افزایش حقوق کارگری فقط یک بار در سال؛
گزارشی از قیمتهایی که میدوند و دستمزد کارگرانی که به این قیمت ها نمی رسند
وقتی قیمتها هر روز میپرند، حقوق کارگران هر سال فقط یکبار تغییر می کند، آن هم با چند ماه تأخیر. در شرایطی که تورم موجب شده، یک کارگر با ۱۰ میلیون تومان ماهیانه چطور باید زندگی کند؟ اینجا داستانِ یک “عدم افزایش حقوق” نیست، داستانِ “عدم منصفبودن” است.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ سمیه گلپور، رئیس کانون عالی انجمنهای صنفی کارگران، در ماه ههای اخیر بارها با صراحت میگوید:“حقوق کارگران باید همراه با تورم و هزینههای واقعی زندگی افزایش پیدا کند، نه یکبار در سال، نه با تأخیر، نه با عددی که از واقعیت فاصله دارد.”
او هشدار میدهد که بسیاری از کارگران دیگر با حقوق اصلیشان نمیتوانند زندگی کنند. قیمتهایی که در ۶ ماه گذشته جهش کردند، از نان تا گوشت، از مسکن تا حملونقل، حقوق را به یک “کمکهزینه” تبدیل کردهاند. نتیجه؟ کارگران مجبورند بعد از شیفت کار، به کار دوم، سوم و چهارم بروند، فقط برای اینکه بتوانند یک ماه دیگر را پشت سر بگذارند.
دولت میگوید: “حالا وقت افزایش حقوق نیست”
در مقابل، احمد میدری، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، اعلام کرده:“بحثی درباره تغییر حداقل مزد مطرح نیست.”
دلیل او چیست؟
- گفته حقوق کارگران در سال جاری ۴۰ تا ۴۵ درصد افزایش یافته — و این کافی است.
- معتقد است افزایش بیشتر، برای کسبوکارها فشار ایجاد میکند — و حتی ممکن است باعث کاهش اشتغال شود.
- تأکید دارد که افزایش حقوق، قدرت خرید را باز نمیگرداند — چون “سبد معیشت” خیلی جلوتر رفته است.
اما این استدلال، برای کارگران معنایی ندارد. چرا؟ چون آنها نمیخواهند “حقوق بیشتر” — میخواهند “زندگی کنند”. وقتی یک کیلو گوشت ۸ میلیون تومان است، و یک کارگر با ۱۰ میلیون تومان ماهیانه باید همه هزینههای خانه، برق، آب، نان، پوشاک و دارو را پرداخت کند، حقوق “افزایش یافته” هم کافی نیست.
کارفرمایان هم میگویند: “فشار زیاد است”
برخی کارفرمایان میگویند:“رشد ۴۵ درصدی حقوق، بار سنگینی بر دوش ما گذاشته، بهخصوص وقتی که خودمان با قطعی برق، گرانی نهاده و نوسان ارز درگیریم.”
آنها معتقدند افزایش بیشتر حقوق، ممکن است باعث تعطیلی کارگاهها یا کاهش استخدام شود. اما اینجا یک نکته کلیدی وجود دارد: مسئله، “حقوق” نیست، مسئله “توزیع منصفانه ثروت” است. وقتی سود شرکتها افزایش مییابد، چرا کارگران نباید سهمی از آن داشته باشند؟ وقتی قیمتها میپرند، چرا حقوق کارگران باید ثابت بماند؟
شورای عالی کار: جایی که تصمیمها باید گرفته شود، ولی نمیشود
شورای عالی کار، تنها نهادی است که میتواند بین کارگران، کارفرمایان و دولت تعادل ایجاد کند. اما در ۶ ماه گذشته، هیچ جلسهای با محوریت “بررسی سبد معیشت کارگران” تشکیل نشده است. در حالی که قیمتها هر روز تغییر کردهاند، از برنج تا مسکن، از سیبزمینی تا هزینه حملونقل.
کارگران و فعالان کارگری میگویند:“شورای عالی کار باید فوراً تشکیل شود و بازنگری فوری در حداقل دستمزد را در دستور کار قرار دهد.”
آنها معتقدند: اگر دستمزد فقط یکبار در سال تعیین شود، منصفانه نیست. چون تورم، نرخ ارز و قیمت کالاها در طول سال متغیر هستند، پس حقوق هم باید هر ۶ ماه یکبار بازنگری شود.
چرا باید دستمزد هر ۶ ماه یکبار بازنگری شود؟
فتحالله بیات، فعال کارگری، توضیح میدهد:“دستمزد یکبار در سال تعیین میشود، اما قیمتها هر روز تغییر میکنند. این ناعادلانه است. بهتر است هر ۶ ماه، دستمزدها با توجه به هزینههای واقعی زندگی، ترمیم شوند.”
او اضافه میکند:“اگر این اتفاق بیفتد، حداقل قدرت خرید کارگران حفظ میشود،و آنها مجبور نیستند برای تأمین معاش، سه شغل بپذیرند.”
آمار واقعی: حقوق کارگران در سال ۱۴۰۴ چقدر شد؟
در اسفند ۱۴۰۳، شورای عالی کار حداقل دستمزد را ۴۵ درصد افزایش داد، از ۷ میلیون و ۱۶۶ هزار تومان به ۱۰ میلیون و ۴۰۰ هزار تومان.
اما برای سایر سطوح، این افزایش فقط ۳۲ درصد بود.
اما واقعیت چیست؟
- تورم سالانه بالای ۴۰ درصد
- جهش قیمتها در مرداد و شهریور (تا ۳۰٪ در برخی کالاها)
- افزایش هزینه مسکن، حملونقل و خدمات
- کاهش قدرت خرید بهطور محسوس
یعنی حقوق کارگران، حتی در لحظه تصویب هم با واقعیت فاصله داشت، چه برسد به امروز.
نظر کارشناسان: افزایش حقوق = کاهش فقر + حفظ کرامت
اقتصاددانان و تحلیلگران میگویند:“ترمیم دستمزد، یک انتخاب نیست، یک ضرورت است.”
دلایل آنها:
- کاهش فقر: وقتی کارگر بتواند با حقوقش زندگی کند، فقر کاهش مییابد.
- کاهش فاصله طبقاتی: وقتی درآمد کارگران با هزینههای واقعی هماهنگ شود، جامعه عادلانهتر میشود.
- حفظ کرامت انسانی: کارگر باید بتواند بدون تحقیر، بدون استرس مالی، بدون کار اضافه، زندگی کند.
- افزایش بهرهوری: کارگری که نگران روز فردا نباشد، بهتر و با انگیزه بیشتری کار میکند.
وقتی حقوق از واقعیت عقب باشد، جامعه بهعقب برمیگردد
به گزارش راه دانا؛ مشکل اصلی این نیست که “حقوق افزایش نمییابد” مشکل این است که “حقوق از واقعیت جدا شده است”.
وقتی یک کارگر با ۱۰ میلیون تومان ماهیانه نمیتواند یک ماه را سپری کند، دیگر این “حقوق” نیست، این “کمکهزینه فقر” است.
راهحلها سادهاند، اما نیاز به اراده سیاسی دارند:
🔹 تشکیل فوری شورای عالی کار با محوریت “بررسی سبد معیشت”
🔹 بازنگری هر ۶ ماهه دستمزدها بر اساس نرخ تورم واقعی
🔹 شفافسازی هزینههای زندگی کارگران و انتشار ماهانه آن
🔹 حمایت از کسبوکارهای کوچک تا بتوانند حقوق منصفانه بدهند، نه با حذف حقوق کارگران
🔹 توزیع عادلانهتر سود، وقتی شرکت سود میکند، کارگر هم باید سهمی داشته باشد
ارسال دیدگاه