گزارش دانا از حاشیه های تمام نشدنی انتخابات نظام مهندسی؛
از رأینویسی در توالت تا درگیری روی سن و سودهای کلان پشت پرده!
در حالی که ویدئویی جنجالی از رئیس دفتر نظام مهندسی چهاردانگه در حال پر کردن تعرفههای رأی در توالت دستبهدست میشود، درگیری فیزیکی روی سن مجمع اصفهان و اعتراض به رأیهای وکالتی، بار دیگر انتخابات این سازمان غیردولتی را به کانون حاشیه کشانده است. اما چرا این روند پرحاشیه هر سه سال یکبار تکرار میشود؟ و برندگان این بازی، چه منافعی میلیونی از کرسیهای هیئت مدیره و شورای مرکزی به جیب میزنند؟
به گزارش خبرنگار اقتصادی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ تصور کنید نهادی با بیش از ۱۰۰ هزار عضو متخصص، که قرار است کیان ساختمانسازی ایران را پاسداری کند، هر بار در آستانه انتخابات به میدان جنگ تبدیل شود. دهمین دوره انتخابات شورای مرکزی سازمان نظام مهندسی ساختمان، که قرار بود نماد شفافیت باشد، با حاشیههایی آغاز شد که از رأینویسی مخفیانه در دستشویی تا هل دادن و ضربوشتم روی سن، همه را شگفتزده کرد. این در حالی است که فرزانه صادق، وزیر راه و شهرسازی، با افتخار از مشارکت ۹۸ درصدی مهندسان سخن میگوید و دیوان عدالت اداری اقداماتش را قانونی میداند. اما سؤال اصلی اینجاست: چرا انتخابات نظام مهندسی همیشه زیر علامت سؤال است و این حاشیهها، چه سودی برای برندگان به همراه دارد؟
ریشه حاشیهها: از توالت تا سن مجمع
ویدئویی که این روزها در شبکههای اجتماعی بازنشر شده، رئیس دفتر سازمان نظام مهندسی چهاردانگه را نشان میدهد که همراه چند نفر دیگر، در فضای بسته توالت، مشغول نوشتن برگههای رأی است. این تصاویر، نماد آشکاری از تخلفات انتخاباتی است که سالهاست تکرار میشود. در اصفهان، ماجرا به اوج رسید؛ سحر تیموری، یکی از کاندیداهای هیئت رئیسه مجمع، پس از سه بار رأیگیری و کسب ۳۰۶ رأی، با ادعای رد صلاحیت غیرقانونی روبهرو شد. او به خبرنگار ما میگوید: «مجمع از ساعت ۱۳ شروع شد و تا نیمهشب بدون استراحت ادامه یافت. گفتم ابتدا سخنرانی میکنم سپس جایگاه را ترک میکنم، اما تریبون را از من گرفتند و یکی از حضار مرا هل داد و کتک زد.» تیموری که صبح روز بعد برای شکایت به دادگستری و کلانتری مراجعه کرده، تأکید میکند: «این رفتارها شأن مهندسی را خدشهدار کرد.»
سازمان نظام مهندسی اصفهان در بیانیهای رسمی، این درگیری را محکوم کرد و اعلام نمود که پیش از استقرار هیئت رئیسه اصلی رخ داده، اما مجمع پس از آن به طور پایدار ادامه یافت. رئیس این سازمان نیز اعتراضکنندگان را «همیشه شاکی» خواند و گفت: «این افراد کاندیدا شدند، رأی نیاوردند و با جنجال خواستند نظرشان را تحمیل کنند.» با این حال، استفاده از کارمندان سازمان برای رأیدهی و رأیهای وکالتی، از دیگر اتهاماتی است که انتخابات را زیر سؤال برده است.
دخالت وزیر یا تلاش برای عدالت؟
فرزانه صادق، که وزارتش با چالش نظام مهندسی آغاز شد، در مراسم آغاز به کار دهمین دوره شورای مرکزی، از انبوه پیامهای مهندسان گلایه کرد: «در هفتههای اول، شکایتهایی از عدم شفافیت انتخابات رسید. از حراست وزارتخانه خواستم بررسی کند و متوجه شدیم تأیید صلاحیتها اشکال دارد.» او انتخابات را به تعویق انداخت، ثبتنام مجدد باز کرد و تأکید نمود: «میخواستیم عرصه برای همه طیفها باز باشد، نه یک گروه خاص.» صادق که با بیشترین رأی مجلس وارد کابینه شد، حتی وقتی ماجرا به دیوان عدالت کشیده شد، رأی مثبت گرفت. او خط قرمز خود را عدم دخالت در استقلال نظام مهندسی دانست و گفت: «مهندسان باید پاسخگو باشند، نه ما.» با این حال، برخی نمایندگان مجلس به او هشدار دادند: «تازهواردی، چرا روی این سنگریزه اصرار داری؟»
نظام مهندسی؛ غول غیردولتی با وظایف عظیم
سازمان نظام مهندسی ساختمان، بر اساس قانون سال ۱۳۷۴ تأسیس شده و بزرگترین نهاد غیردولتی کشور است. از ترویج معماری اسلامی و ارتقای دانش فنی گرفته تا نظارت بر اجرای مقررات ملی ساختمان، شناسایی متخلفان، صدور پروانه اشتغال، دفاع از حقوق اعضا، همکاری با شهرداریها و وزارت راه، و گزارشدهی ساختوسازها، همه بر عهده این سازمان است. ساختار ساختمانسازی ایران نیز مهندسان را در رأس هرم قرار میدهد، با مهارتهای فنی در میانه و کارگران در پایه. انتخابات هیئت مدیره استانی هر سه سال یکبار برگزار میشود و شورای مرکزی، هماهنگکننده کل کشور است.
منافع برندگان: از پروانه طلایی تا شبکهسازی میلیونی
اما چرا این کرسیها تا این حد جذاباند؟ عضویت در نظام مهندسی، دریچهای به سودهای کلان باز میکند:
- پروانه اشتغال به کار: مدرک رسمی برای فعالیت قانونی در پروژههای بزرگ، که بدون آن، مهندس عملاً بیکار است.
- اعتبار حرفهای: اعتماد کارفرمایان و مشتریان، به ویژه در پروژههای حساس، که نرخ خدمات را چند برابر میکند.
- فرصتهای شغلی: ارجاع پروژههای عظیم توسط سازمان، که برای تازهکارها طلایی است و درآمد را به سقف میرساند.
- حمایت قانونی: پشتوانه در اختلافات، مشاوره حقوقی رایگان و دفاع قضایی.
- نفوذ در تصمیمگیری: رأی در سیاستگذاریها، که میتواند قوانین را به نفع گروه خود تغییر دهد.
- درآمد مستقیم: پروژههای بیشتر + اعتبار بالاتر = حقوق ماهانهای که از میلیونها تومان فراتر میرود.
- شبکهسازی: ارتباطات با پیمانکاران و کارفرمایان بزرگ، که به قراردادهای بلندمدت و سودهای بادآورده منجر میشود.
برندگان شورای مرکزی یا هیئت مدیرههای استانی، نه تنها پروانههای طلایی توزیع میکنند، بلکه در کمیسیونهای ماده ۵ (تغییر کاربری زمین) حضور دارند – هرچند بدون رأی، اما با نفوذ غیررسمی. صادق هشدار میدهد: «رانت زمین، منابع را به سمت سوداگری میکشد. نظام مهندسی میتواند جلوی تبدیل باغات به برج را بگیرد، اما حساسیت نشان نمیدهد.» این نفوذ، میلیاردها تومان ارزش دارد، به ویژه وقتی زمینهای مرغوب در میان باشد.
چرا حاشیهها ادامه دارد؟
کارشناسان معتقدند: عدم نظارت مستقل، دخالتهای پنهان سیاسی، و منافع مالی عظیم، چرخه حاشیه را میچرخاند. امسال، معرفی سریع اعضای شورای مرکزی توسط وزیر، گامی مثبت بود، اما حواشی استانی نشان داد ریشهها عمیقترند. مشارکت ۹۸ درصدی، اگر واقعی باشد، فرصتی برای تغییر است، اما تا وقتی رأینویسی در توالت و درگیری روی سن عادی شود، اعتماد عمومی خدشهدار میماند.
در پایان، نظام مهندسی که باید نماد دقت مهندسی باشد، به زمین بازی منافع تبدیل شده. دامداران این داستان، مهندسان معمولیاند که پروژهای نمیگیرند، در حالی که برندگان، با شبکههای خود، بازار را قبضه میکنند. پیگیری قانونی در اصفهان آغاز شده، اما سؤال بزرگ باقی است: کی این چرخه حاشیه و سودجویی میشکند؟ شاید پاسخ در انتخابات بعدی، با نظارت واقعی و نه شعاری.
به گزارش راه دانا، انتخابات نظام مهندسی، بیش از یک رأیگیری صنفی، میدان نبرد منافع است. از پروانههای میلیونی تا نفوذ در تغییر کاربریها، برندگان همه چیز میبرند و بازندگان، شأن حرفه را. زمان آن رسیده که استقلال واقعی، نه روی کاغذ، اجرا شود.
ارسال دیدگاه