دانا گزارش می دهد؛

روایتی که بیخودی ناتمام ماند/ عقب گرد صمدی در گام سوم

فیلم سینمایی «روایت ناتمام سیما» روایتی الکن و ناقص از آسیبی نوین به نام فضای مجازی است که نسبت به آثار قبلی علیرضا صمدی، یک عقب گرد به شمار می رود.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ علیرضا صمدی که فیلم «صحنه زنی» را کارگردانی کرده، عملا «روایت ناتمام سیما» یک عقب گرد در کارنامه هنری او به حساب می آید؛ فیلمی که درباره آسیب های فضای مجازی است که می تواند آرامش و آسایش خانواده ای را تا مرز جدایی به هم بزند.

علیرضا صمدی «بی نامی» را با بازی حسن معجونی و باران کوثری در سال 96 به عنوان اولین فیلم خود راهی سینماها کرد؛ اما با «صحنه زنی» و کسب سیمرغ نقره ای جشنواره جهانی فیلم فجر در سال 99 بیشتر دیده شد و مخاطبان سینما چشم انتظار فیلم بعدی صمدی بودند و حالا «روایت ناتمام سیما» همه را در جشنواره غافلگیر می کند؛ روایتی الکن و ناقص از آسیبی نوین به نام فضای مجازی با داستانک هایی در کنار آن که آنقدر ناتمام روایت می شوند که هیچ کمکی به پیشبرد ماجرا نمی کنند.

این بار هم مجید رضابالا به عنوان تهیه کننده دو فیلم قبلی صمدی، او را در این قصه همراهی کرده تا این فیلم در جشنواره چهل و یکم فجر به نمایش درآید. حامد کمیلی، آزاده صمدی، غزل شاکری، مهران احمدی، مسعود کرامتی، مریم سعادت و محمد حیدری بازیگران سومین ساخته صمدی هستند که با مشارکت فارابی به این جشنواره رسیده است.

دکتر آرش سمین با بازی حامد کمیلی در نقش کسی که استیج رمز و راز موفقیت دارد و کارش رفتن به روی صحنه است تا برای حاضران درباره راه های موفقیت در زندگی صحبت کند، حالا خودش بر اثر اشتباهی که در گذشته انجام داده، از طریق همین فضای مجازی، زندگی شغلی و خانوادگی اش آنچنان تحت تاثیر قرار می گیرد که در آستانه جدایی قرار می گیرد.

غزل شاکری نیز با چهره ای معصوم و به مانند همه نقش های قبلی خود، کاراکتر زنی ستمدیده و رنج کشیده را بازی می کند که قطعا تکرار و ادامه این بازی ها می تواند به کارنامه او ضربه ای جدی وارد کند؛ چون تکرار در یک نقش و کاراکتر خاص اجازه هنرنمایی در سایر نقش ها را از بازیگر می گیرد؛ همان طور که آزاده صمدی در نقش یک متخصص زنان و زایمان و با همان چهره مغرور و نگاه از بالا به پایین، در نقش های قبلی خود تکرار شده است.

بدون شک صمدی سوژه ای را برای فیلم سوم خود انتخاب کرده که در این سال های اخیر همه با آن به نحوی سر و کار داشته اند، اما آنقدر همه چیز ناتمام روایت گری می شود، که مخاطب را نمی تواند به یک نتیجه گیری درست از ماجرا برساند و عملا زحمات این تیم بی نتیجه می ماند.

ایده فیلم کوتاهی که بیخودی کش آمده!

رضا نجاتی عضو هیات انتخاب جشنواره فیلم کوتاه تهران، با کارنامه پرباری از ساخت فیلم های کوتاه، اولین فیلم بلند سینمایی خود را به تهیه کنندگی محمود بابایی در جشنواره چهل و یکم اکران کرده است.

فیلم سینمایی «بعد از رفتن» با بازی صابر ابر و دیگرانی که قرار است پازل ماجرای او را تکمیل کنند، به نمایش در آمده است؛ آرش که چند سالی است در جنوب زندگی می کند، با شنیدن خبری کوله بار سفر می بندد و دوباره به زادگاهش برمی گردد تا گذشته تلخش را التیام بخشد؛ سارا بهرامی، پوریا رحیمی سام، پانته آ پناهی ها، بهرام شاه محمدلو و احترام برومند در این فیلم به ایفای نثش پرداخته اند.

نجاتی ریتم کند و آرامی را برای روایت اولین فیلم خود انتخاب کرده و در طول فیلم تماشاگر مدام با قاب های زیبایی که همراه با موسیقی درآمیخته، مواجه می شود؛ اما به جرات همه این قصه می شد با تدوینی بهتر نهایتا در 30 دقیقه جمع شود و عملا احساس می شود که نجاتی با یک ایده فیلم کوتاه، سراغ ساخت فیلمی بلند رفته و با این ریتم کند و نشان دادن این قاب های زیبا می خواهد به طول فیلم خود اضافه کند و به یکباره به مانند بسیاری از فیلم های ایرانی همه این کش دادن ها و علامت سوال ها با یک سکانس به انتها می رسد.

فیلم سینمایی «بعد از رفتن» با این ریتم کند و مخاطب گریز، نمی تواند در گیشه به لحاظ تجاری موفق باشد و نجاتی در ادامه برای اینکه بتواند دل تماشاگران را به دست آورد، باید مسیر دیگری را برای روایت قصه خود انتخاب کند.