سیزده بدر رسم مشترک همه ایرانیان/ گره زدن زندگی با طبیعت
روز سیزده بدر در فراهان مردم به دور هم جمع می شدند و ساعاتی را به شادمانی می گذراندند که بازی های گروهی، رقص های محلی و سبزه گره زدن بخشی از این آیین ها است.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از فراهان خبر؛ روز سیزدهم فزوردین به رسم ما ایرانیان روز سیزده بدر نامیده می شود که این روز برای هر ایرانی یادآور خاطرات شیرینی است.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, فراهان خبر, فراهان خبر,بیشتر رسم و رسوم عید و سال نو در حال به فراموشی سپرده شدن هستند اما هنوز سیزده بدر جزو آئینی است که همچنان رنگ و بوی تازگی دارد و شاید برخی از مراسمات این روز به فراموشی سپرده شده باشد و گرنه همه خانواده‌های ایرانی مانند گذشته به دور هم جمع شدن و لحظات شادی را در کنار یکدیگر سپری می کنند.
مردم فراهان هم روز سیزده بدر را روز فرخنده ای می دانند، فراهانی ها در گذشته آداب و رسوم خاصی را در این روز برپا می کردند.
در این روز مردم شور و حال بسیاری پیدا می کردند، زن ها از شب وسایل چای و ناهار فردا را آماده می کردند، هر کدبانویی نوعی غذا تهیه می دید که معمولا پلو یا خاگینه و آش نحلی بود.
صبح سیزده بدر اهل هر آبادی، وسایل آماده شده را بار الاغ می کرد یا بر روی دست به دشت و صحرا می رفتند، در آنجا خانواده ها با بستگان جمع می شدند و زنان به دایره زنی و مردان به پایکوبی مشغول می شدند.
رسم این بود که زنان جوان و تازه عروس ها چادر اطلسی بر سر می کردند. این چادرها به رنگ های مختلف بود و وقتی که دهها زن و دختر با چادرهای رنگارنگ در صحرا حرکت می کردند، منظره بسیار زیبایی به وجود می آمد و صحرا یک گلستان متحرک می شد.
در روز ۱۳ فروردین، جوانان به کشتی گرفتن و بازی های کلابیرک و کوشک بازی مشغول می شدند و دیگران هم تماشا می کردند.
بازی «کلاببرک» مخصوص مردان و «کوشک بازی» مخصوص زنان بود. یکی دیگر از بازی های که مخصوص سیزده بدر بود و بیشتر دخترها انحام می دادند، بازی «اول اولینه» بود، این بازی به این ترتیب بود که یک نفر دستانش را بر زانوهایش می گذاشت و بقیه از روی او می پریدند و می گفتند؛ «اول اولینه، دوم دوپاش به دینه، سوم سه پاش به دینه، چهارم چارپای گوه( گاوه)، پنجم پنجه شیره، ششم که ششمینه، هفتم که هفتمینه، هشتم در بهشته»، وقتی که به هشت می رسیدند، آن کس که خم شده بود، بلند می‌شد و به همین ترتیب چند ساعتی بازی می کردند.
از رسوم دیگر سیزده بدر، گره زدن علف و گیاه بود که زنان و دختران انجام می دادند.
آنان در دل خود آرزویی را نیت می کردند و سر دو علف را به هم گره می زند تا در سال پیش رو به آرزوی خود برسند.
در نزدیکی غروب آفتاب مردم به طرف خانه برمی گشتند و به یکدیگر می گفتند؛ «همیشه به گردش».
انتهای پیام/
بیشتر رسم و رسوم عید و سال نو در حال به فراموشی سپرده شدن هستند اما هنوز سیزده بدر جزو آئینی است که همچنان رنگ و بوی تازگی دارد و شاید برخی از مراسمات این روز به فراموشی سپرده شده باشد و گرنه همه خانواده‌های ایرانی مانند گذشته به دور هم جمع شدن و لحظات شادی را در کنار یکدیگر سپری می کنند.
,مردم فراهان هم روز سیزده بدر را روز فرخنده ای می دانند، فراهانی ها در گذشته آداب و رسوم خاصی را در این روز برپا می کردند.
,
, در این روز مردم شور و حال بسیاری پیدا می کردند، زن ها از شب وسایل چای و ناهار فردا را آماده می کردند، هر کدبانویی نوعی غذا تهیه می دید که معمولا پلو یا خاگینه و آش نحلی بود.
,صبح سیزده بدر اهل هر آبادی، وسایل آماده شده را بار الاغ می کرد یا بر روی دست به دشت و صحرا می رفتند، در آنجا خانواده ها با بستگان جمع می شدند و زنان به دایره زنی و مردان به پایکوبی مشغول می شدند.
,رسم این بود که زنان جوان و تازه عروس ها چادر اطلسی بر سر می کردند. این چادرها به رنگ های مختلف بود و وقتی که دهها زن و دختر با چادرهای رنگارنگ در صحرا حرکت می کردند، منظره بسیار زیبایی به وجود می آمد و صحرا یک گلستان متحرک می شد.
,در روز ۱۳ فروردین، جوانان به کشتی گرفتن و بازی های کلابیرک و کوشک بازی مشغول می شدند و دیگران هم تماشا می کردند.
,بازی «کلاببرک» مخصوص مردان و «کوشک بازی» مخصوص زنان بود. یکی دیگر از بازی های که مخصوص سیزده بدر بود و بیشتر دخترها انحام می دادند، بازی «اول اولینه» بود، این بازی به این ترتیب بود که یک نفر دستانش را بر زانوهایش می گذاشت و بقیه از روی او می پریدند و می گفتند؛ «اول اولینه، دوم دوپاش به دینه، سوم سه پاش به دینه، چهارم چارپای گوه( گاوه)، پنجم پنجه شیره، ششم که ششمینه، هفتم که هفتمینه، هشتم در بهشته»، وقتی که به هشت می رسیدند، آن کس که خم شده بود، بلند می‌شد و به همین ترتیب چند ساعتی بازی می کردند.
,از رسوم دیگر سیزده بدر، گره زدن علف و گیاه بود که زنان و دختران انجام می دادند.
,آنان در دل خود آرزویی را نیت می کردند و سر دو علف را به هم گره می زند تا در سال پیش رو به آرزوی خود برسند.
,
, در نزدیکی غروب آفتاب مردم به طرف خانه برمی گشتند و به یکدیگر می گفتند؛ «همیشه به گردش».
,انتهای پیام/
,]
ارسال دیدگاه