یادداشت؛

عقده‌گشایی به بهانه انتخابات

انتخابات و شورآفرینی و تهییج بویژه جوانان، بهانه‌ای شده برای عقده‌گشایانی که بتوانند هنجارهای جامعه را زیرپا بگذارند و برای این و آن آرایی را جمع کنند تا شاید خود به آلاف و الوفی برسند.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از بلاغ؛ با گردشی در سطح شهرهای مازندران و دیدن ستادهای انتخاباتی کاندیداهای شوراهای شهر، مناظر حیرت‌آوری مشاهده می‌شود که مسبوق به پیشینه انتخابات مجلس شورای اسلامی است. استفاده از هر ابزاری برای جلب توجه مردم بویژه جوانان و جذب آنان در این ستادها، آنچنان دچار افراط شده که این سئوال را در اذهان بوجود می‌آورد که مگر در شورای شهر و روستا چه چیزی است که کاندیداها اینطور دست و پا می‌زنند تا به هر شیوه‌ای خود را وارد آن کنند؛ ضمن اینکه با شعارهای بیلبوردها و استندها و بنرهای پر شمارشان ادعاهایی از خدمت و توانمندی و تخصص خود را بیان می‌کنند که اگر صحت داشته باشد، این تلاش‌ها غیر طبیعی و اساساً بلاوجه و غیرقابل توجیه خواهد بود.

اگر کاندیدا بر مبنای آنچه که در بروشورها و بیلبوردهای تبلیغاتی خود آورده، قصد اقناع جامعه هدف خود را دارد، علی القاعده باید به تشریح برنامه‌های خود در حوزه کارکردی شورا بپردازد نه آنکه شوی موسیقی راه بیاندازد و از خواننده با استفاده از باندهای صوتی گوش خراش بهره ببرد.

اجاره مکان‌هایی با ارقام بالای چند ده میلیونی در نقاط مختلف شهر و تجهیز این اماکن و پذیرایی مدام از مدعوین و مردم و پرداخت هزینه به خواننده‌ها و بازیگران تلویزیونی و سینمایی و...، که مستلزم هزینه‌های هنگفت است، تنها با این ادعا که برای خدمت به مردم و یا رضای خداوند انجام می‌پذیرد، قدری باورناپذیر می‌باشد. مردم که چنین ادعایی را با توجه به آنچه که می‌بینند، باور ندارند و معتقدند در خوشبینانه‌ترین نگاه، شورا برای اغلب این فعالان، پل و نردبانی است برای ورود به مجلس شورای اسلامی و یا هدف قرار دادن مسئولیت‌ها و پست‌های بالا.

الحمدلله، کرونا به داد مردم رسید تا بخشی از این فعالیت‌ها در فضای مجازی انجام شود، اما با همه این احوال، باز هم سر و روی شهرهای‌مان را تبلیغات کاندیداها پوشانده و باز هم کار رفتگران زحمتکش نیز اضافه شده است.

آنچه که در این تبلیغات‌ها به‌خصوص از سوی نامزدهای شوراهای شهر بسیار دل‌آزار و نگران‌کننده شده، استفاده بسیاری از این کاندیداها از ابزارهای اغفالی و نه اقناعی برای جمع‌آوری آراء است. این نامزدها، که برای راهیابی به یک نهاد مدنی و قانونی، اینگونه قانون‌شکنانه عمل م‌کنند، آیا پس از رسیدن به آن جایگاه، می‌توانند ملتزم به قانون و مروج قانون‌گرایی باشند؟!. از سوی دیگر، با صرف این همه هزینه، چه چشمداشتی از شورای شهر دارند که برای ورود به آن اینهمه هزینه می‌کنند؟!. سئوال‌انگیزتر اینکه چرا بر نحوه تبلیغات این کاندیداها نظارت نمی‌شود، که اگر مسئولان مرتبط دولتی مدعی شوند که نظارت می‌شود، تعجب‌آورتر اینکه چرا از این فعالیت‌های هنجارشکنانه این ستادهای تبلیغاتی جلوگیری بعمل نیامد؟!. هیچ در مازندران دیده نشد که یک ستاد بعلت تخلفات تبلیغی، تعطیل شده باشد. این یعنی، یله‌سازی امور که به نفع هیچ کسی نیست که بشدت به زیان مردم و شوراها خواهد بود که از نتائج این کوتاهی‌ها، انحرافات اساسی برخی از شوراها در دوره اخیر است.