«کردتودی» گزارش می‌دهد؛
سراب مدیریتی در پارک سراب بیجار
پارک سراب بیجار که قرار بود به پارک آبی موزیکال تبدیل شود و پارک آبیدر سنندج را در جیب قرار دهد، امروز دچار سراب مدیریتی شده است که حتی وضعیت فعلی را هم نمی‌تواند حفظ کند.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی»، تابستان سال ۱۳۹۴ بود که فاز اول پارک جنجال‌برانگیز سراب در شهر بیجار به بهره‌برداری رسید و این پارک به مساحت ۵۰ هکتار در چهار فاز برنامه‌ریزی‌شده بود.
پارک سراب با اعتباری بیش از ۴۰ میلیارد ریال که بر روی چشمه همیشه خروشان سراب احداث شده بود، قرار بود در مرحله‌های بعدی از امکانات استخر آبی، باغ پرندگان، آبشار موزیکال و فضای تفریحی و اقامت موقت، بهره‌مند شود.
امروز که کمتر از ۱۰ سال از اولین شب‌های آهنگی پارک سراب بیجار می‌گذرد و متأسفانه در اولین زمستان سخت همان سال افتتاحی، یخ زد و پمپ‌های آب آن به‌کلی مستهلک شد.
دقیقاً یک سال بعد که تابستان از راه رسید و قرار بود آبشار موزیکال آن پذیرای مردم باشد، با بزرگ‌ترین مشکل که تأمین انشعاب برق بود، برخورد، تازه مردم فهمیدند که این پارک، حق انشعاب برق را پرداخت نکرده است.
بعد از آنکه این پارک تازه و به نظر زیبای سراب فاقد برق بود و پس از آن مشخص شد بدهی پیمانکار و هزینه‌های جاری از منابع مالی شهرداری بیجار، بیش از ۴ میلیاردریالی دیگر نیاز دارد که در صورت تأمین آن، تازه اول کار است و باید برای مرحله‌های بعدی و هزینه‌های جاری و نگهداری، منبع مالی قوی‌تری را پیدا کرد.
با همه مسائل و مشکلاتی که این پارک داشت، همچنان مردم بیجار امیدوارند که مرحله‌های بعدی این پارک اجرا شود و چه خیال خامی، زیرا وضعیت فعلی پارک سراب، روند فرسودگی شدیدی را در پیش گرفته است و بدون شک اگر استاندار به موضوع پارک ورود نکند، بدون شک دادستان به علت خطر جانی محیطی برای مردم، پارک سراب، مهروموم شود.
پارک سراب دومین پارک بزرگ و پر حاشیه بیجار محسوب می‌شود و باتوجه‌به موقعیت آن، انتظار می‌رفت با یک برنامه‌ریزی درست و ادامه‌دار، امروز از وضعیتی برخوردار بود که می‌توانستیم با افتخار نامی از آن در جاذبه‌های گردشگری بیجار برد.
*پارک سراب نمونه واضح و فاجعه مدیریت در بیجار است
عباس فرج‌پور فعال اجتماعی بیجار گفت: بارها در فضای مجازی و حقیقی در خصوص وضعیت فاجعه‌بار مدیریتی در بیجار سخن گفتیم و باور مردم خلاف آن بود، امروز باید مردم بدانند که پارک سراب، نمونه بارز و واضح است.
وی افزود: آن زمانی که طرح پارک را بر روی چشمه خروشان سراب در شهر پیچید، بسیاری از مردم با ابراز خوشحالی، گمان می‌کردند که این پارک روی دست پارک آبیدر خواهد زد و دیگر بیجاری‌ها برای تفریح به این منطقه خواهند آمد.
این فعال اجتماعی ادامه داد: آن زمان نمی‌توانستیم عامه مردم را از چنین طرح افتضاح و بدون فکری، روشن کنیم، متأسفانه جو جامعه بیجار به‌گونه‌ای ترسیم شده بود که احداث و بهره‌برداری از این پارک، دغدغه روز و شب مردم شده بود.
وی توضیح داد: همان سال دوم که صدای بدهی و عدم پرداخت حق انشعاب برق و ترکیدگی پمپ آب و تخریب‌شدن دستگاه موزیکال از این پارک به گوش رسید، فاتحه این پارک را خواندم و امروز می‌بینید که از آن سراب، فقط سرابی باقی‌مانده است.
فرج‌پور ادامه داد: با وضعیتی که در حال حاضر این پارک دارد و انتظاری که مردم از مسئولین وقت دارند، تغییر بعضی از نقاط پارک و ایجاد طرحی جدید برای احداث پارکی جدید است.
وی افزود: اگر شورای شهر و شهرداری به وظایف خود درست عمل کنند و از مسئولیتی که در خصوص چنین اماکنی داشتند، مطلع بودند، شاید وضعیت بهتری در شهر را مشاهده می‌کردیم.
*پارک سراب را باید در کتاب گینس ثبت کرد
مینا ژیانی فعال حقوق بانوان گفت: چندین سال است که در جلسات متعددی شهر بیجار با حضور نمایندگان مجلس، شورای شهر و شهرداران و فرمانداران، موضوع پارک ویژه بانوان را طرح کردیم؛ ولی افسوس از آن که هیچ اقدامی نشد و بدون هیچ پشتوانه‌ای، طرح پارک سراب را تعریف و اجرا کردند.
ژیانی ادامه داد: دادستان شهرستان بیجار باید به موضوع پارک سراب ورود کند، چه کسانی در وضعیت فعلی پارک سراب مقصر هستند و باید به مردم پاسخگو باشند، حیف‌ومیل پول در این شهرستانی که برای یک کیلومتر آسفالت معابر و خیابان‌ها بدهکار است و این میزان اعتبار و نیروی را در این پارک متروکه هزینه می‌کند.
وی توضیح داد: در حال حاضر تمامی دیوارها و استخر اصلی پارک فرسوده شده است و عملاً مردمی که برای تفریح به این پارک می‌آیند، برای وضعیت فعلی آن، افسوس می‌خورند.
ژیانی گفت: بانوان حق دارند در محیطی ورزش و فعالیت داشته باشند که حداقل از امکانات و محیطی امن و سالم برخوردار باشد، بسیاری از بانوانی که صبحهای زود برای پیاده‌روی به سمت این منطقه حرکت می‌کنند، حاضر هستند در خیابان حرکت کنند و خطر تصادف خودروها را به جان بخرند؛ ولی وارد محیط این پارک نشوند.
وی ادامه‌داد: پارک سراب اگر از امنیت و حداقل امکانات ورزشی مناسب برخوردار شود، حداقل برای تمرین ورزشکاران و استفاده کودکان و نوجوانان مورداستفاده قرار گیرد.
*پارک سراب یا پارک ماهی قرمزها
احمد غیاثیان یکی از ساکنین منطقه سراب گفت: درگذشته در این منطقه به علت وجود چشمه خروشان و ایجاد بستر رودخانه‌ای در این منطقه، بهترین مکان برای پرورش ماهی در قفس و یا ایجاد یک استخر بزرگ برای قایق‌رانی و تفریح سالم بود، شاید بهترین نامی که امروز می‌توان برای این پارک گذاشتند، پارک ماهی قرمز بود.
وی افزود: این پارک طلسم شده، هیچ مدیری زیر بار مسئولیت آن نمی‌رود، زیر ساخت و همه زیبایی‌های آن که سرابی بیش نبود، نابود شده و امیدی هم نمی‌رود که این پارک سروسامان بگیرد.
غیاثیان ادامه داد: در دوره‌ای با استفاده از تجربه عملی، آب چشمه سراب را از روی کوه به پایین ریختند که به زم خودشان شاهکاری بی‌نظیر ایجاد کردند، ببینید که ریزش آب با ابنیه استخر چه کرده است.
وی گفت: باتوجه‌به عدم مدیریت صحیح و عدم نگهداری اصولی از این پارک، هر ساله مردم بیجار، ماهی‌های قرمز نوروز خود را در استخر پاینی پارک رها می‌کنند و عملاً این پارک به فنا رفته است.
غیاثیان با اشاره به اینکه سایر پارک‌های بیجار هم وضعیت زیبایی ندارند، افزود: متأسفانه در طول یک دهه‌ای که از عمر پارک می‌گذرد، بدهی مالی و افزایش هزینه‌های نگهداری و تعمیرات، دیوار بزرگی برای خلاقیت و مدیریت در این پارک شده است و شاید نشستن در انتظار معجزه، وضعیت را بدتر کند.
*کردتودی، تصاویر مورداستفاده در این گزارش بیانگر وضعیت واقعی پارک سراب است که دیگر فضایی مناسبی برای اسکان خانواده‌ها و مسافران ندارد و به علت عدم ایمنی مناسب، خطر جدی در انتظار کودکان و نوجوانانی است که برای بازی با ماهی‌های قرمز رها شده در این پارک، به قسمت‌های پایینی استخر نزدیک می‌شوند.
مسئولین بیجاری اگر فکر و ایده‌ای برای احیای دوباره پارک و تکمیل مرحله‌های بعدی آن را ندارند، با برگزاری یک مناقصه، شرایط را برای ورود سرمایه‌گذاران بخش خصوصی باز کنند.
در سالی که به تولید و مشارکت مردمی اشاره دارد، پارک سراب بیجار را می‌توان اولین قدم برای جذب مشارکت مردمی برای ایجاد یک کسب‌وکار مفید در چنین منطقه‌ای نام برد، زیرساخت‌هایی که موجود هستند را نباید به همین وضع رها کرد و آنچه که باقی‌مانده است را باید حداقل حفظ کرد.
ارسال دیدگاه