امام سجاد(ع): شهادت پدرم قتل صبر بود/ قتل صبر چیست؟
هرگاه انسان را بسته نگاه دارند و به تدریج و با ضربات متعدد زجرکش کنند به چنین قتلی قتل صبر گویند.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به مناسبت اربعین حسینی امام سجاد علیه السلام به دلایلی شهادت امام حسین علیه السلام را قتل صبر نامیدند.
وقتی هر یک از اصحاب و یاران امام به شهادت می رسیدند، امام بر بالین آنان حاضر می شدند و سر آنان را بر بالین می گرفت و در چندین مورد غبار غم و اندوه بر چهره امام نمایان گشت.
از جمله با شهادت حبیب بن مظاهر و شهادت حضرت علی اکبر علیه السلام و حضرت قاسم علیه السلام و یا در شهادت حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام امام فرمودند: "به خدا کمرم شکست و پرپر شدن چنین یاران و نزدیکان با وفایی یعنی زجر کش شدن".
امام بدن مثله شده ی یاران و اصحاب در صحرای کربلا را دیدند و برای زنده شدن یاران و یاری دادن امام(هل من ناصرا ینصرونی) نماز خواندند.
حمله دشمن به خیام و زنان و کودکان هنگامی که امام زنده بودند صورت گرفت و امام به آنان خطاب می کند: "ای نامردان لااقل آزاده باشید من هنوز زنده هستم".
شهادت حضرت علی اصغر علیه السلام در هنگام وداع با اهل خیام و دفن غریبانه حضرت علی اصغر علیه السلام در پشت خیام توسط امام اوج مظلومیت یک فرد را میرساند مهمتر آن که هنوز هم قبر حضرت علی اصغر علیه السلام پنهان می باشد و این نهایت مظلومیت امام و زجرکش شدن ایشان می باشد.
وداع آخر امام با زنان و کودکان و آماده کردن آنان برای اسارت و تحمل سختی ها و جدا نشدن حضرت سکینه از امام و وداع آخر امام حسین علیه السلام با امام سجاد علیه السلام جهت واگذاری رسالت امامت به ایشان را حتی با شنیدن هم نمیتوان تحمل نمود چه رسد به اینکه در عمل مجبور به تحمل باشی. این در حالی است که در آن لحظه امام سجاد علیه السلام از امام حسین علیه السلام می پرسند یاران پس چه شدند، عمویم عباس و برادرم علی اکبر علیه السلام چه شدند و امام حسین علیه السلام جواب می دهند بجز من و تو هیچ مردی از ما زنده نمانده است.
تمام این عوامل در زجر کش شدن امام نقشی اساسی داشتند و امام سجاد (ع) شهادت امام حسین (ع) را قتل صبر بیان می کنند.
امام حسین علیه السلام در هنگام شهادت 35 زخم کاری و حدود100 جای ضربه در بدن داشته است و هنگامی که امام پس از نبرد سنگین خسته شده بود و داشت مقداری استراحت می کرد سنگی بر پیشانی امام اصابت کرد و از پیشانی امام خون سرازیر گشت.
امام با پیراهن داشت خون را از روی چشمانشان پاک می کرد که تیری سه شعبه و مسموم به سینه امام اصابت کرد و از پشت امام بیرون آمد و خون به بیرون فواره زد و امام تیر را از پشت بیرون کشیدند.
دیگر امام رمقی در تن نداشت و دشمن از هر سو به امام حمله ور شدند. اول ضربتی بر کتف امام، ضربتی بر گردن، ضربتی بر سینه و سپس نیزه ای در سینه امام فرو رفت و امام در کنار قتلگاه بر زمین افتاد و هر کس با هر وسیله ای که در دست داشت به امام ضربتی زد و شمر بر سینه امام نشست و سر امام را از قفا جدا نمود و این سخت ترین و بدترین حالت زجر کش کردن انسان است.
ارسال دیدگاه