ضمن تعیین وزیر باکفایت؛
انتظارات جامعه ورزش از رئیس‌جمهور منتخب/ بودجه، زنان، زیرساخت و جوانان در اولویت
جامعه ورزش و جوانان از مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور منتخب ملت ایران انتظارات متفاوتی در کابینه دولت چهاردهم دارند.
به گزارش خبرنگار ورزشی شبکه اطلاع رسانی دانا؛ با برگزاری انتخابات دور دوم چهاردهمین دوره ریاست‌جمهوری، مسعود پزشکیان با کسب حداکثر مطلق آرا و ۱۶۳۸۴۴۰۳ رأی به‌عنوان نهمین رئیس جمهوری اسلامی ایران بر سکان قوه مجریه قرار گرفت تا پس از آیت‌الله شهید سیدابراهیم رئیسی، او مسئول دولت ایران باشد و پس از تحلیف، وزرا و کابینه خود را برای جلب رأی اعتماد مجلس شورای اسلامی به این نهاد معرفی کند.
ورزش و جوانان به‌عنوان یکی از مهم‌ترین بدنه‌های حیاتی و تأثیرگذار کشور در دولت سیزدهم به توفیقات و پیشرفت‌های انکارناپذیری دست پیدا کردند و در پیش بودن بازی‌های المپیک و پارالمپیک 2024 پاریس می‌تواند ثمره تلاش‌های 3 ساله را تا حد زیادی نمایان کند اما توقف ناگهانی دولت و شرایط انتخاباتی باعث آن شده تا نگرانی‌هایی در این خانواده پرجمعیت و مؤثر به‌وجود بیاید.
مشکلات و نیازمندی‌های ورزش کشور از دهه‌های قبل تاکنون حول چند محور اصلی و چند ده محور فرعی چرخیده‌اند و هر کدام از دولت‌مردان و وزرای ورزش و جوانان نیز به طرق مختلف در صدد رفع آن برآمده‌اند اما پابرجا بودن مشکلات اساسی با وجود پیشرفت‌های نسبی، مؤید آن است که بازسازی ساختار ورزش کشور به اهتمام جدی شخص رئیس‌جمهور و وزیرش بستگی خواهد داشت.
بودجه متناسب؛ معضل تکراری ورزشی‌ها
متأسفانه بسیاری از دولت‌ها خرج کردن در ورزش را هزینه‌کرد می‌دانستند، نه سرمایه‌گذاری. در دولت سیزدهم افزایش اعتبار چشم‌گیری به سبد ورزش کشور سرازیر شد و تخصیص اعتبارات از محل مجلس شورای اسلامی و دولت باعث شد تا برخی از فدراسیون‌ها جان تازه‌ای بگیرند اما برای تمامیت دستگاه ورزش اعم از کمیته ملی الممپیک و وزارت، چنین اعتباراتی کافی نیست.
پی‌درپی بودن اعزام‌های هزینه‌بر به کشورهای اروپایی، تورنمنت‌های سنگین، اردوهای متنوع، حقوق و مزایای کارکنان ستادی و ورزشی، مخارج عامیانه ورزشکاران و فدراسیون‌ها، درآمدزا نبودن بسیاری از رشته‌ها و ...؛ از اهم مواردی هستند که ورزش و جوانان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. به‌طور حتم بودجه و مسائل مالی، مهم‌ترین مشکل ورزش کشور ماست.
بسیاری از کشورها در حوزه خلیج‌فارس مانند قطر، امارات متحده عربی و عربستان سعودی؛ به‌خوبی قدرت توجه‌پذیر و تأثیرگذار ورزش را دریافته و با سرمایه‌گذاری کلان روی آن، اکنون در حال بهره‌برداری از اندیشه‌های دوربرد خود هستند. دولت جدید با سرمایه‌گذاری روی ورزش، قطعاً ضرر نخواهد کرد و اتفاقاً توجه دنیا را متوجه خود خواهد ساخت.
فرسودگی زیرساخت‌ها و الزام بازسازی
شایسته کشوری به پهناوری ایران نیست که نهایت زیرساخت معتبر آن، استادیوم فوتبال آزادی باشد. اگر چه در سال‌های اخیر ورزشگاه‌هایی مانند امام رضا (ع)، فولاد آره‌نا، نقش جهان و ... ساخته و یا تجهیز شده‌اند اما امکانات و ظرفیت‌های ساختاری ورزش کشور هنوز جواب‌گوی نیاز ورزشکاران حرفه‌ای و حتی همگانی هم نیست.
دولت جدید می‌بایست با ارائه برنامه‌ای مدون و درنظر گرفتن سرمایه‌ای مشخص، هم به بازسازی زیرساخت‌های در حال فرسودگی و یا فرسوده بپردازد و هم ضمن ترک تشریفات وقت‌گیر و مبهم، به ایجاد ورزشگاه‌ها و زیرساخت‌های جدید و متنوع آن هم متناسب با نیازهای قشر ورزشکار، جوان و حتی سال‌مندان علاقه‌مند به ورزش بپردازد.
بدون تردید زیرساخت‌ها محدود به مجموعه‌های ورزشی نیست و هرگونه امکانات سخت‌افزاری ورزشکاران از توپ و کفش ورزشی فوتبال گرفته تا چوب اسکی و کفش پاتیناژ و تور بسکتبال و ...؛ ذیل این مجموعه گسترده و هزینه‌بر قرار می‌گیرند که می‌توان هم آن‌ها را از مبادی قانونی به کشور وارد کرد و یا با استانداردهای بین‌المللی در همین خاک خودمان ساخت.
نیاز ورزش به کادرهای جوان و باانگیزه
یکی دیگر از معضلات ورزش ایران در سالیان اخیر، قدرت‌نمایی مدیران باسابقه و سال‌خورده و جلوگیری آن‌ها از ورود نیروهای جوان و باانگیزه به ساختار اداری-اجرایی ورزش کشور بوده. رکود مدیران در بخش‌های میانی و رده‌بالای وزارت ورزش چه بسا که باعث ظهور و بروز رانت‌های سنگین و ریخت‌وپاش‌های مالی عجیب و غریب هم شده است.
مملکت از توجه و اعتماد به جوانان باانگیزه در سایه‌سار مشاوره‌های پدرانه مدیران باتجربه هرگز ضرر نکرده است. بدون تردید دولت چهاردهم می‌بایست با فضا دادن به نخبگان مدیریتی و حمایت از ایده‌های آن‌ها، می‌تواند واژه جوانان را در وزارت ورزش و جوانان به معنای واقعی کلمه تفسیر کند و به نتایج شیرین آن، انتظار بنشیند.
توجه به ورزش زنان در همه زمینه‌ها
ورزش زنان در سایه بی‌توجهی گسترده ظرف حداقل 20 سال، به زمین توان‌مند و قوی اما برهوتی تبدیل شده که تنها با یک آب‌یاری اصولی و شخم بنیادین، به سرعت و ظرف کوتاه‌ترین زمان ممکن به شیرین‌ترین محصولات می‌رسد. توجه به ورزش زنان در دولت سیزدهم نشان داده که راه برای رکوردشکنی المپیکی و مدال‌های خوش‌رنگ اصلاً بسته نیست.
انتصاب نفرات شایسته و به‌دور از رانت و لابی به معاونت ورزش بانوان و هم‌چنین معاونت زنان ریاست‌جمهوری به خودی خود می‌تواند زمینه‌های درخشش زنان ایرانی در میادین بین‌المللی را فراهم کرده و به سادگی ریتم ورزش زنان را از ضربان افتان و خیزان به شادابی و طراوت باز گرداند؛ البته به شرط پمپاژ حمایت و سرمایه.
سرمایه‌گذاری روی رشته‌های نوین و مدال‌ساز
تنها دل بستن به رشته‌های افتخارآفرینی مانند کشتی، تکواندو، وزنه‌برداری، فوتبال و ... راه چاره دولت‌مردان چهاردهم نیست. توجه به رشته‌های نوین و مدال‌آور و سپردن مدیریت آن به بخش خصوصی با چتر حمایتی دولت به سادگی هم می‌تواند نگاه‌های جوامع بین‌المللی را به ایران عوض کند و هم درآمدزایی ورزشی را به سفره کوچک ورزش سرازیر کند.
انتصاب یک مدیر اجرایی قوی به وزارت‌خانه
تجارب قبلی نشان داده‌اند که یک ورزشکار قوی لزوماً یک مربی یا مدیر قوی نیست اما یک مدیر قوی قابلیت انطباق دادن تئوری‌های خود با ورزش را دارد و انتصاب مدیران باسابقه اقتصادی - فرهنگی - سیاسی به وزارت ورزش و جوانان نه تنها که بد نیست، بلکه می‌تواند اعتبارات خارج از بودجه و هم‌چنین توجهات بسیار مهمی را به خود جلب کند.
اگر چه فدراسیون‌های ورزشی به سمت مدیریت ورزشکاران گسیل کرده‌اند اما بهترین مدیران ورزش ایران پس از انقلاب اسلامی ورزشکار نبوده‌اند. اسامی مختلفی برای مصداق‌سازی وجود دارد اما همه می‌دانند که بهترین دوران ورزش کشور زیرنظر مدیرانی با سابقه سیاسی و اقتصادی قوی رقم خورده و افتخارات بسیاری را به ارمغان آورده است.
بدون تردید نخستین انتظار جامعه ورزش و جوانان از مسعود پزشکیان به‌عنوان رئیس‌جمهور منتخب؛ معرفی یک وزیر لایق، کارآمد، مدبر، توان‌مند و باارتباط به مجلس شورای اسلامی به عنوان وزیر است تا راه ناتمام دولت شهید رئیسی در حوزه ورزش را به اتمام رساند؛ که به‌طور حتم سپردن کارها به کاردان‌ها نتایج خیر و پربرکتی را در پی خواهد داشت.
ارسال دیدگاه