روزنامه‌های امروز در سرمقاله‌های خود چه نوشتند؟
با مرور سرمقاله و یادداشت‌های روز روزنامه‌های کثیرالانتشار کشور، مطالبی از جمله کرونای جاده‌ای هم مهارشدنی است، آن سوی مبادله زندانیان و پول، نوع مواجهه با فساد در حکومت علوی به چشم می‌خورد.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ با مرور سرمقاله و یادداشت‌های روز روزنامه‌های کثیرالانتشار کشور، مطالبی از جمله کرونای جاده‌ای هم مهارشدنی است، آن سوی مبادله زندانیان و پول، نوع مواجهه با فساد در حکومت علوی به چشم می‌خورد.
کیهان: در یادداشت روز خود با عنوان «کرونای جاده ای هم مهارشدنی است» نوشت: پس از چند سال روند نسبتا کاهشی سوانح مرگبار جاده ای و بعد از کاهش تلفات این سوانح به علت شیوع کرونا در دو سه سال اخیر، متاسفانه دوباره شاهد روندی افزایشی در خصوص آمار جانباختگان تصادفات هستیم. طبق آمار اعلام شده، در سال 1401 قریب 1۹ هزار و 500 نفر از هموطنان در سوانح ترافیکی جان خود را از دســت داده اند یعنی روزی بیش از 50 نفر. در همین سال نزدیک به 703 هزار نفر نیز در این حوادث دچار مصدومیت های مختلف شده اند. از سوی دیگر، طبق آمار در دو دهه گذشــته در کشورمان نزدیک به 400 هزار نفر جان خود را بر اثر این حوادث از دست داده و بیش از 6 میلیون نفر نیز مصدوم شده اند که آماری تکان دهنده است. اگر به ایــن عدد و رقم ها از زوایای دیگری همچــون تبعات خانوادگی و اجتماعی نگاه کنیم، بیشتر متوجه عمق ماجرا خواهیم شد. اینکه مثال در یک سال هزاران خانواده، در یک لحظه سرپرست یا عزیز خود را از دست بدهند یا اینکه جامعه به راحتی بخشــی از سرمایه نیروی انسانی خود را از دست دهد، در کنار انبوهی از هزینه های مادی و معنوی مورد نیاز برای جبران یا التیام این خسارت ها نشان می دهد که ابعاد پیدا و پنهان سوانح جاده ای بیش از آن چیزی است که به چشم می آید. حتی بسیاری از مصدومان این حوادث به دلایل مختلف همچون معلولیت ها و نقص عضو، دیگر قادر به ادامه روند قبلی زندگی و اشتغال خود نیســتند و در موارد زیادی شکل و مسیر زندگی این افراد و خانواده آنها دچار تغییرات و تکانه های جدی می شود.
جوان: محمدجواد اخوان در سرمقاله ای با عنوان «شرافت قلم و رسانه را پاس دارید» چنین نوشت: اگر پزشكی در حفظ جان مریض کوتاهی کرد، او را تقدیس نمی کنند. اگر معماری در ساخت یك بنا دقت لازم را به کار نبست و آن بنا بر سر ساکنانش فرو ریخت، از او تجلیل نمی کنند. اگر معلمی بدآموزی داشت یا شاگردانش را تنبیه بدنی کرد، او را چهره ماندگار آموزش وپرورش نمی دانند. مدیر اگر را -اگر اختلاس گر باشد- خدمتگزار نمی خوانند و نهایتا یك افسر نظامی به کشورش خیانت کرد او را قهرمان تلقی نمی کنند. از این نمونه ها در همه مشاغل و حرفه ها هست و هیچ گاه یك انسان خطاکار یا در مظان خطای بزرگ را به عنوان نماد یك صنف یا قشر نباید معرفی کرد. تخصص، تجربه، مهارت و حرفه هیچ کدام به خودی خود واجد ارزش نیست و این هدف و جهت بهره برداری از این مواهب است که مثبت یا منفی بودن آن را آشكار می سازد. دانش اگر در خدمت انسانیت باشد، ارزشمند و اگر در مسیر جنایت و خیانت باشد بلای جان بشر است (چو دزدی با چراغ آید گزیده تر برد کالا).
خراسان: حامد رحیم پور در یادداشتی با عنوان «آن سوی مبادله زندانیان و پول» این گونه نوشت: ایران و آمریکا در موضع گیری های جداگانه ای و به صورت رسمی اعلام کردند که در ارتباط با تبادل زندانیان بین دو کشور و همچنین آزادسازی چند میلیارد دلار از دارایی های ایران که برای چندین سال به طور غیرقانونی در کره جنوبی به بهانه تحریم های واشنگتن علیه تهران توقیف شده بود، به توافق رسیده اند و روند این دو موضوع آغاز شده است.البته مذاکرات ایران و آمریکا بر سر مبادله زندانیان دو کشور همزمان با مذاکرات وین، انجام شد ولی با توقف مذاکرات هسته ای و شروع اغتشاشات در ایران که غربی ها روی آن برنامه ریزی کرده بودند، گفت وگوها تا مدتی متوقف شد ،اما در ماه های اخیر با وساطت عمان و قطر مذاکرات درباره آزادی زندانیان دوباره از سرگرفته شد و در نهایت به توافقاتی در این زمینه دست پیدا کردند. توافقی که جزئیات آن برخلاف دفعات قبل تا شروع مراحل اجرایی به طور محرمانه حفظ شده بود. اگرچه در بیانیه کاخ سفید هیچ اشاره ای به آزادی ۵ ایرانی در آمریکا نشده؛ کما این که در بیانیه ایران نیز بر آزادی زندانیان ایرانی تمرکز شده و درباره آزادی زندانیان آمریکایی تنها به این عبارت اکتفا شده است: زندانیان مدنظر آمریکا همچنان در ایران حضور دارند. از طرفی دیگر؛ برآورد دقیقی نیز در بیانیه ها و رسانه های رسمی در خصوص میزان منابع آزاد شده ایران بر اساس این توافق ارائه نشده است.
عصر ایرانیان: محمدرضا مبلغی در سرمقاله ای با عنوان «شبیخون فرهنگی» نوشت: در برنامه هفتم توسعه نسبتا به مباحث فرهنگی توجه شده است با این وجود، اعضای کمیسیون فرهنگی تلاش کرده اند در برنامه هفتم توسعه فصل های مربوط به موضوعات فرهنگی را پررنگ کنند ولی آنچه لازم است گفته شود این است که معمولا مظلومیت فرهنگ در مباحث و تصمیمات خرد و کلان کشور نمایان است و این مهم در اولویت مدیران و مسئولان قرار نداشته است، در حالی که برای تمام پروژه ها در عرصه های مختلف باید پیش از هر چیز پیوست فرهنگی وجود داشته باشد. امروز بسیاری از مشکلات کشور نشأت گرفته از بی توجهی به موضوعات فرهنگی است، گفت: از مسائل اقتصادی همچون رشد مصرف انرژی در کشور گرفته تا مباحث سیاسی و اجتماعی خبر از خلاهایی در حوزه فرهنگ می دهد. دستگاه های فرهنگی از رسانه ها گرفته تا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متولیان اصلی باید حلال مسائل این حوزه باشند و در این زمینه برنامه و پیوست فرهنگی داشته باشند.
قدس: احمد فریهی در یادداشتی با عنوان «نوع مواجهه با فساد در حکومت علوی» چنین نوشت: ایـن روزهــا که برخی رسانه های خارجی و عناصر داخلی به دنبال سیاه نمایی از وضعیت مبارزه با فساد در داخل کشور هستند، ضرورت دارد نگاهی ریشه ای به این مقوله با عطف به تاریخ و سیره ائمه معصومین(ع) داشته مهم، بررسی ِ برای رساندن چند پیام باشیم. مثلا فساد مردم و کارگزاران زمان امیرمؤمنان(ع) لازم و قابل استفاده است؛ صحیح به معنای ریل گذاری نظام سیاسی درست در یک حاکمیت است نه نبود فساد، بنابراین نظام سیاسی علوی در عین حال که کامل ترین نظام سیاسی بـود، فسادهای مختلفی نیز در عملکرد کـارگـزاران آن دیـده مـی شـد. وجـود فساد در یک حاکمیت، اگر معلول نوع آن حاکمیت نباشد، موجب سلب مشروعیت از آن حاکمیت نمی شود و علوی ترین حاکمیت، کارگزاران فساد نیز داشت.
ارسال دیدگاه