مروری بر فوتبال ملی در سالی که گذشت؛
فدراسیون فوتبال و تیم ملی در محاصره بازگشتهای بیفرجام!
با پایان سال ۱۴۰۱، مروری بر آن چه طی ۳۶۵ روز اخیر در فوتبال ملی گذشته داشتهایم.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانا؛ سالی که گذشت مملو از اتفاقات ریز و درشت بسیاری برای فوتبال ایران بود. از اداره فدراسیون بهشکل موقت و با سرپرست گرفته تا انتخاباتی پرحرفوحدیث و نهایتاً هم حضور تیم ملی فوتبال کشورمان در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر که عایدی چندانی برای فوتبال ایران نداشت.
در سال ۱۴۰۱ دستگاه فوتبال کشورمان روزهای عجیب و غریب زیادی را سپری کرد؛ بازگشت مهدی تاج پس از رسوایی ویلموتسگیت به فدراسیون از یک سو و بازگشت کارلوس کیروش و سپس امیر قلعهنویی به عرشه هدایت کشتی جنگزده تیم ملی که هیچ راهی به ساحل آرامش نداشت، شاید از عواملی باشند که این سال را بتوانیم سال بازگشتهای عجیب و نافرجام بدانیم.
شروع تلخ سال با فدراسیونِ بیرئیس
به واسطه عزل موقت شهابالدین عزیزیخادم از ریاست فدراسیون فوتبال در بهمنماه سال ۱۴۰۰، سال منتهی به جام جهانی برای فدراسیون با سرپرست و بدون رئیس آغاز شد. سیدمیرشاد ماجدی عید نوروز را بر صندلی سرپرستی فدراسیون نشست تا تیم ملی در نخستین بازی نوروزی به کرهجنوبی ببازد و پایههای صندلی دراگان اسکوچیچ سستتر از همیشه شود.
سپس نوبت به بازی با لبنان و پیروزی تلخ تیم ملی در مشهد رسید؛ جایی که نابخردی اعضای هیأترئیسه فدراسیون باعث شد تا فجایعی در حاشیه استادیوم امام رضا (ع) از سوی نهادهای امنیتی و همچنین یگانها پیش بیاید که هنوز هم مانند خطری بالقوه بر سر فوتبال ایران ایستاده و منتظر فرصتی است که یقه آمران آن را بگیرد.
البته که مانند هر پرونده دیگری، این پرونده که بانی اصلی آن احسان اصولی، رئیس هیأت فوتبال استان خراسانرضوی معرفی شده مسکوت و ماستمالی شده باقی ماند اما در کل فدراسیون سال را با بحران آغاز کرد تا نوبت به مجمع ۱۰ خردادماه ۱۴۰۱ رسید که طی آن، عزیزیخادم به طور دائم از ریاست فدراسیون عزل شده و میرشاد هم تا زمان برگزاری انتخابات ماندنی شد.
حواشی یک بازی لغو شده و روزهای آخر اسکوچیچ
فدراسیون موقت در نظر داشت تا یک بازی تدارکاتی برابر تیم ملی فوتبال کانادا در تابستان ۱۴۰۱ برگزار کند اما به دلایلی سیاسی و غیرورزشی، این بازی از سوی طرف مقابل لغو شد تا فقط تیم ملی در آن فیفادی بتواند مقابل تیم ملی الجزایری قرار بگیرد که سنخیتی با تیمهای حاضر در گروه تیم ملی در جام جهانی ۲۰۲۲ نداشت.
شکست تیم ملی ایران در برابر الجزایر، شاید تیر خلاصی به آرزوهای دراگان اسکوچیچ بود. فدراسیون خیلی سریع تصمیم به بررسی گزینهها گرفت اما نظر کمیته فنی و اعضای هیأترئیسه هرگز یکی نشد تا هرگونه تصمیمی درباره آینده تیم ملی فوتبال به پس از انتخابات ریاست فدراسیون در تاریخ ۸ شهریور ۱۴۰۱ موکول شود.
متهم با غرور برگشت!
قابل پیشبینی بود که در انتخاباتی که مهدی تاج ردصلاحیت نشده و در قامت یک کاندیدا ظاهر شده، کسی جز او برنده گوی و میدان نیست. مهدی تاج که همزمان نایبرئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا بوده و هست، از تمام ظرفیتهای متنی و فرامتنی برای برگشت به محل عقد قرارداد ننگین با مارک ویلموتس استفاده کرد و نفس سیدمیرشاد ماجدی را هم در انتخابات گرفت.
ماجدی در انتخابات شهریورماه بیش از ۲۰ رای جمع کرد که اگر تصمیم عجیب حسن کامرانیفر مبنی بر لغو مجمع انتخاباتی به علت نقض کدهای اخلاقی فیفا صورت نمیگرفت، شاید این تعداد آرا بیشتر هم میشد اما نمیتوان از این مسئله چشمپوشی کرد که به علت برخی حمایتها، هیچ رقیبی برابر مهدی تاج شانس موفقیت نداشت.
با بازگشت وی، عرصه بر موافقان دراگان اسکوچیچ تنگ و تنگتر شد تا جایی که خیلی زود تصمیم بزرگ برای جام جهانی ۲۰۲۲ رقم خورد و فوتبال ایران در مسیر سیاست بازگشت به عقب، به مهدی تاج بسنده نکرد و یک مهره ۷۰ ساله را هم به نیمکت تیم ملی برگرداند تا همه چیز برای یک جام جهانی غیرمنتظره آماده باشد.
یوز در کنار پیرمرد آرام گرفت
تیم ملی در زمان سرمربیگری دراگان اسکوچیچ حاشیه کم نداشت؛ از قلدری برخی بازیکنان شاغل در لیگهای اروپایی گرفته تا ماجرای مدافع و اتوبوس تیم ملی. همینها و البته ترس از آبروریزی در قطر، باعث شد تا مهدی تاج در اولین گام به کارلوس کیروش برگردد و او را برای هدایت تیم ملی فوتبال در جام جهانی انتخاب کند.
بازگشت فدراسیون به سال ۲۰۱۹، انتقادهای بسیاری را برانگیخت اما تاج پای کیروش ایستاد تا آبروریزی در جام جهانی نشود. رویاهای تاج و کیروش اما دیری نپایید و آبروریزی تاریخی در قطر برای فوتبال ایران رخ داد تا همه چیز در همان سال اول برای رئیس پرحاشیه فدراسیون فوتبال، تلخ و غمانگیزتر از همیشه باشد.
شکست مثل همیشه
تیم ملی در شرایطی وارد قطر شد که بازی نخست با انگلیس، اهمیت بیشتری از سایر بازیها داشت. ایران در برابر سهشیر با نتیجه تحقیرآمیز ۶ بر ۲ شکست خورد تا کیروش در نخستین گام رسمی یک بازنده مطلق لقب بگیرد و خیلی زود هیمنه پوشالیاش برای فوتبالدوستان ایرانی فرو بریزد. پیروزی ۲ بر صفر در بازی بعدی برابر ولز اما ارزش بسیار زیادی داشت.
با این برتری و شرایط گروه، تیم ملی میتوانست حتی با کسب یک تساوی مقابل آمریکا برای نخستین بار به مرحله حذفی جام جهانی صعود کند اما کیروش بار دیگر نشان داد که مربی بازیهای فینال نیست و ترسش به هر چیزی غلبه کرده. تیم ملی مقابل آمریکا هم باخت تا هم آبروریزی کرده باشد و هم در سادهترین وضعیت، تاریخسازی نکند و به تهران برگردد.
تعیین جانشین قابل پیشبینی با مثنوی هزار مَن
بعد از پایان جام جهانی، این کیروش بود که تصمیم نهایی را گرفت و به جای ایران، روی نیمکت تیم ملی قطر نشست. فدراسیون آن قدر شأن تیم ملی و نیمکتش را پائین آورد که خودش درباره سرنوشت کیروش تصمیمگیرنده نباشد و ارباب پرتغالی تصمیم بگیرد که با وجود این که هیچ آوردهای برای ایران نداشته، با برندسازی از نام ایران به قطر برود.
در ادامه سیاستهای عجیب فدراسیوننشینان، نیمکت تیم ملی به نیمی از سرمربیان شاغل در لیگ برتر حتی ساکت الهامی و حمید مطهری پیشنهاد شد که همه بهجز جواد نکونام در داخل و فرهاد مجیدی در خارج با این پیشنهاد مخالفت کردند. حتی صحبت از پاکو خمس و ژوزه مورایس هم شد که نتیجهای جز رد پیشنهاد از سوی باشگاه یا شخص سرمربی به همراه نداشت.
در پایان این ماراتن ۳ ماهه و در حالی که نام امیر قلعهنویی بارها و بارها از سوی کانالهای مرتبط با فدراسیون فوتبال به گوش میرسید، ژنرالی که طی ۱۰ سال اخیر هیچ عنوان و افتخاری را در فوتبال ایران بهدست نیاورده بالاخره به آرزویش رسید تا پس از ۱۶ سال، بار دیگر سرمربی تیم ملی شود و به نیمکت یوزها برگردد.
بدین ترتیب سال ۱۴۰۱ با بازگشتها به پایان رسید تا در کمال ناامیدی و اوج ابهام، سال ۱۴۰۲ برای تیم ملی فوتبال کشورمان آغاز شود. تیم ملی در این نوروز با روسیه بازی تدراکاتی خواهد داشت که سنگ محک نخست ژنرال خواهد بود.
ارسال دیدگاه