اختلاف روایات درباره تاریخ شهادت حضرت زهرا (س)؛ از رسمالخط بدون نقطه تا حقیقت ۹۵ روزه
حجتالاسلام محمدحسین شهبازی، با اشاره به اختلاف روایات درباره تاریخ شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) گفت: یکی از ریشههای این اختلاف، رسمالخط ابتدایی قرآن و متون عربی است که فاقد نقطه بوده و عدد ۷۵ با ۹۵ از نظر نگارش مشابه بودهاند؛ اما قرائن تاریخی نشان میدهد روایت ۹۵ روز، به واقعیت نزدیکتر است.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ حجتالاسلام محمدحسین شهبازی، استاد حوزه علمیه، در مصاحبه تلفنی با برنامه «روی موج گفتوگو» رادیو گفتوگو، ضمن تسلیت ایام شهادت حضرت زهرا (س) اظهار کرد: آنچه در میان مردم مشهور است، ۲ روایت ۷۵ روز و ۹۵ روز پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) درباره شهادت حضرت صدیقه طاهره است. این اختلاف، علاوه بر عوامل تاریخی، به رسمالخط اولیه زبان عربی بازمیگردد؛ چرا که در نگارش آن زمان، اعداد و حروف بدون نقطه نوشته میشد و عدد «سبعین و خمس» (۷۵) با «تسعین و خمس» (۹۵) از نظر ظاهر، شبیه به هم بودند.
وی افزود: باوجود این، علما با بررسی قرائن تاریخی، روایات معتبرتر و گزارشهای اهلبیت (ع)، روایت ۹۵ روز را نزدیکتر به واقعیت دانستهاند. البته عزاداری در هر ۲ تاریخ، نشانه ارادت به حضرت است و اجر الهی دارد؛ چرا که مهم، اظهار محبت و ولایت نسبت به صدیقه طاهره است.
استاد حوزه علمیه در بخش دیگری از سخنان خود به علت نامگذاری حضرت فاطمه (س) اشاره کرد و گفت: حضرت صدیقه طاهره نامها و القاب متعددی دارند که هر کدام بیانگر یکی از فضایل آن بانوی بزرگوار است. شیخ صدوق در کتاب امالی به نقل از امام صادق (ع) روایت میکند که خداوند او را فاطمه نامید، زیرا از هرگونه شر و پلیدی دور گردانیده شد؛ همانگونه که در آیه تطهیر (احزاب، ۳۳) آمده است.
وی افزود: در روایت دیگری از امام رضا (ع) آمده که حضرت زهرا (س) فاطمه نامیده شد، زیرا او و شیعیانش از آتش دوزخ دور هستند. حتی ابن عباس نیز از پیامبر (ص) نقل کرده که ایشان مکرر میفرمودند: “فاطمه و شیعیانش از آتش جهنم دورند.
حجتالاسلام شهبازی در رادیو گفتوگو ادامه داد: در برخی روایات دایرهی نجات گستردهتر بیان شده و شامل محبین حضرت نیز میشود. یعنی کسانی که بامحبت حقیقی و همراه با تبعیت، نسبت به حضرت زهرا (س) ارادت دارند. محبت بدون اطاعت، محبت حقیقی نیست؛ اما هرکس در دلش عشق به حضرت دارد، مشمول شفاعت ایشان خواهد بود.
وی در ادامه به روایت زیبایی از امام باقر (ع) اشاره کرد و گفت: در روز قیامت، حضرت زهرا (س) در کنار درِ جهنم میایستند و محبین خود را میشناسند. خداوند به آنان امر میکند به دوزخ روند، اما حضرت شفاعت میکنند و خداوند میفرماید: “ای فاطمه! تو راست گفتی، من تو را فاطمه نامیدم تا دوستداران تو از آتش دور باشند. اما خواستم همه بدانند مقام تو نزد من چگونه است. ” سپس اجازه میدهد تا حضرت، هرکه را میخواهد، شفاعت کند.
این کارشناس دینی در پایان گفت: این روایت، نشانه رحمت واسعه الهی و جایگاه بینظیر حضرت زهرا (س) است. امیدواریم همه ما با عمل صالح و محبت حقیقی، در زمرهی مشمولان شفاعت آن بانوی دو عالم قرار گیریم.
ارسال دیدگاه