرند.
دیدن اسامی «بازیگران» از دیگر عواملی است که برخی تماشاگران فیلمی را برای دیدن انتخاب می کنند؛ برخی عاشق بازی فلان بازیگر آقا و یا خانم هستند و برایشان فرقی نمی کند که کارگردان و یا سایر عوامل فیلم چه کسانی هستند و صرفا برای دیدن بازیگر مورد علاقه شان حاضراند بلیت این فیلم را خریداری کرده و به تماشای فیلم بنشینند.
اما گاهی نه کارگردان، نه بازیگر خاصی و نه حتی عوامل یک فیلم برای شما اهمیت چندانی ندارد و صرفا دیدن آنونس و یا تبلیغات تصویری فیلم باعث می شود تا شما به این نتیجه برسید که باید این فیلم را تماشا کنید؛ علاوه بر تبلیغات در بسیاری مواقع شما ممکن است به نظر دوستان فیلم باز خود اعتماد کرده و بر اساس تجریه دیدن آنها، اقدام به خرید بلیت یک فیلم کنید و اساسا تبلیغات چهره به چهره تاثیرات فراوانی در دیدن شدن یک فیلم دارد.
برخی از افراد هم ژانر فیلم برایشان از اهمیت بالایی برخوردار است و مثلا ترجیح می دهند تا صرفا به تماشای فیلم های کمدی و طنز بنشینند و یا عاشق دیدن فیلم های اکشن و یا ترستاک هستند و اصل انتخاب آنها برای تماشای یک اثر سینمایی، «ژانر» یک فیلم است.
اما طیف دیگری از تماشاگران سینما هم هستند که اساسا هیچ کدام از عوامل ذکر شده را دلیلی بر رفتن خود به سینما نمی بینند؛ آنها معمولا برایشان فرقی نمی کند که چه فیلمی بر پرده سینماها باشد و سینما را برای تفریح، وقت گذرانی و دورهمی خانوادگی و یا دوستانه انتخاب می کنند. آنها به سینما می روند و هر فیلمی که روی پرده باشد را به تماشا می نشینند. اینجاست که نقش «پخش کننده» های سینمایی پر رنگ می شود و اساسا هر پخش کننده ای که بتواند سالن های بیشتری برای فیلم مورد نظر خود بگیرد، این امکان را برای فیلم خود بوجود آورده که تماشاگران قشر آخر را مشتری فیلم خود کنند.
به عنوان مثال برای فیلم سینمایی «فسیل» علاوه بر ژانر فیلم که کمدی است و بازیگران طناز مطرحی در آن بازی کرده اند، پخش کننده فیلم توانسته با درنظر گرفتن ۶۰۹ سالن سینمایی در کل کشور، بیشترین تعداد سالن را برای این فیلم در نظر بگیرد و بدون شک این تعداد سالن در صدرنشینی «فسیل» در گیشه سینمای ایران بی تاثیر نبوده است. در طرف مقابل این ماجرا فیلمی مانند «میان صخره ها» قرار دارد که تنها با ۲۴ سالن سینمایی، کمترین تعداد سالن را در میان فیلم های اکران شده در اختیار دارد و از ۱۸ مرداد ماه که اکران خود را آغاز کرده، با فروش تنها ۵۵۰ بلیت و گیشه ای ۲۵ میلیون تومانی عملا شکست سنگینی را تجربه کرده است؛ البته گفتن این نکته هم مهم است که اگر برای فیلم «میان صخره ها» به اندازه فیلم «فسیل» هم سالن بالا در اختیار فیلم قرار می گرفت، پتانسیل ضعیفی برای فروش داشته ولی بدون شک با این شکست سنگین هم مواجه نمی شد.
ارسال دیدگاه