با چند نکته مهم برای همیشه از شر میگرن خلاص شوید!

میگرن یک نوع سردرد مزمن است که معمولاً با درد شدید، حساسیت به نور و صدا، و در برخی موارد تهوع همراه است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ میگرن یک نوع سردرد مزمن است که معمولاً با درد شدید، حساسیت به نور و صدا، و در برخی موارد تهوع همراه است. علت دقیق آن نامعلوم است، اما عوامل ژنتیکی، محیطی، و هورمونی ممکن است نقش داشته باشند. درمان میگرن ممکن است شامل داروها، تغییرات در سبک زندگی، و مدیریت استرس باشد. در صورت مشکل مزمن، شما عزیزان می توانید با خدمات پرستاری در منزل درمان نو در تماس باشید تا در کوتاه ترین زمان ممکن فرآیند اعزام پزشک به منزل شما انجام گردد، معمولاً میگرن به دو نوع تقسیم می‌شود: میگرن با اورا (حالت پیش از سردرد) و میگرن بدون اورا. حالت پیش از سردرد ممکن است شامل تغییرات در دید، حساسیت به نور یا صدا، و حتی تغییرات در حالت خلق و روحیه باشد، تغییرات در رژیم غذایی استراحت منظم، و فعالیت‌های ورزشی می‌توانند به بهبود و کاهش تعداد حملات میگرن کمک کنند. همچنین، برخی از داروها مانند داروهای پیشگیری و داروهای تسکین‌دهنده در حین حمله میگرن مورد استفاده قرار می‌گیرند، در صورتی که علائم میگرن مداوم یا شدید باشند، مهم است که با پزشک خود صحبت کنید تا یک برنامه درمانی مناسب ترتیب داده شود، برخی روش‌های غیردارویی نیز برای مدیریت میگرن ممکن است مفید باشند. این شامل تکنیک‌های ریلکساسیون و مدیتیشن، تغییر در الگوهای خواب، و تمرینات فیزیکی منظم می‌شود. همچنین، مهم است که عواملی که ممکن است حملات میگرن را تحریک کنند، مانند مصرف غذاهای مشخص یا تغییرات در محیط، شناسایی شده و از آن‌ها پرهیز شود، به عنوان یک روش پیشگیری، نگه داشتن یک یونیت سلولار یا دفترچه یادداشت برای ردیابی علائم و عوامل محرک میگرن می‌تواند در تشخیص الگوهای میگرن و اقدامات پیشگیرانه مفید باشد.

انواع میگرن به موارد زیر تقسیم می شود

میگرن با اورا (حالت پیش از سردرد):معمولاً با اعراض مختلفی همچون تغییرات در دید (اشکال نوری یا حلقه‌ها)، احساس خنکی یا داغی، و تغییرات در حالت ذهنی آغاز می‌شود.
میگرن بدون اورا:میگرن همیپلژیک (یک‌طرفه): حملات سردرد در یک طرف سر رخ می‌دهند.
میگرن دوطرفه: حملات سردرد در دو طرف سر رخ می‌دهند.
میگرن مزمن: اگر شما دارای حداقل 15 روز سردرد ماهیانه به مدت سه ماه یا بیشتر باشید، ممکن است به عنوان میگرن مزمن شناخته شوید.
میگرن باوراه (حملات متکرار با میگرن): در این نوع، حملات میگرن بسیار متداول هستند و ممکن است هفته‌ای یا حتی روزانه رخ دهند.
میگرن مستقل از تنش (میگرن تنشی): این نوع میگرن معمولاً به عنوان سردرد ملایم توصیف می‌شود و می‌تواند ناشی از فشارهای روحی یا فیزیکی باشد.
میگرن خلقی: در این نوع، عوامل هورمونی می‌توانند نقش داشته باشند و حملات میگرن معمولاً در دوران خاصی از دوره‌ی زندگی زنان رخ می‌دهند.
میگرن هیجانی: عواطف شدید می‌توانند حملات میگرن را تحریک کنند.

علائم شایع درد های میگرنی چیست؟

سردرد شدید: در حالت اکثر حملات میگرن، درد سر شدیدی احساس می‌شود. این درد معمولاً یک طرفه است، اما ممکن است در دو طرف سر نیز رخ دهد.
اورا (اعراض پیش از سردرد): برخی از افراد ممکن است قبل از شروع حمله میگرن، اعراضی مانند تغییرات در دید، حساسیت به نور یا صدا، و یا حتی تغییرات در حالت ذهنی (اورا) تجربه کنند.
تهوع و استفراغ:بسیاری از افراد مبتلا به میگرن همراه با حمله، تهوع یا استفراغ می‌کنند.
حساسیت به نور و صدا: در حین حمله میگرن، حساسیت به نور و صدا افزایش می‌یابد و ممکن است این عوامل به درد سر افزوده شوند.
خستگی و افسردگی: بعضی از افراد پس از حمله میگرن احساس خستگی و افسردگی می‌کنند.

مهم ترین عوارض درد های میگرنی چیست؟

تحلیل شخصیتی:حملات مکرر میگرن می‌توانند به تغییرات در تحلیل شخصیتی منجر شوند و بر روی روابط اجتماعی تأثیر بگذارند.
محدودیت در کار و فعالیتهای روزمره: در حین حمله، افراد مبتلا به میگرن ممکن است نتوانند به طور کامل در فعالیتهای روزانه شرکت کنند.
تأثیر بر کارآیی تحصیلی یا حرفه‌ای: حملات میگرن ممکن است بر کارآیی تحصیلی یا حرفه‌ای افراد تأثیر منفی بگذارند.
افزایش استرس و افسردگی: میگرن ممکن است منجر به افزایش استرس و افسردگی شود، که در نتیجه ممکن است تأثیر منفی بر روان‌شناختی فرد بگذارد.
هزینه‌های درمانی:درمان میگرن نیاز به هزینه‌های بهداشتی دارد، از جمله ملاقات با پزشک، اعزام پرستار بیمار در منزل جهت رسیدگی به فرآیند تزریقات در منزل، تهیه داروها و در صورت لزوم، مشاوره‌های روان‌شناختی و موارد دیگر.

درمان میگرن با چند توصیه مهم!

داروهای پیشگیری (Preventive Medications): برخی از داروها می‌توانند کمک کنند تا فاصله بین حملات میگرن کاهش یابد. این شامل داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد تشنج، و داروهای که تأثیر بر هورمون‌ها دارند می‌شود.
داروهای تسکین‌دهنده حمله (Acute or Abortive Medications): این داروها به کنترل درد و علائم همراه با حمله میگرن کمک می‌کنند. مثال‌هایی از این دسته داروها شامل تریپتان‌ها و داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) است.
تغییرات در سبک زندگی: ایجاد تغییرات در روزمره می‌تواند به کاهش حملات میگرن کمک کند. این شامل مدیریت استرس، حفظ رژیم خواب منظم، و اجتناب از عوامل محرک میگرن مثل بعضی از غذاها و نوشیدنی‌ها می‌شود.
تمرینات فیزیکی منظم: ورزش منظم می‌تواند به بهبود سلامتی عمومی و کاهش تعداد حملات میگرن کمک کند. اما توجه به نوع و شدت ورزش مهم است تا حملات میگرن تحریک نشوند.
مشاوره روان‌شناختی (پیشنهادی در برخی موارد): در مواردی که عوامل روان‌شناختی نقش دارند، مشاوره روان‌شناختی ممکن است مفید باشد.
درمان هورمونی (مختص زنان): برای زنانی که تغییرات هورمونی ممکن است عامل میگرن باشد، داروهای هورمونی مانند کنتراسپتیوها (قرص‌های ضد حاملگی) یا درمان‌های هورمونی مرتبط با منوپوز ممکن است مفید باشند.
استفاده از دستگاه‌های تنفسی (Biofeedback): این تکنیک‌ها به شخص کمک می‌کنند تا کنترل بیشتری بر روی علائم جسمانی خود، مانند فشار خون و علائم عصبی، پیدا کند و از طریق این کنترل، به کاهش حملات میگرن برسد.
تکنیک‌های رفع استرس و ریلکساسیون: تمرین‌های رفع استرس مانند مدیتیشن و یوگا می‌توانند به کاهش استرس و احتمال حملات میگرن کمک کنند.
استفاده از اپلیکیشن‌های سلامت: برخی از اپلیکیشن‌های سلامت می‌توانند ردیابی و مدیریت حملات میگرن را سهل‌تر کنند، از جمله ردیابی علائم، مدیریت داروها، و ایجاد رژیم‌های روزانه.

جمع بندی جهت گرفتن نتیجه بهتر در درمان درد میگرن

در جمع‌بندی، میگرن یک نوع سردرد شدید است که می‌تواند تأثیرات گسترده‌ای بر زندگی روزمره افراد داشته باشد. علائم آن شامل درد سر شدید، اورا (اعراض پیش از سردرد)، تهوع، و حساسیت به نور و صدا می‌شوند، درمان میگرن شامل روش‌های دارویی مانند داروهای پیشگیری و داروهای تسکین‌دهنده حمله، تغییرات در سبک زندگی از جمله مدیریت استرس و تغییرات در رژیم غذایی، و از روش‌های غیردارویی نظیر تمرینات فیزیکی و مشاوره روان‌شناختی تشکیل می‌شود، با همکاری مستمر با پزشک و اتخاذ راه‌های مناسب درمانی، می‌توان کنترل بیشتری بر روی حملات میگرن داشت و کیفیت زندگی را بهبود بخشید. همچنین، شناخت علائم و عوامل محرک و استفاده از ابزارهای ردیابی می‌تواند در مدیریت بهتر این مشکل به کمک شود.