پیمان صالحی در یادداشتی اختصاصی به دانا نوشت:
شرایط مذاکره با امریکا هیچ شباهتی به قبل ندارد
![شرایط مذاکره با امریکا هیچ شباهتی به قبل ندارد](https://s3.dana.ir/dana/uploads/2025/01/15/f924ae0e48654afab059192988dcdb36.jpg)
پیمان صالحی تحلیلگر سیاسی و اجتماعی در یادداشتی اختصاصی توضیح داد: شرایط مذاکره با امریکا هیچ شباهتی به قبل ندارد.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ پیمان صالحی در یادداشتی اختصاصی به دانا نوشت:
ترامپ باردیگر با سخنانی دو پهلو و البته کمی ملایم تر نسبت به دوره ی اول ریاست جمهوری خود مسئله مذاکره با ایران را مطرح کرد مسئولان کشور بار دیگر باید این نکته که مذاکرات ایران و آمریکا تنها یک فرآیند دیپلماتیک برای حلوفصل اختلافات نیست، بلکه مواجههای میان دو گفتمان سیاسی با بنیانهای فکری متفاوت است را در نظر بگیرند.
ایران، بر پایه گفتمان استقلال، مقاومت و هویت اسلامی-انقلابی، با نظم بینالمللی غربمحور به چالش برخاسته است. در مقابل، آمریکا بهعنوان رهبر نظام لیبرالدموکراسی جهانی، تلاش دارد تا کشورها را در چارچوب نظم موردنظر خود قرار دهد. این تفاوتهای گفتمانی بر سرشت و سرنوشت مذاکرات تأثیر مستقیم دارند.
مسئولان سیاست خارجه ی جمهوری اسلامی ایران باید در نظر بگیرند تقابل فکری ایران و آمریکا ریشهای تاریخی و ایدئولوژیک دارد. انقلاب اسلامی ایران نهتنها یک تحول سیاسی بلکه یک دگرگونی فکری بود که بنیانهای نظم جهانی تحت سیطره آمریکا را به چالش کشید. در این چارچوب، سیاست خارجی ایران مبتنی بر حفظ استقلال، مقابله با سلطهجویی و حمایت از جبهه مقاومت تعریف شده است. در مقابل، ایالات متحده نظم بینالمللی را بر اساس هژمونی خود تعریف کرده و هرگونه تغییر در این نظم را تهدیدی برای جایگاه جهانی خود میداند.
مذاکرات ایران و آمریکا صرفاً موضوعی تکنیکی درباره تحریمها یا توافقات هستهای نیست، بلکه بازتابی از چالشهای عمیقتری میان دو الگوی فکری است. آمریکا مذاکرات را ابزاری برای مدیریت بحران و اعمال فشار بر ایران میداند تا تهران را به سمت تغییر رفتار سوق دهد. در مقابل، ایران مذاکره را تنها در صورتی میپذیرد که با حفظ عزت و استقلال همراه باشد. این تفاوت در نگاه، سبب شده که هرگونه توافق میان دو طرف همواره شکننده باشد و حتی در صورت حصول توافق، تداوم آن با چالشهای جدی مواجه شود.
اگر واقع بینانه به چالش های ایران و آمریکا بنگریم با توجه به این تقابل فکری، آینده مذاکرات به چند سناریو بستگی دارد:
۱- ادامه وضعیت کنونی: که در آن مذاکرات دورهای انجام میشود، اما به نتیجهای پایدار نمیرسد.
۲- توافق محدود و موقت: که بر اساس نیازهای کوتاهمدت دو طرف شکل میگیرد اما به دلیل اختلافات بنیادی، پایداری ندارد.
۳- تحول در گفتمان یکی از طرفین: که در کوتاهمدت بعید به نظر میرسد، اما در بلندمدت ممکن است تغییراتی در راهبردهای یکی از طرفین ایجاد کند.
در پایان این نکته را باید در نظر بگیریم هرگونه پالس ضعف در داخل کشور دست مارا در مذاکرات احتمالی آینده خالی تر خواهد کرد قرآن کریم می فرماید: وَكَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُوا لِمَا أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُوا وَمَا اسْتَكَانُوا وَاللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ سوره آل عمران آیه ۱۴۶) خداوند متعال در این آیه که یکی از سیاسی ترین آیات قران کریم است به مسلمانان دستور می دهد در مواجه با دشمنان حتی اگر آسیبی به شما رسید نه دچار ضعف درونی ( تردید و ترس )شوید و نه ضعف بیرونی( ترس خود را جار نزنید) و همچنین اظهار بیچارگی و نداشتن چاره نکنید. با توجه به وضعیت منطقه غرب آسیا و نفوذ لابی های اسرائیلی در ساختار سیاسی آمریکا و عوامل متعدد دیگر در بهترین حالت به نظر می آید ما میتوانیم مذاکرات را موضوع محور جلو ببریم همچنین تجربه ی سابق ما مواجه با ایالات متحده آمریکا نشان میدهد بهترین راه خنثی سازی تحریم هاست با نگاه به ظرفیت های داخلی و نه چشم داشتن و امیدوار بودن به این کشور در راه برداشتن تحریم
ارسال دیدگاه