در سال ۱۳۱۰ خورشیدی، نخستین بار آسفالت را که پدیده جدیدی در صنعت راه‌سازی به شمار می‌رفت، وارد صحنه خیابان‌های تهران شد و به این ترتیب رفته‌رفته آسفالت نه‌ تنها وارد خیابان‌ها و معابر تهران، بلکه به تمام شهر‌ها و جاده‌های کشور کشیده شد.

اگر در سطح خیابان‌های شهر بابل، به‌صورت روزانه عبور و مرور داشته باشید قطعا شاهد اختلاف سطح‌ها و چاله چوله‌ها و برجستگی‌های متعدد در سطح خیابان‌ها خواهید بود.
‌
افزایش استفاده از  تکنولوژی و خودروهای شخصی در شهرستان بابل در کنار وضعیت نامطلوب آسفالت در خیابان‌های این شهرستان، موجب افزایش نارضایتی و گلایه‌مندی شهروندان شده است؛ به گونه‌ای که به گفته محمدی یکی از شهروندان بابلی وضعیت کوچه‌های آسفالت شده بابل از وضعیت کوچه‌های آسفالت نشده این شهر بدتر است.

این شهروند با ابراز تأسف از وضعیت آسفالت این شهرستان می‌گوید: کاش تقاضای آسفالت جدید نمی‌کردیم و به همان آسفالت سابق راضی بودیم.


 

محمد کلانتری ساکن گل یاس شهرستان بابل نیز می‌گوید: جدا از عدم مرغوبیت آسفالت معبر با مشکل ناهمسطح بودن آسفالت و اجرا نکردن شیب برای باز پس زدن آب باران در کوچه‌ها نیز مواجه هستیم.
 

وی افزود: نبودن نظارت و عدم استفاده از امکانات به‌روز، باعث به وجود آمدن چنین مشکلاتی است که در کنار صرف هزینه‌های سنگین، نارضایتی و گلایه‌مندی شهروندان را نیز رد پی دارد.
 

محمد اسماعیلی دیگر شهروند بابلی که ساکن محله بحرارم شرقی است با انتقاد از تبعیض و بی‌عدالتی در انتخاب مناطق و کیفیت آسفالت در نقاط گوناگون شهری، می‌‍گوید: ارائه خدمات شهری همچون آسفالت یک مطالبه عمومی است و باید تبعیض در نگاه ارائه خدمات به عنوان اینکه منزل فلان مسئول در فلان کوچه   است باید برداشته شود.
 

 قربان‌نژاد یکی دیگر از شهروندان بابلی با بیان اینکه متاسفانه اگر آسفالتی هم صورت گیرد به علت کیفیت پایین، ماندگاری کمی دارد؛ عنوان کرد:  از دلایل عمده کیفیت پایین آسفالت معابر را می‌توان استفاده از مواد نامناسب دانست، به طوری‌که این آسفالت‌ها بعد از مدت کوتاهی دچار نشست می‌شوند و باید دوباره آستینی برای تعمیر آسفالت‌ها بالا زد.
 

این شهروند ادامه داد: حکایت آسفالت‌های شهرستان بابل، حکایت وصله کردن زخم‌های خیابان‌هایی است که هر از چند گاهی از سوی ارگان‌های ذیربط شهری تخریب و یا حفاری می‌شود  و دیگر به همان شکل قبلی بر نمی‌گردد.
 

تاجداران یکی دیگر از شهروندان با انتقاد از وضع موجود آسفالت در کوچه و خیابان‌های بابل می‌گوید: ضرورتی به نام نظارت وجود دارد که متاسفانه در بسیاری از پروژه‌های شهری نظارت برکیفیت آسفالت وجود ندارد و این امر باعث می‌شود تا لکه گیری‌های آسفالت ابدا از کیفیت و استاندارد لازم برخوردار نباشد.
 

 

 خانم توکلی از ساکنین محله موزیرج شهرستان بابل نیز می‌گوید: نبود زیر ساخت‌های لازم و همچنین پروژه بر زمین مانده فاضلاب شهری، بهانه‌ای برای عدم ارائه خدمات مطلوب و مورد انتظار اهالی در این محله شده است.
 

وی می‌گوید: شهروندان که توان اجرای ایجاد زیرساخت‌های لازم شهری را ندارند امیدوارند تا دستگاه مربوطه به جای آنکه بگوید هیچ برنامه‌ای برای ساماندهی وضع موجود نداریم، به فکر حل مشکل باشند تا با ایجاد زیر ساخت‌های لازم گامی رئ به جلو بردارند.
 

یکی از پیمانکاران شهرستان بابل در گفت‌وگو با خبرنگار بلاغ می‌گوید: نبود نظارت دقیق کارفرما بر پیمانکاران و رسیدگی موشکافانه در صورت وضعیت‌های پیمانکاران با توجه به کیفیت کار و مبنا قراردادن آزمایشات کیفی مصالح مصرفی در پروژه‌ها می‌تواند عامل مهمی جهت اصلاح نظام ناسالم پیمانکاری در خصوص برنده شدن در مناقصه‌ها باشد.

وی تاکید کرد: اگر شرکت‌های پیمانکاری بدانند که زیان‌های مالی حاصل از ارائه نرخ پایین در مناقصه‌ها را نمی‌توانند با بکارگیری مصالح مصرفی کم ارزش جبران کنند؛ قطعا شاهد اصلاح رفتار و عملکرد این شرکت‌ها در خروجی کار خواهیم بود.  
 

این پیمانکار که نخواست نامش فاش شود؛ گفت: استفاده از قیرهای غیر استاندارد در روسازی و مصالح نامرغوب در زیرسازی به تائید کارفرما بر می‌گردد که باز هم نقش کمرنگ نظارت‌ها در این مسئله هم کاکلا مشهود است.
 

وی افزود؛ نظارتی که نقش آن حتی در بخش‌های سیاست گذاری هم کاملا روشن است و انتظار می‌رود با توجه به وضعیت بارندگی‌های فراوان در استان مازندران، روکش آسفالت به گونه‌ای برنامه‌ریزی شود که شاهد اجرای پروژه‌های آسفالت با تراکم قیر بیشتر باشیم تا باران را دلیل نقص این پروژه‌ها و بهانه‌ای برای رهایی از فشار انتقادات عنوان نکنیم.
 

کمیل هاشمی رئیس کمیسیون فنی و عمران شورای شهرستان بابل در این باره به خبرنگار بلاغ گفت: در مخلوط آسفالت گرم، قیر به عنوان تنها ماده چسباننده محسوب می‌گردد و حفظ کیفیت آن در حین تهیه آسفالت لزوماً باید مورد توجه قرار گیرد.



وی افزود: قیرهای موجود در مخازن ذخیره کارگاه و یا قیرهایی که به کارگاه جهت تخلیه در مخازن وارد می‌شود، هیچ‌گاه نباید بیش از 175 درجه سانتی گراد گرم شود و یا در حین گرم کردن دود کند؛ این در حالی است که در برخی موارد، دمای بالای 210 درجه سانتی گراد دیده شده است و این می‌تواند در کیفیت قیر تاثیر‌گذار باشد؛ علاوه بر این، در زمان حمل قیر به مکان آسفالت نیز تغییر دما  بر کیفیت کار تاثیر‌گذار خواهد بود.
 

رئیس کمیسیون فنی و عمران شورای شهرستان بابل، خاطرنشان کرد: به جرات می‌توان گفت پارامتر اساسی در رابطه با بحث قیر و آسفالت، نیروی انسانی است که متاسفانه در این زمینه از پائین‌ترین سطح نیروی انسانی مورد نیاز از قبیل تکنسین، اپراتور تا سطوح طراحی، مهندسین و ناظر، با کمبود نیروی ماهر مواجه هستیم و در حال حاضر قرار است با همکاری با دانشگاه نوشیروانی شهرستان بابل این مشکل را مرتفع سازیم.
 

هاشمی تصریح کرد: از جمله عواملی که گاهی باعث می‌شود تا محلات کم برخوردار کمتر از نعمت آسفالت بهره ببرند، نبود زیر ساخت‌هایی چون فاضلاب است که امیدواریم هرچه سریع‌تر این پروژه برزمین مانده  مشکلش حل شود.
 

وی ادامه داد: از جمله معضلاتی که در بحث آسفالت با آن مواجه هستیم برخی از دخالت ها برای تسریع در امور آسفالت است که باعث می‌شود اولویت‌ها از لیست خارج شود و این امر باعث دغدغه مردم و اعضای شورای شهرستان است.
 

رئیس کمیسیون فنی و عمران شورای شهرستان بابل، عنوان کرد: از جمله معایب آسفالت نامرغوب، نشست، ترک، روراندگی، موج برداشتن، روان شدن قیر، جداشدن سنگ‌دانه، قیر رفتگی، آسفالت کندگی، چاله شدن، آبگرفتگی، خشن شدن سطوح جاده‌ها و مشکلاتی از این دست است که این معایب خود باعث از دست رفتن منابع ملی، استهلاک سریع وسایط نقلیه و ناوگان حمل و نقل، مخاطرات و تصادفات جاده‌ای، کُندی حرکت و افزایش بار ترافیکی، افزایش هزینه‌های نگهداری و دوباره‌کاری، که همگی ناشی از چنین روش اجرایی و سهل انگاری در نظارت و اجرای کار است که طبعا آثار و عواقب اقتصادی و اجتماعی آن غیر قابل محاسبه و جبران است.
 

انتهای پیام/