گزارشی از کارآفرینی بانونی سمنانی؛

• شنبه ۲۸ اسفند ۱۳۹۵ ۱۳:۰۲
• کد خبر : 1067019

• اخبار
• سایر رسانه ها

یک تولید کننده فرش در استان سمنان گفت: اوضاع نابه سامان اقتصاد، بازار کار فرش را هم کساد کرده است و مردم پولی ندارند تا از ما فرش بخرند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از شاخه طوبی، ربابه خوش هنجار از بافندگان قدیمی فرش در استان سمنان سال هاست که عمرش را در حفظ و ارائه این هنر اصیل گذاشته و از این طریق افراد زیادی را وارد بازار کار کرده بازاری که این روزها حسابی کساد است و بافندگان کشور در فروش آثارشان با مشکل جدی مواجه اند.

این گفت وگو شرح درد و دل های بافندگان فرش کشورمان است که در گفت و گو و مصاحبه شاخه طوبی با خانم خوش هنجار می خوانید.

شاخه طوبی:خودتان را معرفی کنید و از سابقه کارتان بگویید.

ربابه خوش هنجار هستم از کودکی بافت فرش را آموختم و نزدیک به 20سال است این هنر را به شکلی حربه ای در غالب تولید و آموزش دنبال می کنم.

از سال 72 به طور جدی شروع به کار کردم در سال 78 توانستم شرکت تعاونی ام را به نام (شرکت گلدوز شقایق سمن) تاسیس کنم این تعاونی سال 80 شرکت به بهره برداری رسید و تولید فرش را به جدی تر از قبل شروع کردیم.

سال 85 آموزشگاه آزادم را تاسیس کردم تا این هنر را به کسانی که علاقه دارند انتقال دهم.

شاخه طوبی: چه شد که وارد این حرفه شدید؟

من اصالتا مهدیشهری هستم در زمان ما تمام دختران مهدیشهری قالی بافی بلد بودند و همه ی خرج تحصیلشان را از قالی بافی در می آوردند،حتی جهازشان را نیز خودشان می بافتند.

بعد از ازدواج کلاس های هنری مختلفی می رفتم از آرایشگری بگیر تا گلسازی وفتی این آموزشگاه ها از توانایی من در بافت فرش مطلع شدند مرا برای ادامه این هنر تشویق کردند ومن هم معطل این تشویق ها بودم طولی نکشید که هم در آن آموزشگاه ها مشغول به کار شدم و هم تعاونی تاسیس کردم.

شاخه طوبی: از ویژگی های فرش های مهدیشهر بگویید؟

مهدیشهری ها طرح های فرش خود را از قم و کاشان تهیه می کردند و به حدی باکیفیت می بافتند که از قدیم الایام به آن فرش آهنی می گویند.

شاخه طوبی:چه کسانی در این مسیر مشوق شما بودند؟

فنی حرفه،کانون بانوان و اداره کار خیلی مرا  تشویق کردند

شاخه طوبی:در این سال ها از طریق آموزش بافت فرش چند نفر را وارد بازار کار کردید؟

از بین کسانی که در این سال ها بافت فرش را پیش من آموختند چیزی نزدیک به 800 نفر این کار را به طور جدی دنبال کردند و من هم  پس از بیمه کردنشان آنها را وارد بازار کار کردم.

در حال حاضر بیشتر تولیدات ما توسط زنان سرپرست خانوار یا بد سرپرست تهیه می شود و تمام آن ها در کارگاه خودم آموزش دیدند

در حال حاضر22 نفر مستقیم برای خودم کار می کنند بیشتر آنها در خانه فرش می بافند و من برایشان می فروشم.

شاخه طوبی:آیا مسئولان مربوطه از شما حمایت کرده اند؟

بله، با ارائه مردک و اهدا وام از ما حمایت شده است،باید بگویم ارگان های مسئول همیشه مرا تشویق می کردند و می کنند اما این روز ها که بازار کساد است حمایت شان در حد اهدای وام هایی است که ما توانایی پرداخت آن را نداریم.

از دولت می خواهم که حداقل به شکلی بلاعوض به ما کمک کند این روزها کارمان حسابی کساد شده و در صورت ادامه پیدا کردن این جریان بازار کارمان می خوابد.

شاخه طوبی: وضعیت فروش چگونه است؟

جنس ما فروش نمی رود، اوضاع نابه سامان اقتصاد، بازار کار ما را هم کساد کرده است مردم پولی ندارند تا از ما فرش بخرند؛ما هر ساله در نمایشگاه های متعددی شرکت می کردیم و فروش خوبی داشتیم اما امسال رونقی در کارمان نبود.

این روز ها به سختی مواد اولیه تولید فرش را تهیه می کنیم و بافنده هایمان به سختی روزگار می گذرانند و بدتر از آن مکانی هم نداریم تا تمام بافنده هایمان برای بافت به آنجا بیایند حتی انباری نداریم تا کارهایی که روی دستمان مانده را آنجا نگه داریم.

این روزها به حدی اوضاع بد است که فقط تلاش می کنم  تولیدی ام نخوابد.

شاخه طوبی: تا به حال کارهایتان را صادر هم کرده اید؟

از کشور های مختلف خیلی با من تماس می گیرند که برای بازاریابی به آنجا بروم از همین عراق و گرجستان که نزدیک ما هستند تماس گرفتند تا آلمان و کشور های دورتر اما پول رفتن به این کشور ها و مذاکره با آنها را ندارم.

این مبلغ بسیار ناچیز است چیزی حدود 4 میلیون تومان اما همان پول را هم ندارم و وقتی به ارگان های مسئول هم مراجعه می کنم هیچ کمکی نمی کنند در حالی که می توانند اما در ادارات ما کماکان بند پ حاکم و گویا شامل ما نمی شود.

شاخه طوبی: برای آینده چه برنامه ای دارید؟

می خواهم اگر با مشکل مالی مواجه نشوم در سال 96 کارگاهی اجاره کنم و بیشتر فرش های 6 متره 12 متره تولید کنیم که بازار فروش بهتری دارند.

 شاخه طوبی: به بانوانی که به این هنر علاقه دارند چه توصیه ای دارید؟

با توجه به رکود شدید اقتصادی و بی کاری های زیادی که در جامعه بیداد می کند، یادگیری و دنبال کردن هنر بافندگی هم کمک خرج خوبی محسوب می شود و بافندگان هم می توانند از این هنر آرامش بگیرند و لذت ببرند.

شاخه طوبی:به عنوان حرف آخر چه می گویید؟

از تمام کسانی که مرا در این سال ها تشویق و حمایت کردند تشکر می کنم، و خیلی خوش حالم هنری را دارم که هم خودم از آن لذت می برم و هم با آموزش آن به دیگران کمک می کنم تا هم این هنر اصیل حفظ شود و هم دیگر از آن لذت می برند و کسب درآمد می کنند.

• برچسب ها
• #
• #
• #